ΟΜΙΛΗΤΕΣ

Δήμητρα Χατζιάρα

BSc Ψυχολογίας, Θεραπεύτρια, Εκπαιδεύτρια & Επόπτρια Gestalt

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος νοσεί;»

Συντονίστρια: Δήμητρα Χατζιάρα

Τσαμπίκα Μπαφίτη

Europsy, MSc, PhD, κλινική & σχολική ψυχολόγος, συστημική ψυχοθεραπεύτρια (ECP), επόπτρια, πρόεδρος της Εκ των Ένδον-Χώρος Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας, συνιδρύτρια και επιστημονική συν-υπεύθυνη του Λόγω Ψυχής – Ινστιτούτο Εκπαίδευσης και Έρευνας στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, Αντιπρόεδρος στο ΔΣ της ΕΛ.Ε.ΣΥ.Θ. και ΕΕΨΕ

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος νοσεί;»

Δείτε την περίληψη

Παύλος Ζαρογιάννης

Kλινικός ψυχολόγος, προσωποκεντρικός και focusing-βιωματικός ψυχοθεραπευτής, εκπαιδευτής, επόπτης, συν-διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Focusing

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος νοσεί;»

Δείτε την περίληψη

Κώστας Μιχαηλίδης

MSc, Θεραπευτής Gestalt, επόπτης Gestalt, εκπαιδευτής Gestalt

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος νοσεί;»

Δείτε την περίληψη

Αντιγόνη Μερτίκα

Δρ. Κλινικής Ψυχολογίας, Πιστοποιημενη Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Δείτε την περίληψη

Ειρήνη Καρακασίδου

Επίκουρη καθηγήτρια Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, τμ. Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Δείτε την περίληψη

Δέσποινα Μπάλλιου

M.Sc. Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, Ψυχοθεραπεύτρια, Εκπαιδεύτρια & Επόπτρια Gestalt, κάτοχος ECP. Μέλος της Επιτροπής των Εκπαιδευτικών Κριτηρίων της EAGT. Μέλος του Δ.Σ. της ΕΕΨΕ (Εθνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος). Ιδρυτικό μέλος του Gestalt Foundation και της EEΨG (Ελληνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Gestalt)

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Δείτε την περίληψη

Θανάσης Γεωργάς

Ιατρός-ψυχοθεραπευτής, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Φαινομενολογικής-Υπαρξιακής Ανάλυσης και ψυχοθεραπείας (Dasein-ανάλυση) και πρόεδρός της επί σειρά ετών. Είναι μέλος του board της International Federation of Daseinsanalysis (IFDA) και τακτικό μέλος της Federation for Existential Therapy in Europe (FETE). Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού ΕΠΟΧΗ: Φαινομενολογικές Ψυχοθεραπείες (εκδ. Ευρασία) και συγγραφέας του βιβλίου «Ο Μπάμπης: συνομιλίες για μια φαινομενολογική-υπαρξιακή ψυχοθεραπεία»

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Δείτε την περίληψη

Μάνος Μανάκας

PhD, ψυχαναλυτικός ψυχοθεραπευτής, επισκέπτης διδάσκων Παν. Θεσσαλίας, μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Σχεσιακής Ψυχανάλυσης και του Division 39 & 24 του American Psychological Association

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος νοσεί;»

Δείτε την περίληψη

Συντονιστής: «Περί φαινομενολογίας… μια φιλοσοφική οπτική»

Αλεξάνδρα Μουρίκη

Αν. Καθηγήτρια Αισθητικής θεωρία και Αγωγής Παν/µιο Πατρών

Τίτλος:

«Περί φαινομενολογίας… μια φιλοσοφική οπτική»

Δείτε την περίληψη

Φωτεινή Βασιλείου

Επίκουρη Καθηγήτρια Τμήματος Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ

Τίτλος:

«Περί φαινομενολογίας… μια φιλοσοφική οπτική»

Δείτε την περίληψη

Αγγελική Κυβέλου

Η Αγγελική Κυβέλου εργάζεται ως μόνιμο προσωπικό του Κέντρου Συμβουλευτικής Φοιτητών/τριών «Αικ. Μαριδάκη Κασσωτάκη» του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου. Είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και διδάκτορας στη Παιδαγωγική Ψυχολογία στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Είναι ψυχοθεραπεύτρια και επόπτρια Gestalt. Έχει επιμορφωθεί σε άλλες προσεγγίσεις όπως art therapy, θεραπεία με άμμο, Συστημική Αναπαράσταση, mindfulness. Από το 2002 ασκεί ατομική/ομαδική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία.

Δείτε περισσότερα

——

«Gesta(l-r)t: Όταν η ψυχοθεραπεία συναντά την τέχνη για να συμβάλλει στην καλλιέργεια της ψυχικής ανθεκτικότητας και του κουράγιου σε ομάδες γυναικών με καρκίνο του μαστού»

Με την ιδιότητα της ψυχοθεραπεύτριας Gestalt και της εκπαίδευσης μου στην Art Therapy συντόνισα διαδικτυακές ομάδες  σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού στο  ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας του covid 19.

Ο στόχος της παρούσας παρουσίασης αφορά την καταγραφή  της εμπειρίας μου από αυτή την συνεργασία, μέσα από θεωρητικές αναφορές και την εστίαση στο παράδειγμα μιας συνεδρίας.

Την τελευταία εικοσαετία η έρευνα στην ψυχολογία ανέδειξε ότι οι άνθρωποι, μετά από μια δύσκολη και τραυματική εμπειρία,  είμαστε ικανοί να ενεργοποιούμε   τρόπους που ενισχύουν την ψυχική αντοχή και το κουράγιο μας προκειμένου να ανταποκριθούμε στις δυσμενείς επιπτώσεις από την εμπειρία.

Μπορεί η ψυχοθεραπεία με εργαλείο την τέχνη να συμβάλλει στην καλλιέργεια της ψυχικής ανθεκτικότητας και του κουράγιου; Να κινητοποιήσει τους ανθρώπους να εκφράσουν εκείνα τα συναισθήματα που ταράσσουν το είναι τους  και «μαυρίζουν» τις  σκέψεις τους;   Να κάνει το άρρητο, ρητό και λόγο που θα οδηγήσει στην επαναξιολόγηση και την επαναδιαπραγμάτευση των προτεραιοτήτων στη ζωή και στην αποδοχή να ζήσει ο άνθρωπος εποικοδομητικά με όλα τα νέα δεδομένα που προκύπτουν  στην καθημερινότητά του;

Στην παρουσίαση προσεγγίζω τις απαντήσεις στα ερωτήματα με παράδειγμα την εμπειρία μου σε ομάδες γυναικών με καρκίνο του μαστού.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Κατερίνα Σιαμπάνη

——

«Η Διπολική Εμπειρία ως Προσαρμογή σε ένα Διαταραγμένο Πεδίο: Μία Περιπτωσιολογική Μελέτη»

Μια σχέση θεραπευτική που αμφισβήτησε τα στενά όρια της ατομικής ψυχοπαθολογίας.

Μια σχέση θεραπευτική που έγινε διπλωματική.

Μια σχέση θεραπευτική που έκανε να ανθίσει λουλούδι σε χαλάσματα.

Μια σχέση θεραπευτική που έγινε απώλεια.

Σας προσκαλώ να γίνουμε όλες/οι/α μαζί μάρτυρες της θεραπευτικής διαδρομής μιας γυναίκας, η οποία φέροντας την ψυχιατρική διάγνωση της διπολικής διαταραχής, αγωνίστηκε σε όλη της τη ζωή να επιβιώσει- και εν τέλει να ανθίσει- μέσα σε ένα σκληρό φαινομενολογικό πεδίο οικογενειακό, κοινωνικό-οικονομικό και πολιτικό, ένα πεδίο το οποίο καταδεικνύει πως η νόσος είναι μια διϋποκειμενική εμπειρία. Η γυναίκα αυτή δεν ζει πια, έφυγε ξαφνικά πριν προλάβουμε να κλείσουμε τη θεραπεία.

Η παρουσίαση αυτή πηγάζει από μια προσωπική μου ανάγκη να νοηματοδοτήσω την απώλεια και ταυτόχρονα είναι ένας τρόπος να τιμήσω τη ζωή της.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Θάλεια Λογοθέτη

——

«Ποιος νοσεί πριν και μετά; Η εμπειρία της πανδημίας και οι επιπτώσεις της στη ψυχοθεραπεία μέσα από τη ματιά μιας θεραπεύτριας Γκεστάλτ»

Ένα έτος μετά τη επίσημη λήξη της πανδημίας, δεν υπήρξαν πανηγυρισμοί, ούτε τελετές αποτίμησης απωλειών. Μπήκαμε στην μεταπανδημική εποχή μουδιασμένοι, δίχως συνείδηση ότι όλοι εντέλει «νοσήσαμε» και συνεχίζουμε να «νοσούμε»…

Η παρούσα εργασία αποτελεί απόπειρα να ανοίξει ένας διάλογος για το πώς αποτιμούμε ως ψυχοθεραπευτές Γκεστάλτ το συλλογικό αλλά και το προσωπικό μας τραύμα: Τι προκλήσεις αντιμετωπίσαμε στα γραφεία μας; Πώς ο covid παρενέβη στη σχέση μας με τους θεραπευόμενούς μας φέρνοντάς μας πιο κοντά ή πιο μακριά; Τέλος, πόσο άλλαξε το σκηνικό στην θεραπεία  προκαλώντας νέα ψυχοκοινωνικά προβλήματα, οξύνοντας τα ήδη υπάρχοντα αλλά και εισάγοντας νέες συνήθειες  στην ψηφιοποιημένη πλέον ζωή μας;

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Μαρία Μαυρίδου

——

«Η Ψυχοπαθολογία ως τραγωδία και ως πύλη προς «κάθαρση»

Όλες οι Τέχνες «συνομιλούν» με τις επιστήμες, το ειδικό βάρος της τραγωδίας, ωστόσο, βρίσκεται βαθειά ριζωμένο στην πραγματικότητα της ζωής, την οποία αποκαλύπτει με αφκιασίδευτη σαφήνεια στην πλήρη της οδύνη, σημείο από όπου πηγάζει η εκάστοτε κάθαρση. Θέατρο και Ψυχολογία έχουν κάτι από κοινού: δεν κρίνουν, δεν καθοδηγούν, στοχεύουν μόνο στην «κάθαρση».

Το εργαστήριο αποσκοπεί στο να «αγγίξουν» τα μέλη της θεραπευτικής κοινότητας τις χθόνιες σωματικές πτυχές των ιστορικών καταβολών και εμπειριών τους με παράλληλη σύνδεση με τη Φαινομενολογία, τη Θεωρία Πεδίου, την Παράδοξη Θεωρία Αλλαγής και τη Θεωρία Διϋποκειμενικότητας, ώστε να αναδειχθεί στην επαγγελματική πρακτική τους η δυνατότητα η Ψυχοπαθολογία να μην είναι μόνο τραγωδία αλλά και πύλη προς κάθαρση.

Η πρόθεση (και άρα και ο σκοπός) είναι να αναδυθεί ότι το εκάστοτε «πρόβλημα» αποτελεί ταυτόχρονα την αρχική πηγή της «λύσης» του. Θεωρητικά δένει με την Gestalt μέσω της παράδοξης θεωρίας της αλλαγής, όπου, με τη συνδρομή της Φαινομενολογίας, της Θεωρίας Πεδίου και της Θεωρίας Εαυτού, αποβλέπουμε στην επίγνωση του ενδιαφερομένου στο τι και πώς είναι το υπάρχον αντί στην προσπάθεια «να πάψει να είναι όπως είναι».

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’ και με περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων

Συντονιστής:     Γιώργος Δίπλας

——

«Η διάγνωσης στην προσέγγιση Gestalt σε μια μελέτη περίπτωσης ατόμου με παραφιλίες»

Θεραπευόμενος με αποκλίνουσες σεξουαλικές προτιμήσεις αναφέρει δυσφορία στις ερωτικές του επαφές και τη σεξουαλική επαφή. Είναι η διάγνωση κατά DSM αρκετή για να κατανοήσουμε τη δυσκολία αυτού του ατόμου; Τι άλλο θα μας ήταν χρήσιμο για το θεραπευτικό μας πλάνο; Με ποιον τρόπο η  ίδια η σχέση μας μαζί τους μπορεί να φανεί βοηθητική;

Η προσέγγιση της Gestalt, επιχειρεί τη διασύνδεση των φαινομένων του πεδίου και της μοναδικότητας της ιστορίας της ζωής του κάθε ανθρώπου. Στόχος της παρουσίασης, είναι να διερευνήσουμε τα παραπάνω ερωτήματα και να εξετάσουμε τη σημασία της πολυδιάστατης διάγνωσης στην θεραπεία Gestalt, μέσα από μια μελέτη περίπτωσης.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Σωτηρία Κυριαζίδου

——

«Διαστολή – Διάθλαση – Διεύρυνση»

Διαστολή, διάθλαση, διεύρυνση, έννοιες που διέπουν τη σημερινή πραγματικότητα του κόσμου και της αντίληψής του και επηρεάζουν τον τρόπο επικοινωνίας και κοινωνικότητας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Τρόποι επικοινωνίας: διαδίκτυο, τεχνητή νοημοσύνη, διαδικτυακές σχέσεις, δημιουργούν μια ψευδαίσθηση του σχετίζεσθαι. Εδώ δεν συμπεριλαμβάνεται η αισθητηριακή επαφή και η εν δυνάμει σωματική αίσθηση του συν-άπτειν που εμπεριέχει τη διεύρυνση και την ελαστικότητα.

Η ελαστικότητα αποτελεί τη βασική ποιότητα της συμπερίληψης και της συνάντησης στο «μεταξύ».

Η διαστολή ενός ουράνιου σώματος οδηγεί στην έκρηξη και την εξαφάνισή του. Η διαστολή του ανθρώπινου οργανισμού οδηγεί στην πόλωση, το στείρο κενό και την ανυπαρξία.

Ο σκοπός της συγκεκριμένης παρουσίασης αφορά στο μοίρασμα των ερευνητικών δεδομένων και προσωπικών εμπειριών, μέσα από τη μακρόχρονη εργασία σε ομάδες και κοινωνικούς φορείς.

Ο στόχος μας αφορά στην ευαισθητοποίηση και την ανάληψη κοινωνικής ευθύνης και υπευθυνότητας.

Όλα σχετίζονται με την κοινωνική παιδεία στα θέματα επαφής, διαφοροποίησης και συνάντησης

Ελενα Καραμπελα:        Τι συμβαινει οταν το αυθεντικο και πολύτιμο συναίσθημα του φόβου, καμουφλάρεται από την παρορμηση να ελέγξω απρόβλεπτες και απειλητικές καταστάσεις και μετατρέπεται σε φοβικό έλεγχο;

Πόπη Τσαπανίδου:        Σε μια κοινωνία που τρέχει με καταιγιστικούς ρυθμούς, πως μπορω να σταθώ και να επεξεργαστώ αυτό που προκύπτει από τα ερεθίσματα που λαμβάνω από το περιβάλλον; Τι είναι σημαντικό για μένα, από όλα όσα συμβαίνουν και με αγγίζουν;

Δημήτρης Παΐταρίδης:   Τι με σπρώχνει να είμαι σε μια αέναη κίνηση… χωρίς παύση: Από τι τρέχω να κρυφτώ; Τι αποφεύγω;

Έλενα Παντοπούλου:    Τι συμβαίνει όταν σιωπώ απέναντι σε μια βίαιη κατάσταση; Η ανοχη μου με καθιστά αμέτοχο;  Ποσο λεπτή είναι η διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στην παθητικότητα και στην επιθετικότητα.

Γιαννα Γιαμαρελου:        Πως υποστηρίζομαι ανάλογα με την συνθήκη; Πως αναλαμβάνω την ατομική μου υποχρέωση να σταθώ υπεύθυνα απέναντι σε εμένα και την κοινωνία; Και τι συμβαίνει όταν υποστηρίζω μόνο εμένα ή τους άλλους, χωρίς να διαφοροποιουμαι;

Πάνελ (στρογγυλό τραπέζι), διάρκειας 90’

Εισηγητές & Εισηγήτριες:           Γιάννα Γιαμαρέλου, Έλενα Καράμπελα, Δημήτρης Παϊταρίδης, Έλενα Παντοπούλου, Πόπη Τσαπανίδου

——

Η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση μέσα απ’ την οπτική́ της θεραπείας Gestalt : Η απουσία στο όριο της επαφής ως τίμημα της διαρκούς αναζήτησης για βεβαιότητα

Η λέξη obsession (εμμονή́) προέρχεται απ’ το λατινικό́ obsidere (πολιορκώ́). Όταν η δημιουργική́ προσαρμογή́ του ατόμου έχει ιδεοψυχαναγκαστικές ποιότητες, η ζωή́ είναι συνεχόμενη μάχη: ένα καθεστώς πολιορκίας. Τι αναδύεται στο όριο της επαφής όταν συναντάμε έναν άνθρωπο σε «κατάσταση πολιορκίας»; Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε τον τρόπο του να υπάρχει στον κόσμο και να χτίσουμε γέφυρες απ’ την απομόνωση και τη μοναξιά των ιδεοψυχαναγκαστικών εμπειριών προς τη δημιουργία σχέσεων εμπερίεξης;

Εξερευνώντας το βίωμα των ορίων, του χώρου, του χρόνου, της ενσώματης εμπειρίας και του τρόμου που την χαρακτηρίζει (της “γυμνής φρίκης” κατά Binswanger), επιχειρούμε να αποτυπώσουμε το πεδίο της ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσης.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Κωνσταντίνα Μπασκουρέλου

——

«Αναζητώντας τους ορισμούς της ψυχικής νόσου και της ψυχικής διαταραχής από σύγχρονους εκπροσώπους τις φιλοσοφίας και της ψυχιατρικής»

Ξεκινώντας από το Wakefield (1992) και φτάνοντας μέχρι σήμερα, η παρουσίαση έχει στόχο να αναδείξει τη σύγχρονη σκέψη γύρω από την ψυχική νόσο, μέσα από τη σκέψη φιλοσόφων και ψυχιάτρων της εποχής μας, και πώς οι τάσεις αυτές δύνανται να επηρεάσουν την κλινική πρακτική και τη στάση του ψυχοθεραπευτή όταν έρχεται σε επαφή με το ανθρώπινο «υποφέρειν».

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Κατερίνα Καρασάββα

——

«Ποι@ δημιουργεί; Η τέχνη της μουσικής και του θεάτρου ως δίαυλος συνύπαρξης στην ομαδική ψυχοθεραπεία Gestalt»

Στόχο της παρουσίασης αποτελεί το άνοιγμα και ο προβληματισμός του κοινού γύρω από τη συμβολή της μουσικής και του θεάτρου στην ομαδική διαδικασία Gestalt. Το προβλητικό πεδίο που προσφέρει η θεατρική τέχνη και το βίωμα έντονου συναισθήματος που προκαλείται από τη μουσική διευκολύνουν την εμφάνιση πολώσεων, στερεοτυπικών αντιδράσεων και ακραίων συμπεριφορών, δημιουργώντας έτσι μια μικρογραφία του γραμμικού τρόπου σκέψης της κοινωνικής ζωής. Παράλληλα, η τέχνη μπορεί να συνεισφέρει στην φαινομενολογική – υπαρξιακή οπτική της Gestalt με ένα ασφαλές πεδίο πειραματισμού ώστε να αναδειχθούν διαφορετικές ψυχικές αποχρώσεις. Η σχέση ανάμεσα στην τέχνη, την προσέγγιση Gestalt και την κοινωνία παραμένει ένας ανοιχτός χώρος προς διερεύνηση.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής & Εισηγήτρια:            Νίκος Ζαφρανάς & Κατερίνα Λιάκου

——

«Αναδεύω αναδύομαι: το θέατρο και η μουσική στο όριο της επαφής»

Ο Μαναουναούν, σύμφωνα με την ιρλανδική μυθολογία, είναι ο θεός της κίνησης που αναδεύει τα συστατικά στοιχεία του κόσμου, ώστε να παραμένουν σε διαρκή ροή. Τι συμβαίνει όταν αυτά συμπυκνώνονται; Πώς διαλύονται ξανά; Ο μύθος αυτός εναρμονίζεται πλήρως με την φιλοσοφία της θεωρίας Gestalt για την ανθρώπινη φύση, τις σχέσεις και την έννοια του δυναμικού πεδίου.

Στόχος μας είναι να τον συνδέσουμε με τον τρόπο να είμαστε μέσα σε παθολογικές καταστάσεις της κοινωνικής ζωής, ώστε να έρθουμε σε επαφή με την προσωπική μας ευθύνη. Παράλληλα, θα επιδιώξουμε να πειραματιστούμε με δια-καλλιτεχνικά εργαλεία έκφρασης και αυτοπαρατήρησης και να νοηματοδοτήσουμε το βίωμα στην ομαδική διαδικασία.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής & Συντονίστρια:      Νίκος Ζαφρανάς & Κατερίνα Λιάκου

——

«Η Τέχνη της Αφήγησης στη διαχείριση των συναισθηματικών & συμπεριφορικών εμποδίων, ήτοι όψεων Ψυχοπαθολογίας: μια Gestalt οπτική»

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάδειξη της σημασίας αλλά και της αποτελεσματικότητας της αφήγησης στα πλαίσια της θεραπείας Gestalt. Η Τέχνη της αφήγησης (αναδιήγηση ή αναδιαμόρφωση και εξέλιξη παλιών ιστοριών, ατομικών, έντεχνων ή λαϊκών, ή δημιουργία νέων ιστοριών) είναι δυνατόν να λειτουργήσει απελευθερωτικά  και να ενεργοποιήσει την επίγνωση. Ταυτόχρονα όταν πρόκειται για την αφήγηση της προσωπικής ιστορίας στα πλαίσια της θεραπείας αναδεικνύεται το στάδιο της ατομικής προσωπικής ανάπτυξης. Η αφήγηση μέσω των συμβόλων είναι δυνατόν να δώσει τη δυνατότητα της διαχείρισης των συναισθηματικών και των συμπεριφορικών εμποδίων, με έναν τρόπο ουσιαστικό και διηθητικό και για το λόγο αυτό αποτελεσματικό.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Βάσια Ιγνατίου Καραμανώλη

——

«Το μαχαίρι της σφαγής, τ’ ακόνι της υπομονής και το κερί τ’ αμάλαχτο: ένα εργαστήρι για την παθητικοεπιθετικότητα»

Σκοπός του παρόντος εργαστηρίου είναι η παρουσίαση στην πράξη της αξιοποίησης της αφήγησης ιστοριών, στα πλαίσια της θεραπείας Gestalt, για την ενεργοποίηση της επίγνωσης ως απαραίτητο βήμα για την κινητοποίηση και τη δράση, δίνοντας αφορμή για μοίρασμα, αλληλεπίδραση και ανάδειξη θεμάτων, είτε ατομικών είτε της θεραπευτικής σχέσης. Θα αξιοποιηθούν μια σειρά από πειραματικές αφηγηματικές διαδικασίες προσαρμοσμένες στις ανάγκες των συμμετεχόντων.

Ο κεντρικός πυρήνας θα στραφεί γύρω από την ανάδειξη παθικοεπιθετικών μοτίβων και συμπεριφορών, με αφετηρία ένα λαϊκό παραμύθι. Θα επιχειρηθεί να αναδειχτεί πώς όψεις ψυχοπαθολογίας αναδύονται στη λαϊκή αφήγηση χωρίς να υπάρχει καμία πρόθεση να ονομαστούν ως τέτοιες, παρά μόνο να ενδυναμωθεί το ακροατήριο να τις διαχειριστεί.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια:    Βάσια Ιγνατίου Καραμανώλη

——

«Βιωματικές Ομάδες στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Αξιολόγηση των Επιπτώσεων της προσέγγισης/ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης Gestalt και της Ενσυνειδητότητας στην Ενδυνάμωση Προπτυχιακών Φοιτητών/τριών»

Η διατριβή διερευνά εάν ένα Πρόγραμμα Παρέμβασης, βασισμένο στην προσέγγιση Gestalt και στην ενσυνειδητότητα, επιδρά στην ψυχολογική ευημερία προπτυχιακών φοιτητών/τριών. Η έρευνα αποσκοπούσε να αξιολογήσει κατά πόσο η συμμετοχή σε μια «Ομάδα Προσωπικής Ανάπτυξης», διάρκειας δέκα εβδομάδων, βελτιώνει δείκτες ψυχολογικής ευημερίας των φοιτητών/τριών, όπως την Επίγνωση, τη Συναισθηματική Νοημοσύνη, την Αυτοσυμπόνια, την Ικανοποίηση από τη Ζωή, το Θετικό Αρνητικό Συναίσθημα. Τα ευρήματα αναδεικνύουν θετικές επιδράσεις στους δείκτες ευημερίας ανακλώντας το «Δεν χρειάζεται να είσαι άρρωστος για να βελτιωθείς», πρώιμο μότο της Gestalt.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Αγγελική Κυβέλου

——

«Πόσο κάνει ένα κι ένα;»

Ένα workshop για τις φωνές που συνυπάρχουν στο δωμάτιο της θεραπείας.

Σκοπός του βιωματικού εργαστηρίου είναι να γίνει πιο εμφανής ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούν ο αυθορμητισμός με τις επιρροές, τις ενδοβολές, αλλά και το ευρύτερο πεδίο στο οποίο λαμβάνει χώρα η θεραπευτική συνάντηση, να εξερευνήσει δηλαδή τους τρόπους με τους οποίους το οικογενειακό, κοινωνικό, φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον επηρεάζει σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές του ατόμου και τελικά διαμορφώνει την ίδια τη συνάντηση.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής:     Χρήστος Καραπιπέρης

——

«Το Ζωντανό Πεδίο στο δωμάτιο της θεραπείας»

Στο βιωματικό εργαστήριο τοποθετούμε οντολογικά την «πεδιακή» θεραπεία στο κέντρο της προσοχής, θεμελιακά βασισμένη στις αρχές της «πεδιακής» επιστημολογίας.

Στρεφόμαστε από την «ατομικίστικη» προσέγγιση στην «πεδιακή», γιατί:

  • είναι ο τρόπος και ο τόπος ολικής απόβλεψης, κατανόησης του πόνου του πελάτη.
  • παύει να είναι δέσμιος της Ιστορίας του, καταδικασμένος να την επαναλαμβάνει.
  • το πεδίο μας παρέχει την δυνατότητα εξερευνώντας το, να φανερώνονται «τόποι» όπου ο πελάτης δύνανται να πραγματώσει τον πόνο του μετασχηματίζοντάς τον, να αποδομήσει (το μοτίβο) την δομή της παγιωμένης μορφής και να βιώσει τον εαυτό του σε μεγαλύτερη έκταση, εκτός του γνώριμου φάσματος του καταναγκασμού της επανάληψης.

Προθέσεις: Να φανερωθεί το «τι», το «πώς» και το «γιατί»:

  • ότι το κοινωνικό πεδίο (π.χ. ενδοβολές) υφέρπει διαρκώς κι είναι παρόν στο δωμάτιο
  • πώς διαμεσολαβεί (π.χ. προβολές) στο διαπροσωπικό (πεδίο θεραπευτή – θεραπευόμενου)
  • πώς και πότε εκδηλώνεται σε μία παγιωμένη μορφή (π.χ. σύμπτωμα)
  • τέλος, πώς και γιατί όταν το σύμπτωμα εμφανίζεται, παρουσιάζεται το πεδίο.

Σκοπός: Nα καταδειχθεί εν τέλει, ότι το σύμπτωμα είναι ένα συμπυκνωμένο πεδίο.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής:     Παύλος Κουτρουφίνης

——

«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα (;!)»

Το Εργαστήρι μας στοχεύει να συμβάλει σε μια βιωματική προσέγγιση της εργασίας μας ως ψυχοθεραπευτ@ς στο μικρό/εσωτερικό πυρήνα -κοινωνικό γίγνεσθαι – της κοινότητας  Gestalt. Να διερευνήσουμε μαζί – οι συνάδελφοι – πως η  φαινομενολογική προσέγγιση της ψυχοπαθολογίας μας στηρίζει στο έργο μας να βοηθάμε και να στηρίζουμε τους άλλους.

Κάνουμε την ποίηση και την τέχνη  αφορμή για σύνδεση με το βίωμα.

Τι είναι η ψυχή, τι μας προκαλεί η λέξη σωτηρία, η λέξη τραύμα, ταξίδι,  ανα-ψυχή;

Τι γίνεται όταν αισθανόμαστε κολλημένοι σε έναν κύκλο συναισθηματικών ερεθισμάτων;

Είναι πιθανό  αυτό να εκφράζει μια παθολογία που έχει τις ρίζες της σ’ ένα κρυμμένο τραύμα;

Στο βιωματικό εργαστήρι σας προσκαλούμε στόχος μας είναι με αφορμή το τραγούδι  να προσεγγίσουμε το πόσο σημαντική είναι η θεραπεία με παρουσία, προσοχή, φροντίδα, υποστήριξη, σύνδεση με την κοινότητα. Πρώτα εμείς ως θεραπευτές πως προσεγγίζουμε την έννοια της κοινότητας; Αντιλαμβανόμαστε ότι κι εμείς μπορεί να είμαστε τραυματισμένοι και ευάλωτοι; Μπορεί η «σωτηρία της ψυχής» να αφορά την προσωπική μας ψυχοθεραπεία και το δικό μας κρυμμένο τραύμα (τ@ θεραπευτ@); Πόσο το αφήνουμε  αυτό  στη σιωπή – αμίλητο, ανέκφραστο άρρητο. Μπορεί να βλάπτει όχι μόνο εμάς ως θεραπευτ@ς αλλά και τους θεραπευόμεν@ς μας; Πόσο φροντίζουμε την ψυχή μας που λαχταρά τη συνάντηση, το μοίρασμα, το αγκάλιασμα, την ανθρωπιά;

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστριες:   Αντιγόνη Ορφανού & Κατερίνα Σιαμπάνη

——

«Η φαινομενολογική οπτική της ψυχοθεραπείας Gestalt στην κατανόηση και θεραπεία των ψυχικών διαταραχών»

Η φαινομενολογία, η ψυχοπαθολογία και η θεραπεία Gestalt είναι αλληλένδετα πεδία που διερευνούν τη φύση της ανθρώπινης εμπειρίας και των ψυχικών διαταραχών.

Η φαινομενολογία, φιλοσοφική προσέγγιση που ανέπτυξε ο Edmund Husserl, εστιάζει στις δομές της συνείδησης και στη βιωμένη εμπειρία. Σκοπός της είναι να περιγράψει τις εμπειρίες όπως αυτές γίνονται αντιληπτές και όχι με προκαθορισμένες θεωρίες ή ερμηνείες. Δίνει έμφαση στην υποκειμενική εμπειρία, στην προθετικότητα και στα νοήματα που τα άτομα αποδίδουν στις εμπειρίες τους.

Η ψυχοπαθολογία είναι η μελέτη της φύσης, του επιπολασμού, της εκδήλωσης και τις πορείας των ψυχικών διαταραχών. Εξετάζει τα διαφορετικά μοτίβα στη σκέψη, στο συναίσθημα και στη συμπεριφορά, η κατανόηση των οποίων οδηγεί στην διάγνωση και την θεραπεία.

Η θεραπεία Gestalt ενσωματώνοντας τις φαινομενολογικές αρχές, δίνει έμφαση στην επίγνωση, στην παρούσα στιγμή και στη συνολική φύση της ανθρώπινης εμπειρίας. Οι θεραπευόμενες ενθαρρύνονται να εξερευνήσουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις τους στο παρόν, δίνοντας έμφαση στο “εδώ και τώρα”.

Ο συνδυασμός τους είναι πολύτιμος στην κατανόηση και στη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών. Η ιδιαίτερη φαινομενολογική θεώρηση της θεραπείας Gestalt υποστηρίζει τους κλινικούς να μην περιορίζονται στην κατηγοριοποίηση συμπτωμάτων και διαταραχών αλλά να συμπληρώνουν τη διαγνωστική τους σκέψη με τη βιωμένη, υποκειμενική εμπειρία των πασχόντων αλλά και των ίδιων. Για τις θεραπεύτριες Gestalt η ψυχοπαθολογία μπορεί να είναι ένα φαινόμενο που ανήκει στο άτομο, αναδύεται από το πεδίο ή συμβαίνει στο μεταξύ της εκάστοτε σχέσης. Σίγουρα πάντως είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει στο όριο της επαφής οργανισμού και περιβάλλοντος, οπότε και είναι συν-δημιουργία τους. Βάσει αυτού όλες οι διαδικασίες αναγνώρισης της νοσολογίας και οι προσπάθειες διάγνωσης αντιμετωπίζονται με περιέργεια και προσοχή. Αυτή η κατανόηση οδηγεί σε πιο συμπονετική και εξατομικευμένη φροντίδα, με πιο πλούσια και διαφοροποιημένη θεώρηση της ψυχικής υγείας, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ της κλινικής πρακτικής και των ανθρωπιστικών πτυχών φροντίδας της ψυχικής ασθένειας.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Μαρίνα Μπίκου

——

«Τα δυναμικά των συναδελφικών σχέσεων στην παράλληλη θεραπεία οικογενειακών μελών. Μπορούν να λειτουργήσουν ως επανορθωτική́ εμπειρία του σχετίζεσθαι εντός και εκτός οικογένειας;»

Ο Kurt Lewin (1952) αναφέρει ότι τα μέρη ενός πεδίου μεταβάλλονται ανάλογα με τη σχέση που έχουν μεταξύ́ τους. Η εμπλοκή́ των ομάδων όλων των ειδών σε οξείες ή/και παρατεταμένες συγκρούσεις δημιουργεί́ αδιαπέραστα εμπόδια μεταξύ́ των μελών τους, οδηγώντας τα μάλιστα σε σθεναρή́ αντίσταση στην αλλαγή́ και ενισχύοντας την παθολογική́ τους συσχέτιση. 

Τι συμβαίνει όμως όταν μια «οικογένεια» θεραπευτών αποτελεί́ ένα πεδίο που αλληλοεπιδρά́ με το πεδίο μιας οικογένειας που αναζητά́ θεραπεία; Ποια είναι η παράλληλη διαδικασία των ενδοομαδικών σχέσεων εντός ενός κέντρου ψυχοθεραπείας και ποια η συσχέτιση των δυναμικών του με την θεραπεία τριών μελών οικογένειας; 

 

Μαρία Γιαννοπούλου:        «Όταν το I συναντάει το Thou: τα δυναμικά των συναδελφικών σχέσεων στη παράλληλη θεραπεία μιας έφηβης με αυτισμό και της οικογένειας της»

Σύμφωνα με την φαινομενολογία και την θεωρία Πεδίου, το παιδί αποτελεί μια δυναμική, συνεχώς μεταβαλλόμενη ολότητα, ένα σύνολο δηλαδή από δυνάμεις που αλληλοεπιδρούν συνεχώς σχηματίζοντας μαζί το όλον (Yontef,1991). Η συμπεριφορά του παιδιού δεν σχετίζεται μόνο με εσωτερικές διαδικασίες αλλά και με περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως την οικογένεια (Carrol,1996). Το παιδί στο φάσμα του αυτισμού βρίσκεται συνεχώς στο I και όχι στο Thou. Πώς ο θεραπευτής μπορεί να φέρει λίγο πιο κοντά το Thou, μέσα από καθρεφτίσματα που προσφέρουν οι συναδελφικές σχέσεις εντός του θεσμού, σεβόμενος παράλληλα το I και πώς το πεδίο-θεσμός «θεραπεύει» το πεδίο-οικογένεια που «πάσχει»?

Αλεξία Παπαχριστοπούλου:              «Η θεραπεία μια καταθλιπτικής μητέρας και των παιδιών της: Πώς δρουν οι ενδοθεσμικές σχέσεις στην οικογένεια»

Η παθολογία μιας ομάδας-οικογένειας μπορεί να αναπαραχθεί εντός μιας ομάδας-θεσμού, ιδιαίτερα όταν όλο το οικογενειακό σύστημα αναζητά θεραπεία από το ίδιο ψυχοθεραπευτικό κέντρο, όπου οι ιδρυτές και συνεργάτες, ως συμβολικοί γονείς, βρίσκονται σε ατομική θεραπεία ξεχωριστά με το κάθε μέλος της οικογένειας. Το διαπροσωπικό στυλ του κάθε θεραπευόμενου εμφανίζεται τελικώς και στις διαπροσωπικές επαφές του, στις οποίες τα δυσπροσαρμοστικά κοινωνικά πρότυπα του οικογενειακού συστήματος μπορεί να προκαλέσουν απροσδόκητες εξελίξεις (Yalom, 2020). Στην παρούσα εργασία θα αναλυθεί η ατομική θεραπεία της μητέρας του οικογενειακού αυτού συστήματος, μιας γυναίκας με καταθλιπτικόμορφες εκδηλώσεις και το πώς η ψυχοπαθολογία της, ενδεχομένως, θα αναταράξει τα ενδοοικογενειακά αλλά και τα ενδοθεσμικά δυναμικά.

Μαρία Αποστολοπούλου :                 «Μπορούν οι ενδοθεσμικές σχέσεις να εμπεριέξουν την παθολογία της οικογενειακής ομάδας; Η θεραπεία ενός θυμωμένου μετέφηβου και της οικογένειάς του»

Ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος αλληλεπιδρούν σε έναν πολυεπίπεδο κόσμο ομαδικών προσκολλήσεων και γκρουπ ψυχοπαθολογίας. Η σύγχρονη στροφή της σχεσιακής ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας προτείνει να δούμε τις ατομικές συνεδρίες ως διαδικασία «μεγάλης ομάδας» με δύο εκπροσώπους πολλαπλών αντικειμένων/υποκειμένων (Charalambides, 2024). Υπό αυτό το πρίσμα θα μελετηθεί η θεραπεία ενός θυμωμένου μετέφηβου εντός ενός κέντρου ψυχοθεραπείας, ο οποίος «ώθησε» όλη την οικογενειακή ομάδα σε θεραπεία εντός του ίδιου θεσμού. Πώς οι ομαδικές ενδοθεσμικές δυναμικές θα επηρεάσουν τη θεραπεία της οικογένειας-ομάδας; Θα μπορέσει η πολυεπίπεδη κατανόηση του συλλογικού ασυνείδητου να εξυγιάνει την παθολογία της οικογένειας, του θεσμού και της κοινωνίας;

Πάνελ (στρογγυλό τραπέζι), διάρκειας 90’

Εισηγήτριες:         Μαρία Αποστολοπούλου, Μαρία Γιαννοπούλου, Αλεξία Παπαχριστοπούλου Συζητήτρια:      Δανάη Παπαδοπούλου-Λιασή

——

Αλεξία Παπαχριστοπούλου:       «Η θεραπεία μια καταθλιπτικής μητέρας και των παιδιών της: Πώς δρουν οι ενδοθεσμικές σχέσεις στην οικογένεια»

Η παθολογία μιας ομάδας-οικογένειας μπορεί να αναπαραχθεί εντός μιας ομάδας-θεσμού, ιδιαίτερα όταν όλο το οικογενειακό σύστημα αναζητά θεραπεία από το ίδιο ψυχοθεραπευτικό κέντρο, όπου οι ιδρυτές και συνεργάτες, ως συμβολικοί γονείς, βρίσκονται σε ατομική θεραπεία ξεχωριστά με το κάθε μέλος της οικογένειας. Το διαπροσωπικό στυλ του κάθε θεραπευόμενου εμφανίζεται τελικώς και στις διαπροσωπικές επαφές του, στις οποίες τα δυσπροσαρμοστικά κοινωνικά πρότυπα του οικογενειακού συστήματος μπορεί να προκαλέσουν απροσδόκητες εξελίξεις (Yalom, 2020). Στην παρούσα εργασία θα αναλυθεί η ατομική θεραπεία της μητέρας του οικογενειακού αυτού συστήματος, μιας γυναίκας με καταθλιπτικόμορφες εκδηλώσεις και το πώς η ψυχοπαθολογία της, ενδεχομένως, θα αναταράξει τα ενδοοικογενειακά αλλά και τα ενδοθεσμικά δυναμικά.

——

Μαρία Αποστολοπούλου :          «Μπορούν οι ενδοθεσμικές σχέσεις να εμπεριέξουν την παθολογία της οικογενειακής ομάδας; Η θεραπεία ενός θυμωμένου μετέφηβου και της οικογένειάς του»

Ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος αλληλεπιδρούν σε έναν πολυεπίπεδο κόσμο ομαδικών προσκολλήσεων και γκρουπ ψυχοπαθολογίας. Η σύγχρονη στροφή της σχεσιακής ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας προτείνει να δούμε τις ατομικές συνεδρίες ως διαδικασία «μεγάλης ομάδας» με δύο εκπροσώπους πολλαπλών αντικειμένων/υποκειμένων (Charalambides, 2024). Υπό αυτό το πρίσμα θα μελετηθεί η θεραπεία ενός θυμωμένου μετέφηβου εντός ενός κέντρου ψυχοθεραπείας, ο οποίος «ώθησε» όλη την οικογενειακή ομάδα σε θεραπεία εντός του ίδιου θεσμού. Πώς οι ομαδικές ενδοθεσμικές δυναμικές θα επηρεάσουν τη θεραπεία της οικογένειας-ομάδας; Θα μπορέσει η πολυεπίπεδη κατανόηση του συλλογικού ασυνείδητου να εξυγιάνει την παθολογία της οικογένειας, του θεσμού και της κοινωνίας;

Πάνελ (στρογγυλό τραπέζι), διάρκειας 90’

Εισηγήτριες:     Μαρία Αποστολοπούλου, Μαρία Γιαννοπούλου, Αλεξία Παπαχρστοπούλου Συζητήτρια:          Δανάη Παπαδοπούλου-Λιασή

——

«Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία στα προσφυγικά camp»

Στα προσφυγικά camp, λειτουργούν υπηρεσίες ψυχικής υποστήριξης. Αλλεπάλληλες δραματικές δυσκολίες και εμπειρίες διαπερνούν τη ζωή των προσφύγων. Oι θεραπευτές καλούνται να προσφέρουν υποστήριξη σε εκείνους που βιώνουν τη ζωή σαν ένα αδιάκοπο πόλεμο.

Διαπιστώνεται ότι οι επαγγελματίες που δρουν σε αυτό το πεδίο χωρίς μια σαφή πολιτική τοποθέτηση πάνω στο «ζήτημα των προσφύγων» , δεν μπορούν να λειτουργήσουν πραγματικά υποστηρικτικά. Η επίσημη ψυχοπαθολογία και γλώσσα αποδεικνύονται ανεπαρκείς. Πρέπει, λοιπόν, να προσδιορίσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της θεραπευτικής διαδικασίας στα camp, που την κάνουν να είναι συνυφασμένη με την επιδίωξη της ελευθερίας από τον πρόσφυγα και την αντίσταση στη βία παντοδύναμων μηχανισμών.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής:        Κωνσταντίνος Γαρδούνης

——

«Ποιός νοσεί στους οργανισμούς;»       ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ή ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ

Διάγνωση με βάση το εργαλείο του  «Οργανωσιακού Παγόβουνου».

Όλοι μας σχεδόν έχουμε βιώσει νοσηρές καταστάσεις σε κερδοσκοπικούς η μη, Οργανισμούς που έχουμε εργαστεί.

Αυτονόητα λοιπόν προκύπτουν ερωτήματα για τον Οργανισμό, όπως: Ποιος νοσεί, Πότε νοσεί, Γιατί νοσεί, ακόμα και Αν η νόσος θεραπεύεται.

Στο εργαστήριο αυτό θα δουλέψουμε με βάση τη θεωρία του «Οργανωσιακού Παγόβουνου» (J. Porting), που αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο «εργαλείο» για τη Gestalt στους Οργανισμούς, καθώς αναδεικνύει τη λειτουργική, σχεσιακή και αξιακή διάσταση τους.

Ακολουθώντας παράλληλα τη φαινομενολογική προσέγγιση, θα διευρύνουμε την επίγνωση μας για το «τι» και «πως» συμβαίνει στο οργανωσιακο πεδίο, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για μια πιο υγιή και δημιουργική επαγγελματική ζωή!

Βιωματικό ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ή ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής:     Γιώργος Σταμάτης

——

«Η ψυχοθεραπεία ως τελετουργία μετάβασης»

Από τις πρωτόγονες κοινωνίες καταγράφονται στην ιστορία των ανθρώπων διαφόρων ειδών τελετές, συνδεόμενες συχνά με εμπειρίες μετάβασης (πχ. από μια φάση ζωής σε μια άλλη).
Διαχρονικά και διαπολιτισμικά οι τελετές αυτές αφορούν σε ένα συλλογικό μέσο σύνδεσης, σηματοδότησης και μετάβασης. Φαίνεται να έχουν κάποια σταθερά χαρακτηριστικά: ορισμένος  χώρος, χρόνος, διαδικασία, επανάληψη, προβλεψιμότητα, συνοδεία, συμβολισμοί. Μέσα στις τελετές δημιουργείται ένας ρυθμός, μια δομή και ένα σταθεροποιητικό πλαίσιο που επιτρέπουν να συνδέουμε το οικείο με το άγνωστο και να επεξεργαζόμαστε αυτό το “ανάμεσα” που προκύπτει σε διάφορες φάσεις της ζωής μας. Λειτουργούν υποστηρικτικά για το άτομο αλλά έμμεσα ή αμεσα και  ευρύτερα για την κοινωνία.
Στη σημερινή εποχή της έκρηξης της τεχνολογικής ανάπτυξης οι αποστάσεις εκμηδενίζονται και ο χρόνος επιταχύνεται.
Η διαδικασία της μετάβασης ανάμεσα στις καθημερινές δραστηριότητες, μέσα στη συνάντηση με τους άλλους ανθρώπους αλλά και ανάμεσα στις φάσεις ζωής, συμπιέζεται.
Τι συμβαίνει όταν προσεγγίζουμε την ψυχοθεραπεία ως χώρο και χρόνο μιας συνάντησης με τα χαρακτηριστικά τελετουργίας? Πώς μπορούμε να υποστηρίζουμε στην επαγγελματική μας πρακτική τη μετάβαση στο άγνωστο, την ανάληψη ρίσκων, το εμπεριέχειν, την έκφραση, τη σύνδεση και την ευθύνη τ@ ψυχοθεραπευτ@ μέσα απο αυτή την οπτική?

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτριες:      Έλενα Αντωνίου & Κωνσταντίνα Γκιώνη

——

«Όταν νοσεί η ίδια η διάγνωση: Φωτίζοντας τις αφανείς πτυχές της μέσω της θεωρίας πεδίου»

Σημαντικός πυλώνας της Gestalt είναι η θεωρία πεδίου: κανένας οργανισμός δεν μπορεί να υπάρξει ξέχωρα από το περιβάλλον του. Για να γνωρίσουμε, καταλάβουμε έναν άνθρωπο, χρειάζεται να τον δούμε εντός του πλαισίου που βρίσκεται: κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό κ.α.

Όπως στην ιστορία του ελέφαντα στο σκοτάδι, κάθε ειδικός, ανάλογα με το πού θα εστιάσει, καταλήγει στη δική του, αποσπασματική και μεροληπτική, διάγνωση του άγνωστου αυτού πλάσματος…

Σε αυτή την παρουσίαση, θα εξερευνήσουμε την ολιστική αντίληψη της Gestalt μαζί με άλλες ανθρωπιστικές φωνές οι οποίες επιλέγουν να δίνουν προτεραιότητα στη μοναδικότητα και δυναμικό του ανθρώπου, αντιστεκόμενες στην “ασφάλεια” και ευκολία της αναγωγής του σε στεγανές, γενικές, “αντικειμενικές” -και γι’ αυτό αρκετά ολισθηρές- αφαιρετικές κατατάξεις.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής:        Δημήτρης Τζαχάνης

——

«Η Συγγραφή ως Χώρος Επαφής: Ανακαλύπτοντας την Ψυχοπαθολογία μέσα από τη Γραφή»

Η συγγραφή, ως μέσο ψυχοθεραπευτικής έκφρασης, προσφέρει έναν μοναδικό χώρο επαφής μεταξύ του ατόμου και του κόσμου.

Στο πλαίσιο της φαινομενολογικής προσέγγισης της ψυχοθεραπείας Gestalt, η γραφή μπορεί να λειτουργήσει τόσο διαγνωστικά όσο και θεραπευτικά, επιτρέποντας στο άτομο να εξερευνήσει την ψυχοπαθολογία όχι ως ατομικό φαινόμενο, αλλά ως έκφραση του διυποκειμενικού πεδίου.

Μέσα από τις λέξεις, δημιουργείται χώρος για επίγνωση, αποδοχή και ενδυνάμωση, προάγοντας την ευθύνη και τη σύνδεση με τον άλλον, αναδεικνύοντας τη συγγραφή ως ένα εργαλείο που διευρύνει τη θεραπευτική εμπειρία.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Εβελίνα Πρεβέντη

——

«Κοινωνική πολιτική, ψυχική υγεία και ψυχοπαθολογία: ο θεραπευτής ως δημόσιος λειτουργός και ως ιδιώτης επαγγελματίας»

Οι ψυχοθεραπευτές έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με πλείστες προκλήσεις, προκειμένου να επιτελέσουν το ρόλο τους με ευσυνειδησία και ενσυναίσθηση. Είναι, ωστόσο, οι ίδιες προκλήσεις, που απασχολούν τον θεραπευτή ως δημόσιο λειτουργό και αυτόν που εργάζεται ως ιδιώτης επαγγελματίας; Άραγε εφάπτονται σε κάποιο σημείο αυτές οι δυο ιδιότητες ή πρόκειται για έννοιες ασυμβίβαστες, που δεν συναντιούνται πουθενά; Και τέλος, όταν μια κοινωνία νοσεί, πώς μπορεί, άραγε, ο θεραπευτής να είναι ψυχοσυναισθηματικά υγιής και ταυτόχρονα, έτοιμος να διαγνώσει την ψυχοπαθολογία του άλλου;

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Έλλη Φρεγγίδου

——

«Φλεγόμενοι/ες θεραπευτές/εύτριες, σ’έναν φλεγόμενο κόσμο/πεδίο· όμορφα τοπία στη θεραπεία και διεποπτεία»

Το εργαστήριο αυτό, είναι το απόσταγμα της εργασίας μιας διεποπτικής ομάδας, η οποία δημιουργήθηκε και λειτούργησε σε καιρό πανδημίας προκειμένου να στηρίξει τις παράλληλες διαδικασίες, τις δικές μας, των πελατών μας αλλά και της ίδιας της ομάδας· διαδικασίες που συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα στο «φλεγόμενο πεδίο» της μεταπανδημικής μας εποχής. Όσο το πεδίο «φλέγεται», η πρόκληση να μείνουμε συνδεδεμένοι εντείνεται. Η ανάγκη αλληλεπίδρασης, στήριξης και μοιράσματος δημιουργεί «όμορφα τοπία» μέσα μας, στη θεραπεία και τη διεποπτεία.

Σας προσκαλούμε, μέσα από μια βιωματική διαδικασία, να ανακαλύψετε τις δικές σας υποστηρικτικές ποιότητες και πηγές, να γίνετε ο καθρέφτης της διαδικασίας των άλλων και να τις μοιραστείτε, δημιουργώντας τα δικά σας «όμορφα τοπία», μέσα από στιγμές ανακάλυψης και γνήσιας επαφής.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστριες – Συντονιστής:      Ειρήνη Κιλέτση, Μαρία Μαυρίδου & Αναστάσης Μαυρομιχάλης

——

«Η εμπειρία του φύλου και της σεξουαλικότητας μέσα στο δωμάτιο της θεραπείας Γκεστάλτ».

Για πολλά χρόνια ήταν πεπεισμένος ότι ήταν ένα σκιάχτρο – κι όχι ένα πραγματικό παιδί – που ξεγελουσε τους άλλους και τον θεωρούσαν άνθρωπο. Χωρίς ετερότητα δεν μπορούσε να ξέρει ποιος ήταν, χωρίς την εικόνα που θα έπρεπε να του αντικατοπτρίζουν οι άλλοι δεν μπορούσε να ξέρει πώς ήταν (Από το βιβλίο του Boris Cyrulnik, «Η αυτοβιογραφία ενός σκιάχτρου», εκδ. Κέλευθος, Αθήνα, 2010).

Η εμπειρία του φύλου και της σεξουαλικότητας μέσα στο δωμάτιο της θεραπείας Γκεστάλτ.

Η θεραπευτική σχέση δοκιμάζεται από τις προκλήσεις και τους προβληματισμούς του πεδίου. Σε αυτήν την παρουσίαση θα δοκιμάσουμε να προσεγγίσουμε κάποια από τα θέματα που φέρνει το άτομο με μη ετεροκανονική σεξουαλικότητα στη θεραπευτική διαδικασία, με σκοπό την  αναγνώριση της εμπειρίας του, την ολόπλευρη στήριξή του και τη δική μας επιμόρφωση και διεύρυνση ως επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Ειρήνη Κουτελά

—— 

«Μπορεί ένα κενό να είναι γόνιμο; Το παράδειγμα της φωτογραφικής εργασίας “The fertile void”»       ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ

Εκκινώντας από τον φαινομενολογικό, διαλογικό, και πεδιακό τρόπο διάγνωσης κατά Gestalt, στο δωμάτιο της θεραπείας, καλούμαστε -μεταξύ των άλλων- να ξαναπεριγράψουμε από κοινού με τ@ θεραπευόμεν@, εμπειρίες, συναισθήματα και σκέψεις τους, που συχνά, βρίσκονται να ταξινομούνται σε αυστηρά δίπολα.

Βασική πυξίδα σε αυτήν την θεραπευτική προσπάθεια ενσωμάτωσης των πολώσεων, αποτελεί η έννοια της «δημιουργικής αδιαφορίας». Μια έννοια που συχνά περιγράφεται και ως «γόνιμο κενό».

Στο πλαίσιο αυτής της παρουσίασης, η φωτογραφική εργασία “The fertile void”, στέκεται ως αφορμή για μια συζήτηση γύρω από την έννοια της «δημιουργικής αδιαφορίας», και την πιθανά χρήσιμη για την θεραπευτική διαδικασία, σχέση της με το φωτογραφικό μέσο.

Θεωρητική ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής:        Βασίλης Νταόπουλος

——

«Σχεδιασμός Πιλοτικού Προγράμματος Διατοπικής Παρέμβασης σε τέσσερα μικρά νησιά των Κυκλάδων με στόχο την Ενδυνάμωση Περιβαλλοντικής Συνείδησης, εμπνευσμένος από την προσέγγιση Gestalt και τη Φαινομενολογική Διαδικασία» | «Περιβάλλον & Άνθρωπος μία νοσηρή σχέση»

Η καταγραφή του Σχεδιασμού ενός Πιλοτικού Προγράμματος Διατοπικής Παρέμβασης συνολικής διάρκειας 5 ετών, βασισμένο στις αρχές της Gestalt σε κοινωνικό και ατομικό πεδίο.

Έξι προσωπικές ιστορίες που συν-δημιουργήθηκαν τα δύο πρώτα χρόνια και οι αυθόρμητες ερωτήσεις συναδέλφων, όπως αυτές προκύπτουν από την ανάγνωση αυτών των ιστοριών, συντάσσουν τη βάση για να γίνει η σύνδεση με την Θεωρία Gestalt.

Η σύνδεση αυτή επικεντρώνεται στη διαδικασία της ανάλυσης της Μορφής από το Φόντο στο ευρύτερο Πεδίο (κοινωνικό περιβάλλον) και πως όλα μπορούν να συμβάλλουν και να ενδυναμώσουν την Αλλαγή.

Το αποτέλεσμα πέντε χρόνια μετά είναι το σήμερα είναι ένας φαύλος κύκλος κακοποίησης και αυτοκαταστροφής. Ο άνθρωπος καταστρέφει το περιβάλλον και η φύση “σκοτώνει” τον άνθρωπο.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Ειρήνη Γκιουλάκου

——

«Ναι ρε bro ….., η φιλία στην εφηβεία είναι μια μετάβαση του αποκλειστικού δεσμού στο κοινωνικό γίγνεσθαι»

Σ` αυτό το εργαστήρι θα διερευνήσουμε τη σημαντικότητα της φιλίας στα εφηβικά χρόνια της ζωής του ανθρώπου. Από την ερωτική εφηβική φιλία του Πλάτωνα ,ως τις σύγχρονες κοινωνιολογικές και ψυχολογικές εργασίες βλέπουμε πως η φιλία , υπηρετεί και φανερώνει τον τρόπο που ένας οργανισμός συνδέεται με τον κόσμο. Ερωτική ποιότητα στην επαφή, αποδοχή , συμμαχία , εγγύτητα, διεύρυνση ,δοκιμή ,εμπιστοσύνη , δέσμευση, ισοτιμία, μοίρασμα εμπειριών και συναισθημάτων, στοργή και αγάπη είναι χαρακτηριστικά αυτού του δεσμού που δημιουργείται.

Σ` αυτό το εργαστήρι θα δούμε τον ρόλο της φιλίας στην εφηβεία ως μια  μετάβαση από ένα κλειστό σύστημα εμπιστοσύνης, από μια σχέση εγώ και εμείς, σε ένα ευρύτερο σχήμα εμπιστοσύνης ,σε μια σχέση ε μ ε ί ς και οι άλλοι ,σε μια αναπτυξιακή κατεύθυνση του εαυτού στον κόσμο, στην ενηλικίωση.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστριες:   Αντιγόνη Ορφανού & Μαρία Φαρμάκη  

——

«Εφηβεία και Αυτισμός. Η οπτική της Νευροποικιλότητας»

Εφηβεία… πολύπλοκη και συναρπαστική, ένα πεδίο που διαρκώς αλλάζει κι εξελίσσεται. Αυτισμός…ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης και αντίληψης του κόσμου, εξίσου συναρπαστικός, εξίσου πολύπλοκος.

Τι συμβαίνει όταν η εφηβεία συναντά το φάσμα του αυτισμού; Πόσο περίπλοκη μπορεί να γίνει αυτή η συνάντηση;

Σκοπός του εργαστηρίου είναι να κατανοήσουμε βαθύτερα τις ανάγκες αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι στο φάσμα του αυτισμού, τις δυνατότητες και τους περιορισμούς στην καθημερινότητα και στην επαφή με τους άλλους. Μια διαδρομή προς την αποδοχή και την κοινωνική συμπερίληψη του «νευροδιαφορετικού νου», απομακρυνόμενοι από τον όρο «Διαταραχή» και από τα στερεότυπα και τους μύθους που συχνά ακολουθούν την διάγνωση.

«…Όπως η βιοποικιλότητα είναι απαραίτητη για την σταθερότητα ενός οικοσυστήματος, έτσι και η νευροποικιλότητα  μπορεί να είναι απαραίτητη για την πολιτιστική σταθερότητα…». Judy Singer

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια:    Αγγελική Γερμανάκη

——

«Σχετίζομαι με… Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»

«Εν αρχή ην η σχέση», τονίζει στο έργο του ο Martin Buber κι είναι όντως αυτή η ποιότητα της σχέσης που αναπτύσσεται στο «μεταξύ», μια ποιότητα που μπορεί να «κινηθεί» πάνω στο δίπολο Υγεία – Νόσος και στο ενδιάμεσό του, προσφέροντας, εν τέλει, μια εμπειρία ικανή να θεραπεύσει.

Με αφορμή το θεατρικό κείμενο «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» των Duncan Macmillan & Jonny Donahoe, ας παρατηρήσουμε τη διαδικασία κι ας νοηματοδοτήσουμε τη δικιά μας εμπειρία ζωής, μέσα από αναμνήσεις, συνδέσεις, απώλειες, ευκολίες, δυσκολίες, μοιράσματα, στερήσεις… κι ας επιτρέψουμε να αναδυθούν τα μονοπάτια εκείνα, που θα μας οδηγήσουν στις νέες μας επιλογές.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια & Συντονιστής:      Βάσω Αντωνάτου & Νικόλας Ράπτης 

——

«Η ψυχική υγεία των Μanagers και Στελεχών Επιχειρήσεων στην Ελλάδα σήμερα» ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ή ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ

Προτείνεται ένα workshop με θέμα την Ψυχική υγεία των Μanagers και Στελεχών Επιχειρήσεων στην Ελλάδα με βάση σταχυολογημένα αποτελέσματα από συναφείς έρευνες των τελευταίων ετών καθώς και από την εμπειρία μου ως Gestalt Business Coach τα τελευταία 10 περίπου χρόνια με Managers ή Στελέχη Επιχειρήσεων.

Eίναι γνωστό ότι η ψυχική υγεία χειροτερεύει συνεχώς σε εταιρικό επίπεδο και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες μέσα στους οποίους είναι το άγχος, η πίεση για αποτελέσματα, η βία και η ηθική παρενόχληση, η τοξική ηγεσία και η   έλλειψη εταιρικής κουλτούρας

Ο σκοπός είναι να γίνει μία σύντομη παρουσίαση των ευρημάτων και στη συνέχεια συζήτηση και αλληλεπίδραση με τους Gestalt θεραπευτές που θα παρακολουθήσουν το workshop, ώστε μέσα από τον διάλογο να προκύψουν ερεθίσματα και ιδέες για την ενίσχυση της ψυχικής ενδυνάμωσης τους .

Βιωματικό ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ή ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια:    Ντέμη Μωραΐτου

——

«Ο κύκλος ζωής τ@ θεραπευτ@» ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ

Σε αυτό το βιωματικό εργαστήριο θα εξερευνήσουμε μερικές από τις πτυχές της πορείας που διανύει τ@ θεραπευτ@. Πιθανόν η πορεία τ@ να ξεκινάει ήδη χρόνια προτού πάρει επισήμως τον τίτλο τ@ θεραπευτ@ – και ενδεχομένως να συνεχίζεται και μετά την συνταξιοδότηση ή και το θάνατό του οργανισμού.

Θα ξετυλίξουμε τις αναμνήσεις και τα βιώματά μας, θα συμμετάσχουμε σε παιχνιδιάρικο διάλογο και να αυξήσουμε την επίγνωσή μας. Θα προσπαθήσουμε να ψηλαφήσουμε κάποιες από τις δυσκολίες κάθε βήματος αυτής της πορείας και να ανακαλύψουμε τις δυνατότητες που ίσως κρύβονται μέσα τους.

Βιωματικό ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής & Συντονίστρια:      Γιώργος Γιαγλής & Σαντμόν Ράμα

——

«Ενδυναμώνοντας την Επαφή: Η Τέχνη ως Εργαλείο στη Θεραπεία Gestalt»

Το θέμα της παρουσίασης επικεντρώνεται στη συνεισφορά της τέχνης στη θεραπευτική συνάντηση, μέσα από την οπτική της θεραπείας Gestalt.

Στόχος είναι να διερευνηθεί πώς η τέχνη, ως εργαλείο αφύπνισης, συνειδητοποίησης και αυθεντικής έκφρασης, συμβάλλει στην ενδυνάμωση της επαφής μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου.

Μέσα από μια φαινομενολογική προσέγγιση, θα εξετάσουμε πώς η αισθητική εμπειρία διευρύνει τη θεραπευτική διαδικασία, προάγοντας τη βαθύτερη κατανόηση της ανθρώπινης οδύνης και της ψυχοπαθολογίας ως φαινόμενα του διυποκειμενικού πεδίου.

Η παρουσίαση προτείνει νέους τρόπους ενσωμάτωσης της τέχνης στην κλινική πρακτική, ενισχύοντας τη θεραπευτική εμπειρία και τη σύνδεση θεραπευτή – θεραπευόμενου, επιτρέποντας μια πιο βαθιά και ουσιαστική συνάντηση.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής & Εισηγήτρια:            Δημοσθένης Γαλλής & Κάτια Χατζηλάκου

——

«Παίζοντας με τα όρια»

Ένα από τα βασικά ζητήματα που συχνά φτάνουν, άμεσα ή έμμεσα, στο θεραπευτικό δωμάτιο είναι αυτό των «Ορίων» και φαίνεται ότι σχετίζεται άρρηκτα με συνθήκες και καταστάσεις που ο θεραπευόμενος βιώνει και περιγράφει ως «παθογόνες και προβληματικές» στην καθημερινότητά του.

Ξεκινώντας από τη θέση του Erving Polster ότι η ψυχοθεραπεία Gestalt είναι μια «δημιουργική σύνθεση», προτείνουμε μια βιωματική δράση όπου συνδέοντας τα εργαλεία που μας παρέχει η τέχνη του θεάτρου και το παιχνίδι, θα επιχειρήσουμε να ενεργοποιήσουμε το σώμα μας και το νου μας, δημιουργώντας ένα πεδίο προβληματισμού και διερεύνησης πάνω σε έννοιες, εμπειρίες και σκέψεις που σχετίζονται με την «οριοθέτηση» και την «πλαισίωση».

Σκοπός αυτής της βιωματικής δράσης είναι να συναντηθούμε και να αναγνωρίσουμε την ολότητα, την μοναδικότητα, την επιδραστικότητα και την ευαλωτότητα του καθέν@ μας… στοιχεία που συμπεριλαμβάνονται στο «μαζί», συνδημιουργώντας το όριο στο «μεταξύ» μας.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια & Συντονιστής:      Ειρήνη Γκιουλάκου & Νικόλας Ράπτης 

——

«Δεοντολογικά Διλλήματα και Δημιουργική Προσαρμογή στο Πεδίο: Παρουσίαση ποιοτικής έρευνας για την πρακτική της Gestalt σε μικρές κοινότητες στην Ελλάδα»

Η παρούσα έρευνα (στα πλαίσια διπλωματικής εργασίας) μελετά τα δεοντολογικά διλήμματα και τις περίπλοκες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν ψυχοθεραπευτ@ς Gestalt ασκώντας το επάγγελμά τους σε μικρές πληθυσμιακά κοινότητες της Ελλάδας.

Θέματα που αναδείχθηκαν είναι: πολλαπλές / επικαλυπτόμενες σχέσεις, η ορατότητα των θεραπευτ@ν ως κοινωνικά όντα, η ενσωμάτωση πολλαπλών και αλληλοσυγκρουόμενων ρόλων, το κοινό πεδίο θεραπευτ@ν, πελατ@ν και της θεραπευτικής τους σχέσης,  η επιρροή και οι τρόποι διαχείρισης και δημιουργικής προσαρμογής σε επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο.

Τα σημαντικά αυτά αποτελέσματα φανερώνουν την ανάγκη ενσωμάτωσής τους τόσο στην εκπαίδευση των θεραπευτ@ν, όσο και στην παρούσα διημερίδα, καθώς δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα που αναδύονται στα πλαίσια του θέματός της, όπως:

  • Υπάρχουν φαινόμενα που συναντάμε για πρώτη φορά στα γραφεία μας;
  • Τι μας στηρίζει και τι μας δυσκολεύει στο έργο μας;
  • Πως κατανοούμε το «κοινωνικό» στον χώρο της ψυχοθεραπείας; Και
  • πως το κοινωνικό γίγνεσθαι των μικρών κοινοτήτων στην Ελλάδα διαμορφώνει την κλινική οπτική στη διάγνωση της ψυχοπαθολογίας κατά Gestalt, όταν οι ίδιοι/ες οι θεραπευτές/τριες αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο αυτού του γίγνεσθαι;

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής & Εισηγήτριες:          Μαρία Γλουστιάνου, Σωτήρης Ζαμπάρας  & Ειρήνη Κανονίδου

——

«Ο κύκλος του πένθους και αναπνοής. Πώς αλλάζει η φαινομενολογία του πένθους μέσα από την ανάγκη της κοινωνικής προσφοράς»

Η Ομαδική ψυχοθεραπεία γονέων με απώλεια παιδιών μέσα από μεθοδολογία Gestalt δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2023 στην Ψυχιατρική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ξάνθης. Η ανάγκη της ομαδικής ψυχοθεραπείας προέκυψε  παρατηρώντας τα συμπτώματα των γονέων που θρηνούσαν για τα παιδιά τους. Πολλά από αυτά τα συμπτώματα άγγιζαν τα όρια της ψυχοπαθολογίας ή θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ψυχοπαθολογία αν δεν υπήρχε η απαιτούμενη φροντίδα γι’ αυτά.

Μέσα από αυτή την παρουσίαση θα ακουστούν οι φωνές όλων αυτών των γονιών.. στεντόρειες, σιγανές, σιωπηρές.. που κατάφεραν μέσα από την υπαρξιακή τους συνάντηση με τους άλλους γονείς να μετουσιώσουν τον πόνο σε δημιουργία και προσφορά.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Μαρίνα Κατσικίδου

——

«Τραύμα εν τη γενέσει: Πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση σε σχολικό πλαίσιο με βάση τα μεθοδολογικά εργαλεία της Gestalt (μελέτη περίπτωσης) »

Η παρουσίαση αυτή πραγματεύεται την περίπτωση ενός παιδικού τραύματος και πως αυτό βιώθηκε στην θεραπευτική σχέση. Το σχολικό πλαίσιο προσφέρει έναν ιδιαίτερο χώρο όπου αναπτύσσονται πλήθος δυναμικών και αλληλεπιδράσεων και αποτυπώνει σε μικροεπίπεδο πολλές διαστάσεις της κοινωνικής ζωής.

Παράλληλα η διάγνωση μέσα σε αυτό μετουσιώνεται σε διαδικασία παρατήρησης του πεδίου και των δυναμικών του, ακριβώς στο όριο της επαφής του παιδιού με τον κόσμο. Στόχος μας είναι η συνάντηση και η σύνδεση με το κοινό μέσα από τις έννοιες της ανάπτυξης και του τραύματος, ως δύο σημαντικών παραγόντων της κλινικής πρακτικής, καθώς ορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη ψυχοπαθολογίας.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Άννα-Κλεοπάτρα Καρβούνη

——

«Παρατηρώντας τον πόνο ως μέρος της ζωής και της ύπαρξής μας»

Τ’ αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς: το μάτι ανοιγοκλείνει προτού δακρύσει.                                   

(Κ. Καρυωτάκης, Ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων)

Ο πόνος, σωματικός ή ψυχικός, με οδηγεί, με μαθαίνει, με περιορίζει.

Με προστατεύει, με προειδοποιεί με κάνει να δρώ ανάλογα.

Μου θυμίζει την ευαλωτότητά μου, με  κάνει να χωράω την ανθρώπινη ύπαρξή μου.

Σε αυτό το βιωματικό εργαστήριο θα παρατηρήσουμε τον τρόπο που σχετιζόμαστε μαζί του.

Θα σταθούμε στο σώμα, διερευνώντας τον πόνο. Τον πόνο τον δικά μας, τον πόνο του άλλου.

Πόσο μας ορίζει; Πως τον αντιλαμβανόμαστε;  Πόση του δίνουμε σημασία;

Τον αντιπαθούμε, τον φοβόμαστε, τον αποφεύγουμε;  Που μας οδηγεί;

Η σχέση μου με τον πόνο είναι σχέση εγώ – εσύ, μπορούμε να τον εμπεριέχουμε, να τον εμπιστευτούμε; Και τελικά είμαι ο πόνος;

Διότι ο πόνος υπάρχει παντού. Μέσα μου, έξω από μένα, γύρω μου, κοντά μου και μακριά μου. Υπάρχει στο πεδίο.

Ας τον πλησιάσουμε με ευαισθησία και τρυφερότητα.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια:    Αμαλία Καπουλέα

——

Στρογγυλό τραπέζι «Ποιος νοσεί;»

Ομιλητές: Μάνος Μανάκας, Κώστας Μιχαηλίδης, Παύλος Ζαρογιάννης, Τσαμπίκα Μπαφίτη

Συντονίζει η Δήμητρα Χαντζιάρα

«Η ασθένειά μου έζησε μαζί μου όλη μου την ζωή»: ένα σχόλιο για την τέχνη της ‘’θεραπευτικής επικοινωνίας’’» – Μάνος Μανάκας

«Ο Θεός είναι ένας αστακός, μια διπλή́ τανάλια, ένας διπλός δεσμός»

Deleuze και Guattari στο Χίλια Πλατώματα

Όλες οι ψυχοθεραπείες σκοπεύουν την εκδίπλωση της ανθρώπινης αυτοσυνειδησίας και τον μετασχηματισμό των δυνάμεων που την περιορίζουν. Αυτός ο περιορισμός της ελευθερίας μας, που εμφανίζεται ως “ασθένεια”, “αδυναμία’’ ή “ειδικευμένη αποβλεπτικότητα’’, στην επικοινωνία αποζητά στον άλλο συνάμα μια θεραπευτική στάση ανοίγματος: το ισοδύναμο μιας ακρόασης από διαφορετικές πηγές ταυτόχρονα, καθώς και την αποσύζευξη αυτού του άλλου από προσδοκίες, προθέσεις και ρόλους στους οποίους έλκεται από τις δυνάμεις του πεδίου.

Διατρέχοντας με έναν πραγματιστικό «κανόνα» το σώμα της ψυχαναλυτικής και φαινομενολογικής σκέψης θα κατασκευάσω μιαν αφήγηση για το μη θεμελιώσιμο θεμέλιο της προσοχής μας: μια διπλή τανάλια που τεχνουργεί διαρκώς εκ νέου σημεία, ενδείξεις, σημάνσεις, παραστάσεις και σύμβολα στο κράτημα όσων έχουν για εμάς σημασία. Πίσω από αυτήν την ιστορία θα βρω μιαν άλλη για τις δυνάμεις που οδηγούν τον αστακό της προσοχής μας: εντασιακότητες και αλληλεπιδραστικά κυρίαρχες δυναμικές που κάνουν τις δαγκάνες του να κροταλίζουν σε μια συμφωνία χωρίς μαέστρο. Οι αγαπημένοι αστακοί του Deleuze μεταναστεύουν πριν τις φθινοπωρινές θύελλες στις Μπαχάμες από το Γιουκατάν, όχι για αναπαραγωγικούς σκοπούς αλλά οδηγούμενοι από κοσμικές δυνάμεις. Ούτε ο δικός μας αστακός πλοηγείται ασταμάτητα στο ρέων πεδίο της εμπειρίας με σκοπό την αναπαραγωγή, την αναπαράσταση. Ατομικοποιεί τις ψυχικές μας καταστάσεις, πτυχώνει πολλαπλότητες με μιας στη θυμική εγγύτητα, υποβάλει τάξεις συνδέσεων κι αρθρώσεις που οργανώνονται σε σταθερές σχέσεις υπό την πίεση εντασιακών δυνάμεων στην ακμή της επισφάλειας και της εμπιστοσύνης. Η διπλή άρθρωση γίνεται συγχρόνως ενεργός δύναμη και κλοιός.

Θα καταλήξω προσκαλώντας τους συναδέλφους να αναρωτήθουμε τους τρόπους με τους οποίους αναλαμβάνουμε την ευθύνη της επισφάλειας της επικοινωνίας. Πόσο έτοιμοι είμαστε να αφήσουμε την “ασθένεια’’, την “αδυναμία’’ και την “ειδικευμένη αποβλεπτικότητα’’ στην οποία μας υποβάλουν οι θεωρήσεις και οι τεχνικές μας, για να βρεθούμε λιγότερο ασφαλείς στα θυελλώδη και αχαρτογράφητα νερά της αντιμεταβίβασης;

Στην γραμμή που ενώνει Canguillem και Bataille εμφανίζονται πολύ ενδιαφέρουσες οπτικές της παθο-λογίας. Το να μην γίνουμε για τη ζωή ούτε μια περιττή δαπάνη, ούτε ένα άχρηστο ξόδεμα, είναι ένα άδικο κι ανέφικτο πρόταγμα. Η ζωή ζητάει να ρισκάρουμε διαρκώς και τα δύο. Ζουν άραγε οι θεωρήσεις και οι τεχνικές μας όλη μας τη ‘ζωή’;

——

Στρογγυλό τραπέζι «Ποιος νοσεί;»

Ομιλητές: Μάνος Μανάκας, Κώστας Μιχαηλίδης, Παύλος Ζαρογιάννης, Τσαμπίκα Μπαφίτη

Συντονίζει η Δήμητρα Χαντζιάρα

«Σκέψεις γύρω από τον τρόπο που αντικρύζουμε και κατανοούμε σαν θεραπευτές αυτό που υπάρχει μπροστά μας» – Κώστας Μιχαηλίδης

Χιλιάδες χρόνια, ο άνθρωπος αντικρύζει με δέος, το μυστήριο της ύπαρξης. Η γνώση, δέν αρκούσε να φωτίσει ούτε τον μέσα , ούτε τον έξω κόσμο. Έτσι, ο Μύθος έγινε η πρώτη κοσμοθεωρία. Όντας μικρός, μπροστά στον μεγάλο κόσμο, ο άνθρωπος νοιώθει φόβο. Φόβο και περιέργεια. Ο φόβος γεννά την ανάγκη για ασφάλεια. Η περιέργεια την ανάγκη για εξερεύνηση. Έτσι γεννιέται η δίψα για γνώση. Μια γνώση που πάντα παρέμενε λειψή. Έτσι, κι εμείς συνεχίζουμε να ρωτάμε…ποιός νοσεί ?… Και συνεχίζουμε να προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον άνθρωπο που στέκεται απέναντί μας. Αυτό που βλέπουμε είναι μόνο ένα κομμάτι του, μας λέει η Φαινομενολογία. Είναι αδύνατον να δούμε το Όλον. Το Όλον θα παραμένει πάντα ένα μυστήριο. Άλλωστε, ο Αινστάιν μας είχε προειδοποιήσει…..το πιο ακατανόητο πράγμα είναι ότι ο κόσμος είναι κατανοητός…..έλεγε. Και το Μυστήριο, συνεχίζει να υπάρχει. Η θεραπεία gestalt μαζί και άλλες προσεγγίσεις προσπαθούν, χρόνια τώρα να προσεγγίσουν το μυστήριο αυτό.Με μια κίνηση ,απο την εστίαση στον θεραπευόμενο, στην εστίαση στη σχέση. Και απο την εστίαση στη σχέση, στην εστίαση στο Πεδίο.Προσπαθεί να κάνει την μετάβαση αυτή. Πόσο εύκολη όμως είναι ? Να αντικρύσουμε τον χώρο, να βαδίσουμε μπροστά, σε έναν τόπο μυστηρίου, σε έναν τόπο αγνωσίας ? Για χρόνια τώρα, χαρτογραφούμε την διαδρομή αυτή.Αυτό που μένει είναι να την περπατήσουμε. Θα τολμήσουμε άραγε;

——

Στρογγυλό τραπέζι «Ποιος νοσεί;»

Ομιλητές: Μάνος Μανάκας, Κώστας Μιχαηλίδης, Παύλος Ζαρογιάννης, Τσαμπίκα Μπαφίτη

Συντονίζει η Δήμητρα Χαντζιάρα

«Ο αθέατος, µεγάλος ασθενής» – Παύλος Ζαρογιάννης

Kλινικός ψυχολόγος, προσωποκεντρικός και focusing-βιωματικός ψυχοθεραπευτής, εκπαιδευτής, επόπτης, συν-διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Focusing

Η απλή µεταφορά και χρήση ιατρικών όρων, όπως σύµπτωµα, διάγνωση, νόσος ή ασθένεια, θεραπεία, πρόγνωση, κλπ., στον χώρο της ψυχικής ζωής θεωρήθηκε και θεωρείται από µεγάλο µέρος του ‘ψ’ κόσµου εύλογη, φυσική και αυτονόητη. Παραβλέπεται ωστόσο πως µε όλες αυτές τις έννοιες ιατρικοποιείται η ψυχή, η ψυχική ζωή γενικότερα, αλλά και ο ψυχικός πόνος, τον οποίο καταλήγουµε να σκεφτόµαστε ως αποτέλεσµα ψυχικής ασθένειας, και να τον περιγράφουµε µε ιατροκεντρικούς όρους. Στην παράδοση αυτή αντιτέθηκαν εξ αρχής οι φαινοµενολογικές προσεγγίσεις. Για τις τελευταίες η χρήση των εννοιών αυτών στον χώρο της ψυχικής ζωής δεν ήταν και δεν είναι µια απλή υπόθεση. Το αντίθετο µάλιστα. Γι’ αυτό και προσπάθησαν µε πολλούς τρόπους να διατυπώσουν την δική τους ιδιαίτερη ερµηνεία και κατανόηση των ψυχικών φαινόµενων, την δική τους οπτική για την ψυχική υγεία και ψυχική νόσο. Ωστόσο οι ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής µας φανερώνουν όλο και περισσότερο την αδυναµία της κάθε ψυχολογίας/ψυχοθεραπείας, ακόµη και της όποιας φαινοµενολογικής, να κατανοήσει από µόνη της την ρευστότητα, µεταβατικότητα και πολυπλοκότητα της σηµερινής ζωής. Η συνεργασία και αλληλεπίδραση µε άλλα επιστηµονικά πεδία (κοινωνιολογία, φιλοσοφία, ανθρωπολογία, κλπ.) είναι απολύτως αναγκαία και απαραίτητη, και για έναν επιπλέον λόγο ακόµη. Για να αποφευχθεί ο κίνδυνος µιας ατέρµονης ‘εγωλογίας’, στην οποία µπορεί να εκπέσει κάθε φαινοµενολογία. Θεωρίες από τον χώρο της κοινωνιολογίας, φιλοσοφίας, και κριτικής ψυχολογίας µπορούν να προσφέρουν ασφαλώς στην φαινοµενολογική ψυχοθεραπευτική σκέψη ένα ευρύτερο πλαίσιο για την περιγραφή, ερµηνεία και κατανόηση της σύγχρονης ζωής σε όλες τις εκφάνσεις της, συµπεριλαµβανοµένης της ψυχικής. Παρά ταύτα όµως µπορούν και να την αµφισβητήσουν· να αµφισβητήσουν κάθε ψυχολογία/ψυχοθεραπεία, φαινοµενολογική ή µη· να αναρωτηθούν ως προς τις συνθήκες ύπαρξης και συγκρότησης της, τις προϋποθέσεις και βεβαιότητες της· να της καθρεπτίσουν τα τυφλά της σηµεία· να διερωτηθούν τέλος κατά πόσο αυτή είναι η λύση ή µέρος του προβλήµατος που η ίδια δηµιουργεί, απαντώντας µε τον δικό τους τρόπο για το ποι@ τελικά ή µάλλον πρωταρχικά νοσεί.

—— 

Στρογγυλό τραπέζι «Ποιος νοσεί;»

Ομιλητές: Μάνος Μανάκας, Κώστας Μιχαηλίδης, Παύλος Ζαρογιάννης, Τσαμπίκα Μπαφίτη

Συντονίζει η Δήμητρα Χαντζιάρα

 

«Αναστοχασμοί σχετικά με τη θεραπευτική πρακτική σε μια εποχή ραγδαίων μεταβολών μέσα από την εμπλουτισμένη συστημική προσέγγιση SANE  (System Attachment Narrative Encephalon®)» – Τσαμπίκα Μπαφίτη

Europsy, MSc, PhD, κλινική & σχολική ψυχολόγος, συστημική ψυχοθεραπεύτρια (ECP), επόπτρια, πρόεδρος της Εκ των Ένδον-Χώρος Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας, συνιδρύτρια και επιστημονική συν-υπεύθυνη του Λόγω Ψυχής – Ινστιτούτο Εκπαίδευσης και Έρευνας στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, Αντιπρόεδρος στο ΔΣ της ΕΛ.Ε.ΣΥ.Θ. και ΕΕΨΕ

Η ψυχοθεραπεία, τον ενάμιση αιώνα της ύπαρξης της, μέσα από μια τεράστια ποικιλία οπτικών επεδίωξε να κατανοήσει, να περιγράψει και να φροντίσει τον ανθρώπινο ψυχισμό μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο κοινωνικό και επιστημονικό περιβάλλον. Στην εποχή μας η ψυχοθεραπεία φαίνεται να έχει τη μεγαλύτερη αποδοχή, τα περισσότερα εργαλεία παρέμβασης αλλά και να βρίσκεται αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Η εξέλιξη των Νευροεπιστημών μας βοηθάει να κατανοήσουμε το βιολογικό υπόβαθρο της ανθρώπινης λειτουργίας και να παρεμβαίνουμε πιο στοχευμένα, αλλά ταυτόχρονα ελλοχεύει ο κίνδυνος να προσεγγίζουμε τον άνθρωπο πιο ιατρικοποιημένα ή πιο επιφανειακά και διαδικαστικά, με στόχο να επηρεάσουμε τα συμπτώματά του αλλά όχι να τον φροντίσουμε σε βάθος. Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας διευκολύνει τη συνάντηση θεραπεύτριας/ή – θεραπευόμενης/ου αλλά μήπως ταυτόχρονα την περιορίζει ή και την υπονομεύει; Η πιο ανοιχτή συζήτηση για την ψυχική ασθένεια μειώνει το στίγμα αλλά μήπως ενισχύει την παθολογικοποίηση και τις ουτοπικές προσδοκίες ψυχικής ευεξίας, αυξάνοντας την αίσθηση της δυσλειτουργίας; Οι σαρωτικές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας, στο θεσμικό πλαίσιο, στις αξίες μας, προσφέρει μια μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών αλλά συγχρόνως αποσαθρώνει κάθε ασφαλιστική δικλείδα, μας προκαλεί αποσταθεροποίηση, σύγχυση, επιθετικότητα και οι θεραπεύτριες/ές χρειάζεται να μεταβολίσουμε τα δικά τους συναισθήματα σε σχέση με όλη αυτή τη ρευστότητα και παράλληλα να υποστηρίξουμε τους θεραπευόμενούς μας να την επεξεργαστούν. Σε αυτές τις τόσο απαιτητικές συνθήκες είναι εξαιρετικά σημαντική η συνομιλία μεταξύ θεραπευτριών/ών διαφορετικών προσεγγίσεων, ώστε να κατανοήσουμε βαθιά και πολύπλευρα την πραγματικότητα στην οποία καλούμαστε να λειτουργήσουμε, να ανακουφίσουμε τις αγωνίες μας, να φροντιστούμε και να βρούμε ένα δίαυλο επικοινωνίας που να οδηγεί σε μια αναθεωρημένη, εμπλουτισμένη, ευέλικτη, πολυποίκιλτη οπτική για την ψυχοθεραπεία και τον ρόλο της/του θεραπεύτριας/ή.

——

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Ομιλητές: Θανάσης Γεωργάς, Ειρήνη Καρακασίδου, Αντιγόνη Μερτίκα, Δέσποινα Μπάλλιου

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

«Ποιος θεραπεύει;» – Θανάσης Γεωργάς

Είναι κοινός τόπος, τουλάχιστον στις φαινομενολογικής κατεύθυνσης ψυχοθεραπείες, ότι αυτό που θεραπεύει είναι η σχέση. Ωστόσο, τι εννοούμε με αυτό; Με ποια έννοια η σχέση ανάμεσα σε θεραπευόμενο και θεραπευτή μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά; Στις υπαρξιακές ψυχοθεραπείες, ο άνθρωπος δεν γίνεται αντιληπτός ως μια, αρχικά, καψουλοειδής υποκειμενικότητα η οποία, σε δεύτερο χρόνο, έχει να δει πώς θα σχετιστεί με τα πράγματα και με τους άλλους. Ο άνθρωπος, εξ αρχής, γίνεται κατανοητός ως da-sein: αυτό θα πεί ότι μορφοποιείται ως ένας εαυτός ανάλογα με τον τρόπο που μορφοποιείται, γι’ αυτόν ό,τι προσλαμβάνεται ως υπαρκτό, δηλαδή ό,τι προσλαμβάνεται ως κόσμος. Da-sein σημαίνει το da (δηλαδή το πεδίο στο οποίο πραγματώνεται ένας τρόπος μορφοποίησης) του Sein, (του Είναι). Ο άνθρωπος εννοημένος ως da-sein είναι πρωτίστως άνοιγμα στη δυνατότητα, βρίσκεται πάντα σε μια κίνηση, σε μια δυναμική. Την πραγματικότητα της κίνησης δηλώνει και ο όρος «ύπαρξη» (ex-istanse). Ο τρόπος που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο ως da-sein είναι αυτός της ύπαρξης (ex-isting, εξ-ίσταμαι, το να είμαι). Σημαίνει ότι μορφοποιούμαι και “γίνομαι” όντας πάντοτε εξ-ιστάμενος, δηλαδή όντας πάντα εμπλεκόμενος σε σχέσεις. Ο άνθρωπος είναι υπο-χρεωμένος να επιτελεί την ύπαρξή του μέσα από τις πράξεις και τις αποφάσεις του, μέσα από τρόπους σχέσης, και αυτό δεν μπορεί να το αποφύγει. Ο τρόπος (το da) της ύπαρξής, δηλαδή οι τρόποι του σχετίζεσθαι, λειτουργεί σαν το αφανές, ασυνείδητο πεδίο, (το φόντo, όπως πολύ συχνά το ονομάζει η Gestalt), στο έδαφος του οποίου αναδύονται οι διάφορες φιγούρες, τα διάφορα απτά θέματα που μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας. Συνήθως, βρισκόμαστε απορροφημένοι από χίλιες δυο διεκπεραιώσεις, ακολουθώντας τον κοινό τρόπο ζωής του μέσου ανθρώπου της εποχής μας, χωρίς να μας απασχολούν τα ερωτήματα που αφορούν τον τρόπο της ύπαρξής μας. Η συνήθης διεκπεραίωση του βίου μας λειτουργεί σαν μια προστατευτική κουρτίνα που καλύπτει και αποκρύβει. Εντούτοις, έρχονται στιγμές που η κουρτίνα αποτραβιέται, έστω για λίγο. Το κεντρί του θανάτου, η απειλή κατάρρευσης της όποιας παγιωμένης ταυτότητας και η αγωνία για το νόημα της ύπαρξης είναι εκεί και παραμονεύουν. Εκεί είναι και η θεραπευτική σχέση, δηλαδή η δημιουργία εκείνου του τρόπου της σχέσης με έναν άλλο (τον θεραπευτή) που θα δώσει τη δυνατότητα στον θεραπευόμενο να αντέξει να σχετιστεί με αυτό που του συμβαίνει και, μέσα από αυτό, να σχετιστεί με εκείνον τον αφανήτρόπο στον οποίο βρίσκεται ήδη ερριμμένος. Εκείνο τον αφανή τρόπο στη βάση του οποίου βρίσκεται διαμορφωμένη η ύπαρξή του και ο κόσμος του και με τον οποίο έχει συνηθίσει να σχετίζεται με όλα αυτά που τον αφορούν. Από όλα τα όντα, μονάχα ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα της αυτοσχεσίας, τη δυνατότητα να αναρωτιέται για την ύπαρξή του, για τον τρόπο που τοποθετείται στα πράγματα για τον τρόπο που συγκροτείται ο κόσμος του. Μέσα από αυτή τη διερώτηση, ο άνθρωπος μπορεί να διανοίγεται σε άλλες δυνατότητες «του να είναι». Αυτή του η δυνατότητα μπορεί να ονομασθεί, ελευθερία και, ίσως, αυτή τη δυνατότητα μπορεί να υπηρετεί μια θεραπευτική σχέση.

——

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Ομιλητές: Θανάσης Γεωργάς, Ειρήνη Καρακασίδου, Αντιγόνη Μερτίκα, Δέσποινα Μπάλλιου

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

«Η Τέχνη της Παρουσίας: Οι Ποιότητες του Υπαρξιακού Θεραπευτή» – Καρακασίδου Ειρήνη

Στην υπαρξιακή ψυχοθεραπεία, η παρουσία του θεραπευτή είναι θεµελιώδης για την αποτελεσµατική θεραπευτική διαδικασία. Η προσέγγιση αυτή επικεντρώνεται σε κεντρικά υπαρξιακά ζητήµατα, όπως η ελευθερία, η ευθύνη και η αναζήτηση νοήµατος. Ο υπαρξιακός θεραπευτής καλείται να δηµιουργήσει έναν ασφαλή χώρο για τον πελάτη, όπου µπορεί να εξερευνήσει τις βαθύτερες υπαρξιακές του ανησυχίες. Οι κύριες ποιότητες της παρουσίας του θεραπευτή περιλαµβάνουν την αυθεντικότητα και την ενσυναίσθηση, που του επιτρέπουν να κατανοεί σε βάθος τον θεραπευόµενο. Επίσης, η πλήρης παρουσία στη στιγµή, χωρίς κριτική, είναι απαραίτητη για να καλλιεργηθεί εµπιστοσύνη και αποδοχή.  Η ανοχή στην αβεβαιότητα είναι επίσης κρίσιµη, καθώς ο θεραπευτής δεν προσφέρει έτοιµες λύσεις, αλλά βοηθά τον πελάτη να βρει τις δικές του απαντήσεις. Μέσα από αυτές τις ποιότητες, ο θεραπευτής συµβάλλει στην ουσιαστική εξερεύνηση του νοήµατος της ζωής.

——

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Ομιλητές: Θανάσης Γεωργάς, Ειρήνη Καρακασίδου, Αντιγόνη Μερτίκα, Δέσποινα Μπάλλιου

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

«Ποιοτικές Επαγγελματικές Δεξιότητες θεραπευτών/τριών Gestalt

σύμφωνα με την EAGT και την EAP» – Αντιγόνη Μερτίκα

Σε μια φαινομενολογική προσέγγιση όπως αυτή της ψυχοθεραπείας Gestalt μπορούμε να μιλάμε για «κριτήρια» επάρκειας και ποιοτικών δεξιοτήτων; Αξιοποιώντας το πλαίσιο που έχει οριστεί από την EAGT και την ΕΑΡ, θα συζητηθούν αφενός οι διαστάσεις της ψυχοθεραπευτικής πρακτικής, αφετέρου οι ειδικές δεξιότητες των θεραπευτών/τριων Gestalt αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα, τη συμπληρωματικότητά τους, αλλά και την άρρηκτη σχέση τους με τη δεοντολογικά ορθή κλινική πράξη. Από το αρχικό συμβόλαιο, τη δημιουργία στόχων μέχρι και την ολοκλήρωση της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, θα παρουσιαστούν οι ποιότητες με τις οποίες οι θεραπευτές/τριες Gestalt εφαρμόζουν τη θεωρία Gestalt στην μοναδικότητα της εκάστοτε θεραπευτικής σχέσης με δημιουργικότητα, εφευρετικότητα και επίγνωση.

—— 

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Ομιλητές: Θανάσης Γεωργάς, Ειρήνη Καρακασίδου, Αντιγόνη Μερτίκα, Δέσποινα Μπάλλιου

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

 

«Ποιος θεραπεύει;» – Δέσποινα Μπάλλιου

 Δεδοµένης της ηθικής µας ευθύνης απέναντι στον πόνο του άλλου…..ποιος θεραπεύει; Δεδοµένης της ανθρώπινης ευαλωτότητας µας µπροστά στο ‘’υποφέρειν’’ του άλλου….ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένων των προσωπικών περιορισµών µας …..ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένου ενός ‘’κόσµου που καίγεται’’ – και µας αφορά – …..ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένης της αβεβαιότητας στη θεραπευτική διαδικασία…..ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένης της ασύµµετρης θεραπευτικής σχέσης …..ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένης της δι-υποκειµενικής συγκρότησης της εµπειρίας, σύµφωνα µε τη φαινοµενολογική

προσέγγιση Gestalt….ποιος θεραπεύει;

Μπορούµε όντως ως θεραπευτές Gestalt να απαντήσουµε σε αυτή την ερώτηση;

Ας το δούµε από µια άλλη οπτική, αυτή της ‘’σχεσιακής απόκρισης’’ στον ‘’τόπο’’ της επαφής και της δέσµευσης στο διάλογο.

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

—— 

«Περί φαινομενολογίας… μια φιλοσοφική οπτική»

Ομιλήτριες: Φωτεινή Βασιλείου, Αλεξάνδρα Μουρίκη
Συντονίζει ο Μάνος Μανάκας

«Φαινοµενολογία της διυποκειµενικότητας και ψυχοθεραπευτική πρακτική»

Το επιστηµολογικό πρόβληµα των άλλων νόων, το πρόβληµα, δηλαδή, του πώς είναι δυνατόν να κατανοήσουµε και να προσεγγίσουµε τις γνωσιακές και συναισθηµατικές καταστάσεις κάποιου άλλου, απασχολεί τη Φιλοσοφία του Νου εδώ και χρόνια. Τα δύο πιο διαδεδοµένα µοντέλα, η «Θεωρία περί Θεωρίας» (Theory Theory) και η «Θεωρία Προσοµοίωσης» (Simulation Theory), που έχουν προταθεί για τη διυποκειµενικότητα και την ενσυναίσθηση, αντανακλούν συγκεκριµένες θεωρητικές παραδοχές σχετικά µε τη φύση του νου και τη σχέση του µε το σώµα. Υπό ένα µάλλον καρτεσιανό πρίσµα, αυτά τα κυρίαρχα µοντέλα ερµηνεύουν τον νου ως ένα περίκλειστο, ιδιωτικό, εσωτερικό πεδίο, µε ένα επιστηµικό χάσµα να το χωρίζει από τα άλλα νοήµονα όντα, χάσµα που γεφυρώνεται µόνο στη βάση συµπερασµών ή προβολικών προσοµοιώσεων. Ο νους παραµένει κρυµµένος, αόρατος, µη προσβάσιµος µε τον τρόπο που µας είναι προσβάσιµα τα υλικά πράγµατα και, µεταξύ αυτών, το σώµα µας. Ο συµπερασµός, η µίµηση, η προσοµοίωση είναι , λοιπόν , αναγκαία ώστε να µπορέσουµε να αποκρυπτογραφήσουµε αυτό που παραµένει κρυµµένο πίσω από ό,τι µας δείχνουν τα σκέτα σώµατα. Από την πλευρά της, η φαινοµενολογική φιλοσοφία αντιτίθεται στις θεωρήσεις που θέλουν τις διαδικασίες συµπερασµού ή µίµησης και προβολής να βρίσκονται στον πυρήνα της ενσυναισθητικής εµπειρίας: τόσο η τριτοπρόσωπη προσέγγιση της Θεωρίας περί Θεωρίας όσο και η πρωτοπρόσωπη προσέγγιση της Θεωρίας Προσοµοίωσης επικρίνονται έντονα. Είναι, βέβαια, αλήθεια ότι οι φαινοµενολόγοι προσφέρουν µια ποικιλία διαφοροποιηµένων απόψεων σχετικά µε το πρόβληµα της διυποκειµενικότητας, της ενσυναίσθησης, και της κοινωνικής νόησης. Υπάρχουν, µάλιστα, ενοποιηµένες προσεγγίσεις που αναγνωρίζουν µια ιεραρχία επιπέδων, συµπεριλαµβάνοντας και τη δυνατότητα ανώτερης τάξης γνωσιακής ενσυναίσθησης, καθώς και της ενσυναίσθησης ως προσοµοίωσης. Αποτελεί, ωστόσο, κοινό τόπο για τους φαινοµενολόγους πως το πρωταρχικό, βασικό επίπεδο ενσυναίσθησης συνιστά ένα µη αναγώγιµο είδος άµεσης αντίληψης. Η ιδέα ότι δεν µπορούµε να έχουµε πρόσβαση στον νου ενός άλλου υποκειµένου αµφισβητείται ακριβώς επειδή ο νους δεν λαµβάνεται ως κάτι κρυµµένο “πίσω” από το σώµα. Σηµείο εκκίνησης για τους φαινοµενολόγους είναι η ενσώµατη υποκειµενικότητα και το γεγονός ότι, πρωτίστως, στις άµεσες πρόσωπο-µε-πρόσωπο συναντήσεις µας, µπορούµε να αδράξουµε τις βασικές νοητικές καταστάσεις των άλλων υποκειµένων, στις ίδιες τις σηµαίνουσες εκφράσεις του προσώπου τους και τα ενσώµατα µοτίβα των αποκρίσεών τους, χωρίς την προϋπόθεση θεωρητικοποιήσεων ή προσοµοιώσεων. Βασιζόµενοι σε αναλύσεις από την κλασική φαινοµενολογία (των Edmund Husserl, Edith Stein, Max Scheler, Maurice Merleau-Ponty, Jean-Paul Sartre) θα φωτίσουµε µε κριτικό τρόπο αυτό το κρίσιµο σηµείο. Θα µπορέσουµε έτσι, στη συνέχεια, να µιλήσουµε πιο συγκεκριµένα για το είδος της σχέσης µεταξύ θεραπευτών και θεραπευοµένων, δείχνοντας την αναγκαιότητα της ενσυναισθητικής εµπειρίας στα διαφορετικά επίπεδα και τις τροπές της, αλλά και επερωτώντας την επάρκειά της για την εδραίωση αυθεντικής ψυχοθεραπευτικής πρακτικής.

—— 

«Περί φαινομενολογίας… μια φιλοσοφική οπτική»

Ομιλήτριες: Φωτεινή Βασιλείου, Αλεξάνδρα Μουρίκη

Συντονίζει ο Μάνος Μανάκας

 

«Λογική της έκφρασης και εκφραζόµενο υποκείµενο στη φαινοµενολογική φιλοσοφία του Μερλώ-Ποντύ»

 

Στην παρουσίαση αυτή θα επιχειρηθεί να αναδειχθεί η κεντρικότητα της λογικής της έκφρασης  στην—καινοτόµο ενίοτε—προσέγγιση καίριων φιλοσοφικών ζητηµάτων από τη σκοπιά της µερλωποντιανής φαινοµενολογίας, που αφορούν στην αντίληψη και τη νοηµατοδοτική διαδικασία, τη συγκρότηση του υποκειµένου και τη διυποκειµενική επικοινωνία, και δι’ αυτών στην υπέρβαση των περιοριστικών δυϊσµών είτε των νοησιαρχικών είτε των ρεαλιστικών προσεγγίσεων. Τόσο ένας αποµονωµένος κόσµος των σωµάτων όσο και µια ανεξάρτητη νοητική υπόσταση που στέκεται απέναντι σε µια αυτο-περιεχόµενη πραγµατικότητα, συνιστούν περιοριστικές κατασκευές της φιλοσοφικής νεοτερικότητας, που—προτείνει ο Μερλώ- Ποντύ—πρέπει να «αντικατασταθούν» προκειµένου να υπάρξει ελπίδα για µία οδό διαφυγής από τον τρόπο της παραδοσιακής µεταφυσικής ή επιστηµονικής επισκόπησης που αυτές υιοθετούν. Η προτεινόµενη από τον Μ.-Π. έννοια του ενσώµατου, η έννοια του ενσώµατου νου ή του σώµατος µε νου, είναι αυτή µε την οποία στοχεύει να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές έννοιες του νου και του σώµατος, θεωρούµενων ως παράγωγων και αφαιρέσεων. Το υποκείµενο—όπως και η αντιστοιχούσα σε αυτό εµπειρική ή αντικειµενική πραγµατικότητα—αυτής της διχοτοµικής σκέψης τίθενται υπό ερώτηση, προκειµένου αυτά στα οποία παραδοσιακά αναφερόµαστε ως άνθρωπος και κόσµος, σώµα και νους, να γίνει δυνατόν να κατανοηθούν υπό µία άλλη, µη εύκολα κατηγοριοποιούµενη ως υποκειµενική ή αντικειµενική, φυσική ή ψυχική, οπτική. Στην αναζήτηση αυτής της άλλης οπτικής, ο Μ.-Π. στράφηκε σε µια λογική της έκφρασης, ως τόπου της «καλής αµφισηµίας». Ακολουθώντας τον µίτο της έκφρασης, θα επιχειρήσουµε να δείξουµε το πώς διασώζεται ένα άλλο ανοιχτό, ρευστό, υποκείµενο µέσα από το παράδειγµα του καλλιτέχνη, φορέα ή/και εφαρµοστή στην πράξη αυτής της λογικής που δεν ανάγει (θέτει σε παρένθεση) τα θεµελιώδη φιλοσοφικά παράδοξα αρνούµενη την αµφισηµία, αλλά, αντιθέτως, εγκολπώνεται τα παράδοξα και φωτίζει µέσω αυτών την δυνατότητα µιας ανοιχτής οντολογίας διυποκειµενικής επικοινωνίας. Μπορεί έτσι να αναδυθεί µια άλλη πρόταση για την τέχνη ως κατ’ εξοχήν τόπο εκδήλωσης αυτής της παραδοξολογικής, διαµεταγωγικής (κατά Simondon) λογικής της έκφρασης, και ανάδειξης της µετασταθερής συνθήκης του υπάρχειν ως διαρκούς κίνησης, δηµιουργίας και επανεπινόησης του εαυτού.

—— 

Τίτλος:

«Βιωματικές Ομάδες στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Αξιολόγηση των Επιπτώσεων»

Δείτε την περίληψη

Αμαλία Καπουλέα

BSc in Counseling and Psychological Science στο Mediterranean College, University of Teesside. Έχει ολοκληρώσει 4ετη μετεκπαίδευση στην ψυχοθεραπευτική προσέγγιση Gestalt στο Gestalt Foundation. Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση στη Σχεσιακή Θεραπεία Gestalt. 3ετη μετεκπαίδευση στην δημιουργική Εποπτεία. Μέλος της EAGT (European Association for Gestalt Therapy) και ΗAGT (Ελληνική Εταιρεία Ψυχοθεραπεία Gestalt).

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Παρατηρώντας τον πόνο ως μέρος της ζωής και της ύπαρξής μας»

Δείτε την περίληψη

Άννα-Κλεοπάτρα Καρβούνη

Εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως νηπιαγωγός και σύμβουλος ψυχικής υγείας - εκπ. ψυχοθεραπεύτρια Gestalt. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έχει αποκτήσει Εξειδίκευση στην Εδική Αγωγή από Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του ΠΑΜΑΚ. Είναι κάτοχος πιστοποίησης στη γραφή Braille και το γλωσσικό πρόγραμμα Makaton . Έχει παρακολουθήσει εκπαιδευτικά προγράμματα παιδικής yoga και έχει πιστοποιηθεί στο Groovykids Yoga Teachers Training, Έχει συνεργαστεί με φορείς, συλλόγους και εταιρείες ψυχικής υγείας (Μονάδα Ψυχικής υγείας Δήμου Θερμαϊκού, ΧΕΝ Θεσσαλονίκης, Εταιρεία Alzheimer, ΜΙΤ) και υπήρξε για δυο χρόνια μέλος της ομάδας Crisis Platform της EAGT.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Τραύμα εν τη γενέσει: Πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση σε σχολικό πλαίσιο με βάση τα μεθοδολογικά εργαλεία της Gestalt (μελέτη περίπτωσης)»

Δείτε την περίληψη

Μαρίνα Κατσικίδου

Η Μαρίνα Κατσικίδου είναι Ψυχολόγος ΑΠΘ και Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt. Είναι τραυματοθεραπεύτρια με προσέγγιση CRM (comprehensive resource model ) και απόφοιτη μεταπτυχιακών σπουδών «Στάση του Σώματος και Χαρακτήρας» στο Ινστιτούτο Νευροφυτοθεραπείας και Ανάλυσης χαρακτήρων του «Βίλχεμ Ραίχ», Αθήνας. Επίσης είναι απόφοιτη NLP Practitioner στο Re:Frame Αθήνας. Είναι κάτοικος Ξάνθης. Ασχολείται με ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία. Είναι υπεύθυνη εργαστηρίου Αυτογνωσίας της ΦΕΞ (Φιλοπρόοδη Ένωση Ξάνθης) και εθελόντρια Ψυχολόγος και Επόπτρια του Συλλόγου Καρκινοπαθών της Ξάνθης «Παραμένοντας ΖΩΗροι». Έχει λάβει μέρος σε Διεθνείς Οργανισμούς Εθελοντών Ψυχολόγων, «Ζήσε» και «Ισορροπία», για παροχή εθελοντικής ψυχολογικής στήριξης online σε πρόσφυγες και πληγέντες πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας. Εργάζεται ως Ψυχολόγος στο ΓΝΞ στο Ψυχιατρικό τμήμα και είναι υπεύθυνη του ψυχοογκολογικού ψυχοθεραπευτικού Ιατρείου, όπως και συντονίστρια των ψυχοθεραπευτικών ομάδων καρκινοπαθών και γονέων με απώλεια παιδιών.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Ο κύκλος του πένθους και αναπνοής. Πώς αλλάζει η φαινομενολογία του πένθους μέσα από την ανάγκη της κοινωνικής προσφοράς»

Δείτε την περίληψη

Ειρήνη Κανονίδου

Η Ειρήνη Κανονίδου (MSc Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt) ήταν συνεκπαιδευόμενοι στο Gestalt Foundation Αθηνών από το 2010 έως και το 2014. Διατηρούν ιδιωτικά γραφεία στην επαρχία, στην περιοχή της Λαμίας, της Ναυπάκτου και της Εύβοιας αντίστοιχα.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Δεοντολογικά Διλλήματα και Δημιουργική Προσαρμογή στο Πεδίο: Παρουσίαση ποιοτικής έρευνας για την πρακτική της Gestalt σε μικρές κοινότητες στην Ελλάδα»

Δείτε την περίληψη

Σωτήρης Ζαμπάρας

Κοινωνικός Λειτουργός, Ψυχοθεραπευτής Gestalt

Τίτλος:

«Δεοντολογικά Διλλήματα και Δημιουργική Προσαρμογή στο Πεδίο: Παρουσίαση ποιοτικής έρευνας για την πρακτική της Gestalt σε μικρές κοινότητες στην Ελλάδα»

Δείτε την περίληψη

Μαρία Γλουστιάνου

MSc Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt, Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού

Τίτλος:

«Δεοντολογικά Διλλήματα και Δημιουργική Προσαρμογή στο Πεδίο: Παρουσίαση ποιοτικής έρευνας για την πρακτική της Gestalt σε μικρές κοινότητες στην Ελλάδα»

Δείτε την περίληψη

Κάτια Χατζηλάκου

M.Sc. Κοινωνικής και Κλινικής Ψυχολογίας Α.Π.Θ., Ψυχοθεραπεύτρια, Εκπαιδεύτρια & Επόπτρια Gestalt, μέλος Σ.Ε.Ψ. & EAGT (Ex-Chair of NOGT and External Relation of EAGT). Κάτοχος ECP (European Certificate of Psychotherapy). Ιδρυτικό μέλος Ελληνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Gestalt.να.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Συντονίστρια: Κάτια Χατζηλάκου

«Ενδυναμώνοντας την Επαφή: Η Τέχνη ως Εργαλείο στη Θεραπεία Gestalt»

Δείτε την περίληψη

Δημοσθένης Γαλλής

Ο Δημοσθένης Γαλλής σπούδασε Διεθνείς Επιχειρήσεις και Ευρωπαϊκές Σχέσεις στο Deree και ολοκλήρωσε το πρόγραμμα Πωλησιακής Αριστείας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σήμερα είναι τεταρτοετής φοιτητής στο Gestalt Foundation, όπου μαθαίνει τη θεραπευτική τέχνη Gestalt. Έχει εργαστεί για πολλά χρόνια σε οικονομικά ιδρύματα και εταιρείες. Ως αυτοδίδακτος φωτογράφος, ειδικεύεται στην εννοιολογική και εικαστική φωτογραφία και έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, ιδρύματα και μουσεία. Συνεργάζεται με ομάδες ψυχικής ενδυνάμωσης, θεατρικές και εικαστικές ομάδες, ενώ διδάσκει την τέχνη του μέσω εκπαιδευτικών σεμιναρίων στην Αθήνα.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Ενδυναμώνοντας την Επαφή: Η Τέχνη ως Εργαλείο στη Θεραπεία Gestalt»

Δείτε την περίληψη

Σαντμόν Ράμα

Σαντμόν Ράμα, Msc Κοινωνικής & Κλινικής Ψυχολογίας, θεραπεύτρια και επόπτρια Gestalt. Δουλεύει με ενήλικες ατομικά και ομαδικά. Συνεργάζεται με το Gestalt Foundation ως επόπτρια σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Μέλος της EAGT (European Association for Gestalt Therapy) και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Γκεστάλτ (HAGT).

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Ο κύκλος ζωής τ@ θεραπευτ@»

Δείτε την περίληψη

Γεώργιος Γιαγλής

Γιαγλής Γεώργιος, Μ.D., M.Sc., Ph.D. Βασικές σπουδές και διδακτορικό δίπλωμα στην Ιατρική, Α.Π.Θ. Ειδίκευση στη νευρολογία και μετεκπαίδευση στη νευροψυχιατρική. Βασικές σπουδές και διδακτορικό δίπλωμα στην Ψυχολογία, Α.Π.Θ. Μεταπτυχιακά διπλώματα στην Ιατρική Ερευνητική Τεχνολογία,στη Στατιστική, στη Γνωστική Ψυχολογία & Νευροψυχολογία και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων. Θεραπευτής, Εκπαιδευτής και Επόπτης Gestalt, μέλος της EAGT & της HAGT.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Ο κύκλος ζωής τ@ θεραπευτ@»

Δείτε την περίληψη

Ντέμη Μωραϊτου

Η Ντέμη Μωραϊτου έχει σπουδάσει Επικοινωνία-Διαφήμιση και Μarketing B.A. C.A.M. (Communication-Advertising-Marketing). Eίναι Gestalt in Organizations Practitioner και έχει Δίπλωμα στον Ελληνικό Πολιτισμό. Έλαβε Μaster στην Εκπαίδευση Ενηλίκων και είναι πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια Ενηλίκων στην Ελλάδα και την Κύπρο καθώς και από την ΕΑGT ως Βusiness Coach . Διαθέτει μεγάλη εμπειρία ως Σύμβουλος Επιχειρησιακής Επικοινωνίας & Management για πλήθος επιχειρήσεων. Εκπαιδεύει στελέχη επιχειρήσεων στην Ελληνική και Αγγλική Γλώσσα. Έχει διδάξει σε πάνω από 10 χώρες σε ποικίλα επιμορφωτικά περισσότερα σε πάνω από 21.500 στελέχη. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών για μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Είναι μέλος του ΙΝΤΑGIO (Ένωση Gestalt Consultants), της Επιστημονικής Ένωσης Εκπαίδευσης Ενηλίκων, του Ομίλου Φίλων Αστρονομίας Θεσσαλονίκης, του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού και του Παγκόσμιου Οδηγισμού WAGGGS.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η ψυχική υγεία των Μanagers και Στελεχών Επιχειρήσεων στην Ελλάδα σήμερα»

Δείτε την περίληψη

Νικόλας Ράπτης

Ψυχοθεραπευτής Gestalt (MSc Psychology - Gestalt Foundation), πιστοποιημένος από την European Association for Gestalt Therapy (EAGT) και κάτοχος του European Certificate of Psychotherapy (ECP), τακτικό μέλος και Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Gestalt (ΕΕΨΓ-HAGT), Θεατρολόγος (DEA Theatre et arts du spectacle), τακτικό μέλος του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων (ΠΕΣΥΘ) και εμψυχωτής ομάδων. www.nikolasraptis.com

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Παίζοντας με τα όρια»

Δείτε την περίληψη

«Σχετίζομαι με… Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»

Δείτε την περίληψη

Βάσω Αντωνάτou

Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt (BSc Psychology University of Essex– Gestalt Foundation).

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Σχετίζομαι με… Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»

Δείτε την περίληψη

Αγγελική Γερμανάκη

BSc Ψυχολογίας, MSc Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας, Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt. Εργάζεται ιδιωτικά, διενεργώντας ατομικές συνεδρίες σε εφήβους και ενήλικες, συμβουλευτική οικογένειας, ομάδες ψυχοεκπαίδευσης και υποστήριξης γονέων καθώς και εκπαιδευτικά σεμινάρια σε θεραπευτές που εργάζονται στον χώρο της Ειδικής Αγωγής και της Ψυχικής Υγείας.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Εφηβεία και Αυτισμός. Η οπτική της Νευροποικιλότητας»

Δείτε την περίληψη

Μαρία Φαρμάκη

Νηπιοβρεφοκόμος ( ΣΕΥΠ ,ΤΕΙ Αθηνών ) , Ψυχολόγος (Φιλοσοφική, ΕΣΠΑ ), Ψυχοθεραπεύτρια και επόπτρια gestalt ,μέλος της EAGT και της HAGT. Έχει εργαστεί στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών (ΔΒΑ), από το 1989 εώς το 2015. Τα πρώτα δεκατέσσερα χρόνια ως νηπιοβρεφοκόμος όπου οργάνωσε και υλοποίησε το πρόγραμμα “Προσαρμογή βρεφών και νηπίων στους παιδικούς σταθμούς του ΝΒΑ” , συμμετείχε στην εφαρμογή του προγράμματος “Régio Emilllia” ,στην προσαρμογή και υλοποίηση του πανελλαδικού προγράμματος “Μελινα , εκπαίδευση και πολιτισμός”.Συμμετείχε στον σχεδιασμό και την εφαρμογή του προγράμματος “ Ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες , στα κανονικά πλαίσια λειτουργίας των παιδικών σταθμών του ΔΒΑ του Δήμου Αθηναίων” ,HELIOS.Από το 2002 εργάστηκε ως ψυχολόγος και ως προισταμένη του τμήματος Συμβουλευτικού Σταθμού του ΔΒΑ, η δημιουργία του οποίου ήταν αποτέλεσμα του προγράμματος HELIOS. Εργάστηκε με παιδιά προσχολικής ηλικίας και τις οικογένειες τουςμέσω συνεδριών ατομικών και ομαδικών και προγραμμάτων πρόληψης στους παιδικούς (ομάδες και ομιλίες γονέων ,ομάδες. Παιδαγωγών ,εποπτείες παιδαγωγών ,δυναμική ομάδων σε παιδαγωγούς και προϊστάμενες ).Συμμετείχε στον σχεδιασμό και την υλοποίηση προγραμμάτων επιμόρφωσης του προσωπικού των παιδικών σταθμών καθώς και στο σχεδιασμό διαδικασιών ,“πρωτόκολλο”, για θέματα κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών που φιλοξενούνται στους παιδικούς καθώς και κρίσεων πού προκύπτουν από την ψυχική υγεία του προσωπικού των.Από το 2006 είναι συνεργάτιδα του Gestalt Foundation ως εκπαιδεύτρια στο 4ετές πρόγραμμα πάνω στο θέμα gestalt και παιδί, ως συντονίστρια ομάδων εποπτείας και βιωματικών σεμιναρίων και ως εισηγήτρια σε συνέδριά του.Από το 2005 διατηρεί τον ιδιωτικό της χώρο όπου εργάζεται ως ψυχοθεραπεύτρια ενηλίκων και εφήβων σε ατομική και ομαδική βάση ,κάνει συμβουλευτική γονέων και εκτιμήσεις παοδιών προσχολικής ηλικίας και εποπτείες παδαγωγών ,δασκάλων και ψυχοθεραπευτών.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Ναι ρε bro ….., η φιλία στην εφηβεία είναι μια μετάβαση του αποκλειστικού δεσμού στο κοινωνικό γίγνεσθαι»

Δείτε την περίληψη

Ειρήνη Γκιουλάκου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Gestalt, Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής

Τίτλος:

«Σχεδιασμός Πιλοτικού Προγράμματος Διατοπικής Παρέμβασης σε τέσσερα μικρά νησιά των Κυκλάδων με στόχο την Ενδυνάμωση Περιβαλλοντικής Συνείδησης, εμπνευσμένος από την προσέγγιση Gestalt και τη Φαινομενολογική Διαδικασία» | «Περιβάλλον & Άνθρωπος μία νοσηρή σχέση»

Δείτε την περίληψη

«Παίζοντας με τα όρια»

Δείτε την περίληψη

Βασίλης Νταόπουλος

Κοινωνικός Ανθρωπολόγος (BA & MA), Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, απόφοιτος Gestalt Foundation, Φωτογράφος.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Μπορεί ένα κενό να είναι γόνιμο; Το παράδειγμα της φωτογραφικής εργασίας “The fertile void”»

Δείτε την περίληψη

Ειρήνη Κουτελά

Η Ειρήνη Κουτελά είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και Ψυχοθεραπεύτρια Γκεστάλτ, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ψυχολογία, τη διοίκηση επιχειρήσεων και τη Γαλλική, συγκριτική λογοτεχνία & δραματουργικές σπουδές. Το ενδιαφέρον της κινείται γύρω από θέματα σχετικά με τη γονεϊκότητα, την ψυχολογική στήριξη, το φάσμα του φύλου και της σεξουαλικότητας. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Γκεστάλτ και μέλος της European Association for Gestalt Therapy.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η εμπειρία του φύλου και της σεξουαλικότητας μέσα στο δωμάτιο της θεραπείας Γκεστάλτ»

Δείτε την περίληψη

Αναστάσης Μαυρομιχάλης

Απόφοιτος Π.Σ.Π.Θ. (1988). Ψυχολόγος Α.Π.Θ.. Μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην Κοινωνική και Κλινική Ψυχολογία των Εξαρτήσεων του Α.Π.Θ.. Ψυχοθεραπευτής & Επόπτης Gestalt. Εκπαιδευτής Ε.Κ.Δ.Δ.Α. (Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης). Μέλος της EAGT (European Association for Gestalt Therapy) και της H.A.G.T. (Ελληνική Εταιρία Ψυχοθεραπείας Gestalt). Mέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η.). Μέλος του Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης. Εργάστηκα από το 1988 ως ανειδίκευτος στον ιδιωτικό τομέα (εργάτης σε οικοδομή, αποθήκη βιοτεχνικών υλικών, ταξιδιωτικό γραφείο, διανομέας σε πιτσαρίες και courier, σερβιτόρος σε εστιατόριο). Εργάζομαι ως Ψυχολόγος από το 1996 σε δομές ψυχοκοινωνικής παρέμβασης και θεραπείας (Προγράμματα Επαγγελματικής Κατάρτισης Αποφυλακισμένων/Κρατουμένων, Άρσις, ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ, Κέντρο Πρόληψης) με πληθυσμιακές ομάδες υψηλού κινδύνου (κρατούμενοι, τσιγγάνοι, παιδιά των φαναριών, εξαρτημένοι από ψυχοτρόπες ουσίες) αλλά και με τον γενικό πληθυσμό. Ψυχοθεραπευτικά εργάζομαι σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο, με έμφαση στο «εδώ και τώρα» και στο «καθρέφτισμα» που δυναμώνει την επίγνωση. Έλκομαι ιδιαίτερα από το θεραπευτικό δυναμικό που εκλύουν οι ομάδες. Από το 1994 συμμετέχω σε θεατρικά σχήματα της Θεσσαλονίκης ως ηθοποιός (Παράθλαση, Νέμεση, Θέατρο Εβδόμου Ορόφου, Α-θέατρο, Κontra-ro, Θέατρο του Άλλοτε). Από το 1984 έως το 1994 έπαιξα με πάθος χάντπωλ (play maker) σε δύο συλλόγους της Θεσσαλονίκης. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, όπου έπαιξα πολύ ως παιδί με τους φίλους μου στις γειτονιές και τις αλάνες.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Φλεγόμενοι/ες θεραπευτές/εύτριες, σ' έναν φλεγόμενο κόσμο/πεδίο· όμορφα τοπία στη θεραπεία και διεποπτεία»

Δείτε την περίληψη

Αλεξία Παπαχριστοπούλου

H Αλεξία Παπαχριστοπούλου είναι απόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας του University of Essex, ειδικευμένη στις Κλινικές Δεξιότητες με βάση τη Σχεσιακή Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία από το Ινστιτούτου Σχεσιακής & Ομαδικής Ψυχοθεραπείας (ΙΣΟΨ), εκπαιδευόμενη στην Ομαδική Ψυχοθεραπεία κατά Irvin Yalom και τα Σχεσιακά Δυναμικά της Ομάδος (ΙΣΟΨ) και κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου στη Δημόσια Υγεία & Επιδημιολογία (MPH) του Πανεπιστημίου Ιατρικής Κρήτης. Στα πλαίσια της ομαδικής εκπαίδευσής της συν-συντονίζει θεραπευτική ομάδα από τον Σεπτέμβριο του 2023 στο Ινστιτούτο Σχεσιακής και Ομαδικής Ψυχοθεραπείας. Επιπλέον, είναι επιστημονική συνεργάτιδα του Κέντρου Ψυχοθεραπείας in – between στην Αθήνα, παρέχοντας ατομικές και ομαδικές συνεδρίες δια ζώσης και διαδικτυακά σε ενήλικες, εφήβους, ζεύγη και οικογένειες. Παράλληλα συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου (European Union Agency for Asylum) παρέχοντας υποστήριξη στους αιτούντες Διεθνούς Προστασίας και σε άτομα που ανήκουν σε κοινωνικά ευάλωτους πληθυσμούς. Έχει λάβει μέρος σε ερευνητικό πρόγραμμα του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ (NIH) σε θέματα υγείας που αφορούν στην Παιδική Παχυσαρκία, τη Διατροφική Συμπεριφορά και τη Γνωστική Λειτουργία των παιδιών και συγγραφέας σε τρεις σχετικές δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά στο PubMed. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Σχεσιακής Ψυχανάλυσης & Ψυχοθεραπείας (IARPP) και της Αμερικανικής Ένωσης Ομαδικής Ψυχοθεραπείας (AGPA).

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Τα δυναμικά των συναδελφικών σχέσεων στην παράλληλη θεραπεία οικογενειακών μελών. Μπορούν να λειτουργήσουν ως επανορθωτική εμπειρία του σχετίζεσθαι εντός και εκτός οικογένειας;»

Δείτε την περίληψη

Αντιγόνη Ορφανού

Ορφανού Αντιγόνη: Σχολική Ψυχολόγος (Μ.Sc. Professional Training in Educational Psychology), Ψυχοθεραπεύτρια και επόπτρια Gestalt, μέλος της EAGT και της Ελληνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Gestalt (HAGT). Εκπαιδευμένη στο μοντέλο της Ruella Frank στη Σωματική Ψυχοθεραπεία.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα (;!)»

Δείτε την περίληψη

«Ναι ρε bro ….., η φιλία στην εφηβεία είναι μια μετάβαση του αποκλειστικού δεσμού στο κοινωνικό γίγνεσθαι»

Δείτε την περίληψη

Βάσια Ιγνατίου Καραμανώλη

Η Βάσια Ιγνατίου Καραμανώλη είναι Επίκουρος Ψυχολογίας στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Έχει πραγματοποιήσει τις βασικές της σπουδές Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχει παρακολουθήσει μεταπτυχιακά μαθήματα Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο όπου εκπόνησε και τη διδακτορική της διατριβή (PhD) με κρατική υποτροφία (ΙΚΥ), σε θέμα Κοινωνικής Ψυχολογίας. Είναι κάτοχος άδειας ασκήσεως επαγγέλματος ψυχολόγου (αρ. πρωτ. 6966), διατηρεί το ιδιωτικό της γραφείο στη Γλυφάδα. Έχει εκπαιδευτεί στην Ψυχοπαθολογία και τη Μεθοδολογία της Ψυχοθεραπείας στην Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινητείου Παν/κου Νοσοκομείου. Έχει εκπαιδευτεί στις μεθόδους ψυχοθεραπείας Gestalt, Story Play & την τραυματοθεραπεία EMDR. Συνεχίζει την επαγγελματική κατάρτισή της στην Ψυχοθεραπεία SandPlayTherapy. Διδάσκει τα μαθήματα σε προπτυχιακό & μεταπτυχιακό επίπεδο της ΣΣΕ ή σε συνεργασία με άλλα Πανεπιστήμια ή Πολυτεχνεία. Έχει ιδρύσει και διατελέσει αποκλειστική υπεύθυνη του γραφείου Ψυχολογικής Υποστήριξης των Ευελπίδων επί σειρά ετών. Έχει συγγράψει μια σειρά ακαδημαϊκών εγχειριδίων σε θέματα Στρατιωτικής Ψυχολογίας, καθώς και μια μονογραφία με επικέντρωση στην ανάλυση όψεων ψυχοπαθολογίας μέσω του παραμυθιού μέσα από τα μάτια της Gestalt. Έχει συγγράψει αξιόλογο αριθμό δημοσιεύσεων σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά σε θέματα κυρίως Ψυχοθεραπείας, Κοινωνικής και Στρατιωτικής Ψυχολογίας. Αναφορές στις ερευνητικές μελέτες της γίνονται σε σειρά νέων επιστημονικών μελετών. Ψυχοθεραπευτικά ασχολείται με θέματα προσωπικής ανάπτυξης, διαχείρισης άγχους, τραύματος και πένθους, κακοποίηση, διαταραχή της προσαρμογής, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, διαχείριση σχέσεων, θεραπεία ζεύγους κ.ά. Εισάγει στη θεραπεία το παραμύθι και την ιστορία, ως μέσω του πειράματος, ως εργαλείο ανάδυσης στην επίγνωση ασυνείδητων μοτίβων που κυριαρχούν αυτόματα τη συμπεριφορά και εισάγει στη θεραπεία το μοντέλο Narrating Gestalt Play Therapy.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Το μαχαίρι της σφαγής, τ’ ακόνι της υπομονής και το κερί τ’ αμάλαχτο: ένα εργαστήρι για την παθητικοεπιθετικότητα»

Δείτε την περίληψη

«Η Τέχνη της Αφήγησης στη διαχείριση των συναισθηματικών & συμπεριφορικών εμποδίων, ήτοι όψεων Ψυχοπαθολογίας: μια Gestalt οπτική»

Δείτε την περίληψη

Γιάννα Γιαμαρέλου

Η Γιάννα Γιαμαρέλου έχει M.Α. στην Κλινική Ψυχολογία, είναι Ψυχοθεραπεύτρια, εκπαιδεύτρια και επόπτρια Gestalt, κάτοχος E.C.P (European Certificate of Psychotherapy). Μέλος της EAGT (European Association for Gestalt Therapy). Ιδρυτικό μέλος του κέντρου Ψυχοθεραπείας και Εκπαίδευσης Gestalt Foundation, ιδρυτικό μέλος της EEΨG (Ελληνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Gestalt). Έχει εκπαιδευτεί στο τραύμα, το πένθος και την διαχείριση κρίσης. Ασχολήθηκε ιδιαιτέρως και εκπαιδεύτηκε στο Pacific Gestalt Institute ως Relational Gestalt Therapist. Γεννήθηκε το 1951 και μεγάλωσε στο Άργος. Επηρεάστηκε βαθιά κατά την πρώιμη ηλικία από τους μύθους, το αρχαίο θέατρο, τις τοποθεσίες, τα σύμβολα, τα γλυπτά, τις ονομασίες και το νόημά τους, που είναι διάσπαρτα στην Αργολική γη. Φοίτησε στη Σχολή Δοξιάδη (1970-72) όπου ασχολήθηκε με το γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο. Έκανε μαθήματα κεραμικής και πηλοπλαστικής στη Σχολή της ΕΟΜΕΧ (1980-81). Παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής, ζωγραφικής, φωτογραφίας και φιλοσοφίας της αρχιτεκτονικής στο University of La Verne παράλληλα με τα μαθήματα για την απόκτηση του Bachelor of Science στην ψυχολογία. Είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου «Εισαγωγή στην Ψυχοθεραπεία Gestalt – βασικές έννοιες, αρχές και εφαρμογές», (2011), εκδόσεις Gestalt Foundation και είχε την ευθύνη της επιστημονικής επιμέλειας της ελληνικής μετάφρασης του βιβλίου «Gestalt Therapy: Perspectives and Applications» του Edwin Nevis (editor) με τον ελληνικό τίτλο «Θεραπεία Gestalt: Θεωρία και εφαρμογές», (2015), εκδόσεις Gestalt Foundation. Τον Ιανουάριο του 2022 εκδίδει το βιβλίο «Η ροή της εμπειρίας και η αναγκαιότητα των βραχύχρονων ομάδων στο σημερινό γίγνεσθαι», εκδόσεις Αρμός.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Διαστολή – Διάθλαση – Διεύρυνση»

Δείτε την περίληψη

Γιώργος Δίπλας

εκπαιδευτής, θεραπευτής, επόπτης Gestalt

Τίτλος:

«Η Ψυχοπαθολογία ως τραγωδία και ως πύλη προς «κάθαρση»

Δείτε την περίληψη

Γιώργος Σταμάτης

Γιώργος Σταμάτης: Σύμβουλος Ανάπτυξης Επιχειρήσεων, Εκπαιδευτής, Επόπτης και Οργανωσιακός Coach Gestalt (G.P.O.- E.A.G.T.) Έχει διδάξει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στα Πανεπιστήμια Ν.Υ.C.Tirana και Ν.Υ.C.Prague. Συγγραφέας 18 βιβλίων (μεταξύ των οποίων: «Gestalt, η Τέχνη της Αλλαγής. Μια διαφορετική προσέγγιση για Επιχειρήσεις και Οργανισμούς»).

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Ποιός νοσεί στους οργανισμούς;»

Δείτε την περίληψη

Δανάη Παπαδοπούλου-Λιασή

Η Παπαδοπούλου Λιασή Δανάη είναι ψυχολόγος, απόφοιτη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Είναι Σχεσιακή Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια από το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Ειδίκευσης στις Κλινικές Δεξιότητες με βάση το Γνωσιακό Αναλυτικό Μοντέλο και την Σχεσιακή Ψυχοθεραπεία του Ινστιτούτου Σχεσιακής και Ομαδικής Ψυχοθεραπείας (ΙΣΟΨ). Έχει ακόμη Μεταπτυχιακή Εκπαίδευση στο Πρόγραμμα «Ψυχική Υγεία Παιδιού και Εφήβου» στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Είναι εκπαιδευόμενη Ομαδική Ψυχοθεραπεύτρια από το Ινστιτούτο Σχεσιακής και Ομαδικής Ψυχοθεραπείας (ΙΣΟΨ) στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Εφαρμοσμένης και Θεωρητικής Ειδίκευσης στην Ομαδική Ψυχοθεραπεία κατά Irvin Yalom και τα Σχεσιακά Δυναμικά της Ομάδας. Έχει ολοκληρώσει τη Μετεκπαιδευτική μονοετή Επιμόρφωση στις Δεξιότητες και Τεχνικές του Γνωσιακού Συμπεριφορικού Μοντέλου στο Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο Συνθετικής Προσέγγισης σε συνεργασία με το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής Δρομοκαΐτειο. Εκπαιδεύτηκε ακόμη στο Πρόγραμμα Συμπληρωματικής εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης (E-learning) «Ειδική Αγωγή: Διεπιστημονικές Πρακτικές Σύγκλισης» του Κέντρου Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης (ΚΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), ενώ έχει ολοκληρώσει και την εκπαίδευσή της στο Πρόγραμμα «Παιγνιοθεραπεία: Θεωρητικές Προσεγγίσεις, Πρακτικές Εφαρμογές και Βιωματικές Ασκήσεις» στο ίδιο πλαίσιο. Εργάζεται ψυχοθεραπευτικά με ενήλικες και εφήβους ιδιωτικά και ως συνεργάτιδα του ολιστικού κέντρου ψυχοθεραπείας In Between, ενώ παράλληλα εργάζεται και ως ομαδική θεραπεύτρια με συνθεραπεύτρια την κα. Αποστολοπούλου Μαρία. Παράλληλα, στο πλαίσιο της διαρκούς εξέλιξης και επιμόρφωσής της, παρακολουθεί σεμινάρια, συνέδρια και συμπόσια που διεξάγονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η ίδια είναι σε ομαδική και ατομική θεραπεία πιστεύοντας πως αυτό είναι απαραίτητο προσόν για κάθε ειδικό ψυχικής υγείας. Τέλος, είναι μέλος του International Association for Relational Psychoanalysis and Psychotherapy (IARPP) και του American Group Psychotherapy Association (AGPA).

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Τα δυναμικά των συναδελφικών σχέσεων στην παράλληλη θεραπεία οικογενειακών μελών. Μπορούν να λειτουργήσουν ως επανορθωτική́ εμπειρία του σχετίζεσθαι εντός και εκτός οικογένειας;»

Δείτε την περίληψη

Δημήτρης Παϊταρίδης

Ο Δημήτρης Παϊταρίδης ξεκίνησε τις σπουδές του στο τμήμα φυσικής του ΕΚΠΑ με εξειδίκευση στην πληροφορική και τις τηλεπικοινωνίες. Στην συνέχεια σπούδασε ψυχολογία και απέκτησε BSc (Hons) in Psychology Science, και έχει ολοκληρώσει 4ετές πρόγραμμα εκπαίδευσης στην ψυχοθεραπεία Gestalt από το Gestalt Foundation. Επιπλέον, έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων στον τομέα της συμβουλευτικής και της κοινωνικής ψυχολογίας. Έχει εμπειρία στον συντονισμό ομάδων, ενώ εργάζεται επίσης ως θεραπευτής ατομικών περιστατικών.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Διαστολή – Διάθλαση – Διεύρυνση»

Δείτε την περίληψη

Δημήτρης Τζαχάνης

Ο Δημήτρης Τζαχάνης, εμπνευστής του Gestalt Synthesis, είναι πιστοποιημένος ψυχοθεραπευτής μέσω της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος, κάτοχος του Ευρωπαϊκού Πιστοποιητικού Ψυχοθεραπείας (ECP) και μέλος της European Association for Psychotherapy. Εκπαιδεύτηκε στη θεραπεία Gestalt από το Gestalt Institute of San Francisco, ήταν επικεφαλής του ινστιτούτου στην Ελλάδα και είναι μέλος της European Association for Gestalt Therapy (EAGT). Είναι επίσης πιστοποιημένος σωματικός ψυχοθεραπευτής, απόφοιτος του Κέντρου Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής «Βίλχελμ Ράιχ», μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Σωματικής Ψυχοθεραπείας και της European Association of Body Psychotherapy. Έχει σπουδάσει Κοινωνική Ανθρωπολογία στο πανεπιστήμιο του Kent της Αγγλίας και έχει ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ψυχανάλυση στο πανεπιστήμιο Brunel του Λονδίνου. Επιπλέον έχει εκπαιδευτεί και παρακολουθήσει σεμινάρια στη θεραπεία του τραύματος, στη θεραπεία του εσωτερικού παιδιού, στο Diamond Approach, στο IFS κ.α. Εμπνέεται ιδιαίτερα από την υπερπροσωπική ψυχοθεραπευτική φιλοσοφία και στην προσέγγισή του ενσωματώνει στοιχεία από διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις. Εργάζεται ψυχοθεραπευτικά ατομικά και με ομάδες, σχεδιάζει και συντονίζει θεραπευτικά και εκπαιδευτικά σεμινάρια και διδάσκει Θεραπεία Gestalt στο ΚΕ.ΘΕ.ΣΥ.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Όταν νοσεί η ίδια η διάγνωση: Φωτίζοντας τις αφανείς πτυχές της μέσω της θεωρίας πεδίου»

Δείτε την περίληψη

Εβελίνα Πρεβέντη

Η Εβελίνα Πρεβέντη είναι ψυχολόγος, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα «Στρατηγικές Αναπτυξιακής και Εφηβικής Υγείας» της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και τριτοετής εκπαιδευόμενη στη Ψυχοθεραπευτική Προσέγγιση «Gestalt Foundation». Πριν ένα χρόνο ίδρυσε τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΡΕΒΕΝΤΗ και τον Πολυχώρο Τέχνης Πρεβέντη, που εδρεύει στη Λάρισα. Είναι συγγραφέας και συνιδρυτικό μέλος στην Ελληνική Εταιρεία Έρευνας για την Πρόληψη του Καρκίνου «Cancer Prevention Research Group in Greece» καθώς και επιστημονική συνεργάτης του ψυχιάτρου Χρήστου Τσάλτα, στο ιατρείο τους στη Λάρισα.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η Συγγραφή ως Χώρος Επαφής: Ανακαλύπτοντας την Ψυχοπαθολογία μέσα από τη Γραφή»

Δείτε την περίληψη

Ειρήνη Κιλέτση

Ψυχολόγος- Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Gestalt Ψυχοθεραπεύτρια και Επόπτρια. Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Θεραπείας Gestalt – HAGT και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Θεραπείας Gestalt – EAGT. Εργάζομαι ως ψυχοθεραπεύτρια Gestalt από το 2000 στο ιδιωτικό μου γραφείο ομαδικά, ατομικά και με ζευγάρια, διεξάγοντας παράλληλα βιωματικά εργαστήρια και σεμινάρια. Η φαινομενολογία, η θεωρία πεδίου, η θεραπευτική δουλειά με το σώμα, η φροντίδα του θεραπευτή και η σχεσιακή θεραπευτική προσέγγιση είναι από τα αγαπημένα μου πεδία. Διευθύνω ομάδες για γυναικεία θέματα, είχα αναλάβει συντονισμό ομάδων για τη στήριξη κακοποιημένων γυναικών στη ΧΕΝ Θεσσαλονίκης για πολλά χρόνια. Ήμουν επίσης μέλος του ΚΕ.Σ.Α.Υ, κέντρου για τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία του ΑΠΘ, συνεργαζόμενο με ομάδες ασθενών και ιατρών σε θέματα σεξουαλικής υγείας και ποιότητας ζωής ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη. Δίνω προσοχή στις κοινωνικές αλλαγές και στο πώς επηρεάζουν το πεδίο εστιάζοντας στην ατομική ευαλωτότητα και το τραύμα. Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω, να ζω στη φύση, να επιδίδομαι σε νέους τομείς γνώσης και να εξελίσσομαι. Ζω και εργάζομαι στη Θεσσαλονίκη και είμαι μητέρα δύο έφηβων κοριτσιών.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

Εναρκτήρια ομιλία: «22 χρόνια της ΕΕΨG»

«Φλεγόμενοι/ες θεραπευτές/εύτριες, σ'έναν φλεγόμενο κόσμο/πεδίο· όμορφα τοπία στη θεραπεία και διεποπτεία»

Δείτε την περίληψη

Έλενα Αντωνίου

Αντωνίου Έλενα, Ψυχολόγος, BSc (University of La Verne), MSc Συμβουλευτική Ψυχολογία (University of Hull). Ψυχοθεραπεύτρια και Επόπτρια Gestalt, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Gestalt (HAGT), της EAGT και της Attachment Parenting Hellas. Έχει ολοκληρώσει επίσης, την βασική εκπαίδευση στο CRM στο Ινστιτούτο Τραυματοθεραπείας. Έχει εργαστεί σε ομάδες παιδιών, σε προστατευόμενα διαμερίσματα ψυχιατρικών δομών, σε ομάδες κακοποιημένων γυναικών, σε ομάδες στήριξης εθελοντών για καρκινοπαθείς καθώς και σε ομάδες θεραπείας στο Gestalt Foundation. Από το 2006 εργάζεται ιδιωτικά ως θεραπεύτρια ατομικών περιστατικών.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η ψυχοθεραπεία ως τελετουργία μετάβασης»

Δείτε την περίληψη

Έλενα Καράμπελα

Η Έλενα Καράμπελα, αποφοίτησε το 2018 από το τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου University of East London και είναι κάτοχος άδειας ασκήσεως επαγγέλματος του Ψυχολόγου. Το 2022 ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της, στην ψυχοθεραπεία Gestalt, στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Ψυχοθεραπείας Gestalt Foundation και το μεταπτυχιακό – Master of Arts – στην Συμβουλευτική και στην Ψυχοθεραπεία, του πανεπιστημίου University of East London. Η εμπειρία, στον κλάδο της ψυχοθεραπείας, ξεκινά στις αρχές του 2017, σε δομές υποστήριξης όπως στο Ψυχολογικό τμήμα του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, το Συμβουλευτικό τμήμα του Μητροπολιτικού Κολεγίου, την ένωση «Μαζί για το Παιδί» και το Χριστοδούλειον Ίδρυμα. Εργάζεται θεραπευτικά με ενήλικες και εφήβους στο ιδιωτικό της γραφείο, στο Περιστέρι Αττικής, ενώ παράλληλα παρέχει συμβουλευτική γονέων σε Κέντρα Ειδικών Θεραπειών στην Αθήνα. Πραγματοποιεί ομιλίες και ομάδες, συμβουλευτικού χαρακτήρα, σε εκπαιδευτικούς (Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), με στόχο την αποτελεσματική επικοινωνία με τους μαθητές.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Διαστολή – Διάθλαση – Διεύρυνση»

Δείτε την περίληψη

Έλενα Παντοπούλου

Ονομάζομαι Παντοπούλου Έλενα γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα το 1977. Είμαι Σύμβουλος ψυχικής υγείας Gestalt, και μέλος του Δ.Σ της Ελληνικής Εταιρίας Συμβουλευτικής(ΕΕΣ). Είμαι κάτοχος Bachelor In Early childhood studies στο Strathclyde University of Scotland, και της ΑΝΙΜΑ. Στο παρελθόν είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με σχολεία, καλλιτεχνικά εργαστήρια και παιδικές κατασκηνώσεις ως παιδαγωγός και εμψυχώτρια παιχνιδιού τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα. Την θεραπευτική προσέγγιση Gestalt τη γνώρισα και την αγάπησα αρχικά ως θεραπευόμενη και ύστερα ως εκπαιδευόμενη. Το 2016 ολοκλήρωσα τη τετραετή εκπαίδευση μου στη Gestalt Foundation Αθήνας και από τότε εξασκώ την θεραπεία Gestalt στο ιδιωτικό μου γραφείο στη Νέα Σμύρνη τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο υποστηρίζοντας γονείς, ζευγάρια, εφήβους και ενήλικες όλων των ηλικιών, καθώς και εκείνους, που χρειάζονται υποστήριξη καριέρας. Τα τελευταία χρόνια έχω συνεργαστεί με φορείς, συλλόγους και ΜΚΟ συντονίζοντας βιωματικά εργαστήρια και ομάδες γονέων και εκπαιδευτικών για θέματα που αφορούν την επικοινωνία, την ενεργητική ακρόαση, τις ποιότητες στο διάλογο, τη κακοποίηση, την έμφυλη βία και τη παιδική προστασία.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Διαστολή – Διάθλαση – Διεύρυνση»

Δείτε την περίληψη

Έλλη Φρεγγίδου

Η Έλλη Φρεγγίδου μεγάλωσε στην πόλη του Κιλκίς και σπούδασε Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ψυχολογία της Υγείας στη Μεγάλη Βρετανία και στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα, είναι υποψήφια Διδάκτωρ Δημόσιας Διοίκησης και Ψυχολογίας. Ολοκλήρωσε την τετραετή εκπαίδευση ψυχοθεραπείας του Gestalt Foundation το 2009 στη Θεσσαλονίκη, με εκπαιδευτές, επόπτες και συμφοιτητές, που έδωσαν νέα νοήματα στην προσωπική και επαγγελματική της πορεία. Βρίσκεται, επίσης, στο τελευταίο έτος της εκπαίδευσής της ως επόπτρια ψυχοθεραπευτών. Ασχολείται ενεργά με την εκπαίδευση ενηλίκων και είναι εισηγήτρια στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης. Από το 2006 εργάζεται ως ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια στη Διεύθυνση Κοινωνικής Προστασίας του Δήμου Κιλκίς και παράλληλα, κάνει συνεδρίες ψυχοθεραπείας στον ιδιωτικό τομέα. Δύναμη για την κάθε της μέρα, της δίνει ο εαυτός της, η οικογένειά της και η ποίηση. Έχει εκδώσει τέσσερεις ποιητικές συλλογές, έργα της συμμετέχουν σε ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ έχει λάβει βραβεία σε ελληνικούς και διεθνείς ποιητικούς διαγωνισμούς.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Κοινωνική πολιτική, ψυχική υγεία και ψυχοπαθολογία: ο θεραπευτής ως δημόσιος λειτουργός και ως ιδιώτης επαγγελματίας»

Δείτε την περίληψη

Θάλεια Λογοθέτη

Αποφοίτησα από το τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2007 και συνέχισα τις σπουδές μου στην Αθήνα, με τετραετή μετεκπαίδευση στην Ψυχοθεραπευτική προσέγγιση Gestalt, στο Gestalt Foundation (2009-2013). Η εργασιακή μου εμπειρία συμπεριλαμβάνει ψυχολογική υποστήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων σε δομές (άτομα πρώην έγκλειστα σε ψυχιατρικά ιδρύματα, αιτούντες άσυλο, ευάλωτοι πληθυσμοί δήμων της Αττικής). Από το 2012 εργάζομαι και ιδιωτικά στο γραφείο μου στην Αθήνα. Στο παρόν εκπαιδεύομαι ως επόπτρια στο Διεθνές Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Εποπτών του Gestalt Foundation (2024-2025). Είμαι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Gestalt.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η Διπολική Εμπειρία ως Προσαρμογή σε ένα Διαταραγμένο Πεδίο: Μία Περιπτωσιολογική Μελέτη»

Δείτε την περίληψη

Κατερίνα Καρασάββα

Η Καρασάββα Κατερίνα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Είναι απόφοιτη της Φιλοσοφικής σχολής Αθηνών, έχει Bachelor of Science στην Ψυχολογία από το Middlesex University του Λονδίνου και Master of Science in the Philosophy of Mental Disorder από το King’s College London. Είναι απόφοιτη του Κέντρου Εκπαίδευσης και Ψυχοθεραπείας Gestalt Foundation της Αθήνας και έχει εργαστεί διάφορα πλαίσια φροντίδας ασθενών, ηλικιωμένων, προσφύγων και θυμάτων βίας και κακοποίησης. Αυτή την εποχή εργάζεται ιδιωτικά στο γραφείο της στην Αθήνα, κάνοντας ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία, όπως και ομάδες γονέων. Παράλληλα, παρέχει στήριξη και εκπαίδευση σε εργαζομένους που δουλεύουν σε κοινωνικά πλαίσια. Έχει μετεκπαιδεύσεις στην υπαρξιακή ψυχοθεραπεία, στη σχεσιακή Gestalt θεραπεία καθώς και σε θέματα βίας, κακοποίησης και παρέμβασης στην κρίση.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Αναζητώντας τους ορισμούς της ψυχικής νόσου και της ψυχικής διαταραχής από σύγχρονους εκπροσώπους τις φιλοσοφίας και της ψυχιατρικής»

Δείτε την περίληψη

Κατερίνα Λιάκου

Η Κατερίνα Λιάκου εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως σύμβουλος ψυχικής υγείας και εκπ. ψυχοθεραπεύτρια Gestalt. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Θεάτρου ΑΠΘ και κάτοχος διατμηματικού μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών του ΑΠΘ πάνω σε προηγμένα συστήματα υπολογιστών για την εκπαίδευση και παραγωγή. Έχει συνεργαστεί με φορείς, συλλόγους και εταιρείες ψυχικής υγείας (Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, ΧΕΝ Θεσσαλονίκης, Άλμα Ζωής, Εταιρεία Alzheimer, ΜΙΤ) και είναι μέλος της ομάδας Crisis Platform της EAGT. Παράλληλα, συμμετέχει ως θεατροπαιδαγωγός στο ερευνητικό πρόγραμμα του ΚΘΒΕ «Πολιτιστική Συνταγογράφηση» και στο παρελθόν έχει πάρει μέρος στο ερευνητικό πρόγραμμα του Παιδαγωγικού Τμήματος του ΑΠΘ «Ένταξη παιδιών Ρομά στα σχολεία». Από το 2016 είναι συν-συντονίστρια της καλλιτεχνικής ομάδας Sempreviva, που αφορά άτομα άνω των 60.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Αναδεύω αναδύομαι: το θέατρο και η μουσική στο όριο της επαφής»

Δείτε την περίληψη

«Ποι@ δημιουργεί; Η τέχνη της μουσικής και του θεάτρου ως δίαυλος συνύπαρξης στην ομαδική ψυχοθεραπεία Gestalt»

Δείτε την περίληψη

Κατερίνα Σιαμπάνη

Msc Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, Παν. City – Sheffield U.K. Ψυχοθεραπεύτρια – Εκπαιδεύτρια - Επόπτρια Gestalt. Εκπαιδευμένη στην Art-Therapy και Sandplay Therapy και στη Συστημική Θεραπεία Ζευγαριών. Μέλος της EAGT, μέλος της ΕΕΨΓ, κάτοχος ECP, συγγραφέας.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα (;!)»

Δείτε την περίληψη

«Gesta(l-r)t: Όταν η ψυχοθεραπεία συναντά την τέχνη για να συμβάλλει στην καλλιέργεια της ψυχικής ανθεκτικότητας και του κουράγιου σε ομάδες γυναικών με καρκίνο του μαστού»

Δείτε την περίληψη

Κωνσταντίνα Γκιώνη

Ψυχολόγος (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης), Μ.Sc. Ψυχική Υγεία (Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ψυχοθεραπεύτρια & Επόπτρια Gestalt, Τακτικό Μέλος και μέλος της Επιτροπής Δεοντολογίας της EAGT (European Association for Gestalt Therapy), της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Gestalt (HAGT). Κάτοχος ECP (European Certificate of Psychotherapy). Έχει εργαστεί σε ομάδες αυτοβοήθειας εξαρτημένων ατόμων και των οικείων τους, σε ενδονοσοκομειακές δομές και προστατευόμενα διαμερίσματα - ξενώνες ψυχιατρικών δομών, σε ομάδες στήριξης γυναικών, ομάδες συμβουλευτικής γονέων, σε ΚΕΔΔΥ, σχολεία ειδικής αγωγής, δημοτικά και ΕΠΑΛ, σε ομάδες θεραπείας και ατομική ψυχοθεραπεία περιστατικών.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η ψυχοθεραπεία ως τελετουργία μετάβασης»

Δείτε την περίληψη

Κωνσταντίνα Μπασκουρέλου

Κωνσταντίνα Μπασκουρέλου, BSc., MA: Είναι ψυχολόγος, απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (MA) στην Κλινική - Συμβουλευτική Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο La Salle (Philadelphia, USA). Αποτελεί τακτικό μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων (Σ.Ε.Ψ.), της Ελληνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Gestalt (H.A.G.T) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Θεραπεία Gestalt (E.A.G.T.). Εργάζεται ιδιωτικά στην Αθήνα απ’ το 2011 και εξειδικεύεται στην αντιμετώπιση αγχωδών διαταραχών και θεμάτων χαμηλής αυτοεκτίμησης, στη διαχείριση του πένθους και της απώλειας, και στη θεραπευτική στήριξη ατόμων που έχουν υποστεί τραύμα. Έχει συντονίσει ομάδες αυτογνωσίας και ψυχοεκπαίδευσης και έχει συνεργαστεί με δομές όπως το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, τους Γιατρούς του Κόσμου, το Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Αιγάλεω, το Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Πετρούπολης, και το Σύλλογο Κ.Ε.Φ.Ι Αθηνών (Σύλλογος Καρκινοπαθών, Εθελοντών, Φίλων, Ιατρών).

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση μέσα απ’ την οπτική́ της θεραπείας Gestalt : Η απουσία στο όριο της επαφής ως τίμημα της διαρκούς αναζήτησης για βεβαιότητα»

Δείτε την περίληψη

Κωνσταντίνος Γαρδούνης

Ο Κωνσταντίνος Γαρδούνης είναι ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής και διδάκτορας Κοινωνικής Ψυχολογίας.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία στα προσφυγικά camp»

Δείτε την περίληψη

Μαρία Αποστολοπούλου

Η Μαρία Αποστολοπούλου είναι ψυχολόγος (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θες/νίκης), ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεύτρια ενηλίκων και εφήβων. Έχει πραγματοποιήσει σπουδές στη σχεσιακή ψυχοθεραπεία (Ινστιτούτο Σχεσιακής και Ομαδικής Ψυχοθεραπείας) και την ομαδική ψυχοθεραπεία κατά Irvin Yalom και τα σχεσιακά δυναµικά της οµάδος (ΙΣΟΨ), στη σύγχρονη ψυχανάλυση (Tampa Bay Institute for Psychoanalytic Studies, USA), στην κλινική ψυχολογία και την ψυχολογία της υγείας (Leiden University, NL). Αποτελεί τακτικό μέλος του ΙΣΟΨ, καθώς και διδάσκουσα και επόπτρια των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του ΙΣΟΨ και εισηγήτρια σε εκπαιδευτικά προγράμματα του Εκπαιδευτικού Ινστιτούτου Συνθετικής Προσέγγισης (ΕΚ.Ι.ΣΥ.Π). Δραστηριοποιείται ως συντονίστρια μεγάλων ομάδων μαζί με τον διευθυντή του ΙΣΟΨ, Σταύρο Χαραλαμπίδη, τα οποία ο ίδιος διοργανώνει στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετέχει με κείμενό της στον πρώτο συλλογικό τόμο σχεσιακής ψυχανάλυσης και ομαδικής ψυχοθεραπείας, που εκδόθηκε το 2023 από τις εκδόσεις Δίσιγμα και στο δεύτερο συλλογικό τόμο σχεσιακής ψυχανάλυσης και ομαδικής ψυχοθεραπείας ο οποίος βρίσκεται υπό έκδοση. Αποτελεί μέλος της Διεθνούς Ένωσης Σχεσιακής Ψυχανάλυσης & Ψυχοθεραπείας (IARPP) και της Αμερικάνικης Ένωσης Ομαδικής Ψυχοθεραπείας (AGPA). Τέλος, έχει συν-ιδρύσει με τη Μαρία Γιαννοπούλου το ολιστικό κέντρο ψυχοθεραπείας in-between.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Τα δυναμικά των συναδελφικών σχέσεων στην παράλληλη θεραπεία οικογενειακών μελών. Μπορούν να λειτουργήσουν ως επανορθωτική́ εμπειρία του σχετίζεσθαι εντός και εκτός οικογένειας;»

Δείτε την περίληψη

Μαρία Γιαννοπούλου

Η Γιαννοπούλου Μαρία, αποτελεί ιδρυτικό μέλος του κέντρου ψυχοθεραπείας in-between και είναι κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας του Α.Π.Θ και κάτοχος μεταπτυχιακού MSc in Psychiatry του πανεπιστημίου του Cardiff. Είναι ψυχοθεραπεύτρια Gestalt του Gestalt Foundation και έχει μετεκπαιδευτεί στο πιστοποιημένο πρόγραμμα του Μητροπολιτικού Κολεγίου “Advanced Professional Diploma in Child and Adolescence Psychology”. Επίσης αυτό το διάστημα εκπαιδεύεται ως επόπτρια Gestalt στο International 2ετες πρόγραμμα εκπαίδευσης εποπτών του Gestalt Foundation. Έχει εργαστεί στην Ελληνική Αστυνομία όπου παρείχε ψυχολογική υποστήριξη σε μετανάστες και πρόσφυγες. Επίσης έχει υπάρξει επιστημονική συνεργάτης του Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου. Είναι κάτοχος άδειας ασκήσεως επαγγέλματος ψυχολόγου στην Ελλάδα και μέλος του British Psychological Society(BPS) & Division of Clinical Psychology (MBPsS) και Τακτικό Μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Gestalt (H.A.G.T.) & της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Gestalt (E.A.G.T.), Από το 2020 διατηρεί το ιδιωτικό της κέντρο ψυχοθεραπείας στην Αθήνα, στο οποίο παρέχει ατομικές και ομαδικές συνεδρίες σε παιδιά, ενήλικες και εφήβους δια ζώσης αλλά και διαδικτυακά.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Τα δυναμικά των συναδελφικών σχέσεων στην παράλληλη θεραπεία οικογενειακών μελών. Μπορούν να λειτουργήσουν ως επανορθωτική́ εμπειρία του σχετίζεσθαι εντός και εκτός οικογένειας;»

Δείτε την περίληψη

Μαρία Μαυρίδου

B.Sc, MEd. Ψυχολόγος Α.Π.Θ, Master in Education / Ψυχοθεραπεύτρια  και Επόπτρια Gestalt. Μέλος της  EAGT  και της HAGT, Cinematherapist (ΕΚΠΑ) Μαρία Μαυρίδου: Αποφοίτησε από το Αριστοτελείο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης( Τμήμα Ψυχολογίας) το 1995. Το 2004 ολοκλήρωσε την εκπαίδευση της στην ψυχοθεραπευτική προσέγγιση Gestalt (European Certificate of Gestalt Psychotherapy) και έγινε τακτικό μέλος των συλλόγων HAGT (Hellenic Association of Gestalt Therapy) και EAGT (European Association of Gestalt Therapy). To 2013 πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Εκπαίδευση (ΕΑΠ). Κατά τα έτη 2018-2020 εκπαιδεύτηκε ως επόπτρια Gestalt (πιστοποιημένο μέλος HAGT & EAGT) ενώ στο διάστημα 2020-2021 ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της στην Κινηματογραφοθεραπεία (Εθνικό &Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο). Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά. Εργάστηκε επί 15 έτη σε συμβουλευτικό σταθμό(Κέντρο Κοινωνικής Στήριξης Δυτικής Θεσσαλονίκης) στην ατομική και ομαδική συμβουλευτική καθώς και στη βραχεία θεραπεία εφήβων και ενηλίκων. Ασχολήθηκε επίσης με την συμβουλευτική γονέων και παιδιών, τη διοργάνωση σχολών γονέων όπως και με την ψυχολογική υποστήριξη Ευπαθών Κοινωνικών Ομάδων (μονογονεϊκές οικογένειες, κακοποιημένες οικογένειες, παλιννοστούντες, ΑΜΕΑ κ.α.). Υπήρξε σύμβουλος πολιτιστικής απασχόλησης στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα “Καλλιτέχνες εν δράσει” της πρωτοβουλίας EQUAL. Στο πεδίο του εθελοντισμού εργάστηκε στην κοινωνική δομή της ΧΕΝ, παρέχοντας ατομική συμβουλευτική σε γυναίκες. Για μια δεκαετία συμμετείχε επίσης στις εθελοντικές δράσεις υποστήριξης καρκινοπαθών (Σύλλογος καρκινοπαθών Μακεδονίας – Θράκης, ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ, Σύλλογος καρκινοπαθών και φίλων Ξάνθης κτλ) διοργανώνοντας σεμινάρια και ομάδες υποστήριξης μελών. Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε επόπτρια των εθελοντών ψυχοθεραπευτών gestalt για 3 έτη. Την τελευταία δεκαετία εργάζεται ιδιωτικά κάνοντας ψυχοθεραπεία, όπως και εποπτεία σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, Διοργανώνει και συντονίζει επίσης διαλέξεις, σεμινάρια και ομάδες προσωπικής ανάπτυξης. Ασχολείται με θέματα διαπροσωπικών σχέσεων (σχέσεις ζεύγους, γονέων-παιδιών κ.α), αυτογνωσίας, απωλειών, χρόνιων ασθενειών, κρίσεις πανικού, χρόνιο άγχος κτλ

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Ποιος νοσεί πριν και μετά; Η εμπειρία της πανδημίας και οι επιπτώσεις της στη ψυχοθεραπεία μέσα από τη ματιά μιας θεραπεύτριας Γκεστάλτ»

Δείτε την περίληψη

«Φλεγόμενοι/ες θεραπευτές/εύτριες, σ' έναν φλεγόμενο κόσμο/πεδίο· όμορφα τοπία στη θεραπεία και διεποπτεία»

Δείτε την περίληψη

Μαρίνα Μπίκου

Ειδικευόμενη ψυχίατρος ενηλίκων στο ΠΓΝ Αττικόν, MSc στην ιατροδικαστική ψυχιατροδικαστική και απόφοιτος Gestalt Foundation.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η φαινομενολογική οπτική της ψυχοθεραπείας Gestalt στην κατανόηση και θεραπεία των ψυχικών διαταραχών»

Δείτε την περίληψη

Νίκος Ζαφρανάς

Ο Νίκος Ζαφρανάς έλαβε Δίπλωμα Πιάνου (τάξη Δόμνας Ευνουχίδου), ΒΑ και ΜΑ στην Πιανιστική Εκτέλεση από το Πανεπιστήμιο Μουσικής του Graz, Αυστρία, και Διδακτορικό στη Μουσική Εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο Brunel του Λονδίνου. Διακρίθηκε σε εμφανίσεις που περιλαμβάνουν ρεσιτάλ, συναυλίες μουσικής δωματίου και συνοδείες σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, Νότια Αφρική και Βόρεια Αμερική. Είναι ιδρυτικό μέλος των συνόλων Piandaemonium και Transcription Ensemble. Εργάστηκε σε πολυάριθμες παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και της Όπερας Θεσσαλονίκης με καλλιτέχνες όπως Renata Scotto, Αγνή Μπάλτσα, Elena Mosuc, Μαρίνα Βουλογιάννη κ.ά. Είναι σύμβουλος ψυχικής υγείας Gestalt και Αναπληρωτής Καθηγητής Μουσικής Παιδαγωγικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Ποι@ δημιουργεί; Η τέχνη της μουσικής και του θεάτρου ως δίαυλος συνύπαρξης στην ομαδική ψυχοθεραπεία Gestalt»

Δείτε την περίληψη

«Αναδεύω αναδύομαι: το θέατρο και η μουσική στο όριο της επαφής»

Δείτε την περίληψη

Παύλος Κουτρουφίνης

Ψυχοθεραπευτής Gestalt EAGT, μέλος EAGT, integrative σύμβουλος.

Τίτλος:

«Το Ζωντανό Πεδίο στο δωμάτιο της θεραπείας»

Δείτε την περίληψη

Πόπη Τσαπανίδου

Η Πόπη Τσαπανίδου είναι τελειόφοιτη του 4ετούς προγράμματος εκπαίδευσης στην ψυχοθεραπεία του Gestalt Foundation. Έχει δραστηριοποιηθεί εθελοντικά ως ψυχοθεραπεύτρια σε ομάδες με έμφαση στην υποστήριξη ευάλωτων ατόμων ως προς την ανάπτυξη συμπερίληψης και αλληλοϋποστήριξης. Δυναμική παρουσία στον τομέα της δημοσιογραφίας, με προηγούμενες αποστολές σε εμπόλεμες ζώνες και εκτελεστικές αρμοδιότητες σε ενημερωτικά τηλεοπτικά δίκτυα. Περαιτέρω συμμετοχή σε πολιτικά δρώμενα και εκλογικές εκστρατείες.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Διαστολή – Διάθλαση – Διεύρυνση»

Δείτε την περίληψη

Σωτηρία Κυριαζίδου

Η Σωτηρία Κυριαζίδου είναι απόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας του ΑΠΘ, με μεταπτυχιακή ειδίκευση στην Κλινική Νευροψυχολογία της Ιατρικής σχολής του ΕΚΠΑ και είναι υποψήφια διδάκτωρ της Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Αλεξανδρούπολης. Έχει ολοκληρώσει την εκπαίδευση της ψυχοθεραπείας και του Coaching In Business & Organizations από το Gestalt Foundation. Τα τελευταία τρία χρόνια ζει στην Αλεξανδρούπολη όπου εργάζεται σε Κέντρο του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξ/πόλης με άτομα που πάσχουν από άνοια και τους φροντιστές τους, ενώ ταυτόχρονα δουλεύει ιδιωτικά ως ψυχοθεραπεύτρια.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Η διάγνωσης στην προσέγγιση Gestalt σε μια μελέτη περίπτωσης ατόμου με παραφιλίες»

Δείτε την περίληψη

Χρήστος Καραπιπέρης

Ο Χρήστος Καραπιπέρης είναι μπαμπάς τριών παιδιών, κοινωνικός λειτουργός και ψυχοθεραπευτής Gestalt. Ζει και εργάζεται στην Πάτρα. Αποφοίτησε από το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Πάτρας και εκπαιδεύτηκε στην ψυχοθεραπεία Gestalt στο Gestalt Foundation της Αθήνας. Στο παρελθόν έχει εργαστεί παρέχοντας συμβουλευτική σε προγράμματα στήριξης άνεργων γυναικών και ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Από το 2005 έως και το 2015 εργαζόταν στο Περιφερειακό Τμήμα Πάτρας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού ως κοινωνικός λειτουργός έχοντας την ευθύνη των προγραμμάτων στήριξης προσφύγων. Συνεργάστηκε ως επιστημονικός- εργαστηριακός συνεργάτης του ΤΕΙ Πάτρας εποπτεύοντας σπουδαστές του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας. Από το 2010 λειτουργεί το Κέντρο Ψυχοθεραπείας και Έκφρασης στην Πάτρα, προσφέροντας ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία, ενώ ταυτόχρονα συντονίζει βιωματικά εργαστήρια ψυχοθεραπείας ιδιωτικά ή/και σε συνεργασία με συλλόγους και φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι εκπαιδευόμενος επόπτης, μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Gestalt και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Gestalt.

Δείτε περισσότερα

Τίτλος:

«Πόσο κάνει ένα κι ένα;»

Δείτε την περίληψη

——

«Gesta(l-r)t: Όταν η ψυχοθεραπεία συναντά την τέχνη για να συμβάλλει στην καλλιέργεια της ψυχικής ανθεκτικότητας και του κουράγιου σε ομάδες γυναικών με καρκίνο του μαστού»

Με την ιδιότητα της ψυχοθεραπεύτριας Gestalt και της εκπαίδευσης μου στην Art Therapy συντόνισα διαδικτυακές ομάδες  σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού στο  ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας του covid 19.

Ο στόχος της παρούσας παρουσίασης αφορά την καταγραφή  της εμπειρίας μου από αυτή την συνεργασία, μέσα από θεωρητικές αναφορές και την εστίαση στο παράδειγμα μιας συνεδρίας.

Την τελευταία εικοσαετία η έρευνα στην ψυχολογία ανέδειξε ότι οι άνθρωποι, μετά από μια δύσκολη και τραυματική εμπειρία,  είμαστε ικανοί να ενεργοποιούμε   τρόπους που ενισχύουν την ψυχική αντοχή και το κουράγιο μας προκειμένου να ανταποκριθούμε στις δυσμενείς επιπτώσεις από την εμπειρία.

Μπορεί η ψυχοθεραπεία με εργαλείο την τέχνη να συμβάλλει στην καλλιέργεια της ψυχικής ανθεκτικότητας και του κουράγιου; Να κινητοποιήσει τους ανθρώπους να εκφράσουν εκείνα τα συναισθήματα που ταράσσουν το είναι τους  και «μαυρίζουν» τις  σκέψεις τους;   Να κάνει το άρρητο, ρητό και λόγο που θα οδηγήσει στην επαναξιολόγηση και την επαναδιαπραγμάτευση των προτεραιοτήτων στη ζωή και στην αποδοχή να ζήσει ο άνθρωπος εποικοδομητικά με όλα τα νέα δεδομένα που προκύπτουν  στην καθημερινότητά του;

Στην παρουσίαση προσεγγίζω τις απαντήσεις στα ερωτήματα με παράδειγμα την εμπειρία μου σε ομάδες γυναικών με καρκίνο του μαστού.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Κατερίνα Σιαμπάνη

——

«Η Διπολική Εμπειρία ως Προσαρμογή σε ένα Διαταραγμένο Πεδίο: Μία Περιπτωσιολογική Μελέτη»

Μια σχέση θεραπευτική που αμφισβήτησε τα στενά όρια της ατομικής ψυχοπαθολογίας.

Μια σχέση θεραπευτική που έγινε διπλωματική.

Μια σχέση θεραπευτική που έκανε να ανθίσει λουλούδι σε χαλάσματα.

Μια σχέση θεραπευτική που έγινε απώλεια.

Σας προσκαλώ να γίνουμε όλες/οι/α μαζί μάρτυρες της θεραπευτικής διαδρομής μιας γυναίκας, η οποία φέροντας την ψυχιατρική διάγνωση της διπολικής διαταραχής, αγωνίστηκε σε όλη της τη ζωή να επιβιώσει- και εν τέλει να ανθίσει- μέσα σε ένα σκληρό φαινομενολογικό πεδίο οικογενειακό, κοινωνικό-οικονομικό και πολιτικό, ένα πεδίο το οποίο καταδεικνύει πως η νόσος είναι μια διϋποκειμενική εμπειρία. Η γυναίκα αυτή δεν ζει πια, έφυγε ξαφνικά πριν προλάβουμε να κλείσουμε τη θεραπεία.

Η παρουσίαση αυτή πηγάζει από μια προσωπική μου ανάγκη να νοηματοδοτήσω την απώλεια και ταυτόχρονα είναι ένας τρόπος να τιμήσω τη ζωή της.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Θάλεια Λογοθέτη

——

«Ποιος νοσεί πριν και μετά; Η εμπειρία της πανδημίας και οι επιπτώσεις της στη ψυχοθεραπεία μέσα από τη ματιά μιας θεραπεύτριας Γκεστάλτ»

Ένα έτος μετά τη επίσημη λήξη της πανδημίας, δεν υπήρξαν πανηγυρισμοί, ούτε τελετές αποτίμησης απωλειών. Μπήκαμε στην μεταπανδημική εποχή μουδιασμένοι, δίχως συνείδηση ότι όλοι εντέλει «νοσήσαμε» και συνεχίζουμε να «νοσούμε»…

Η παρούσα εργασία αποτελεί απόπειρα να ανοίξει ένας διάλογος για το πώς αποτιμούμε ως ψυχοθεραπευτές Γκεστάλτ το συλλογικό αλλά και το προσωπικό μας τραύμα: Τι προκλήσεις αντιμετωπίσαμε στα γραφεία μας; Πώς ο covid παρενέβη στη σχέση μας με τους θεραπευόμενούς μας φέρνοντάς μας πιο κοντά ή πιο μακριά; Τέλος, πόσο άλλαξε το σκηνικό στην θεραπεία  προκαλώντας νέα ψυχοκοινωνικά προβλήματα, οξύνοντας τα ήδη υπάρχοντα αλλά και εισάγοντας νέες συνήθειες  στην ψηφιοποιημένη πλέον ζωή μας;

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Μαρία Μαυρίδου

——

«Η Ψυχοπαθολογία ως τραγωδία και ως πύλη προς «κάθαρση»

Όλες οι Τέχνες «συνομιλούν» με τις επιστήμες, το ειδικό βάρος της τραγωδίας, ωστόσο, βρίσκεται βαθειά ριζωμένο στην πραγματικότητα της ζωής, την οποία αποκαλύπτει με αφκιασίδευτη σαφήνεια στην πλήρη της οδύνη, σημείο από όπου πηγάζει η εκάστοτε κάθαρση. Θέατρο και Ψυχολογία έχουν κάτι από κοινού: δεν κρίνουν, δεν καθοδηγούν, στοχεύουν μόνο στην «κάθαρση».

Το εργαστήριο αποσκοπεί στο να «αγγίξουν» τα μέλη της θεραπευτικής κοινότητας τις χθόνιες σωματικές πτυχές των ιστορικών καταβολών και εμπειριών τους με παράλληλη σύνδεση με τη Φαινομενολογία, τη Θεωρία Πεδίου, την Παράδοξη Θεωρία Αλλαγής και τη Θεωρία Διϋποκειμενικότητας, ώστε να αναδειχθεί στην επαγγελματική πρακτική τους η δυνατότητα η Ψυχοπαθολογία να μην είναι μόνο τραγωδία αλλά και πύλη προς κάθαρση.

Η πρόθεση (και άρα και ο σκοπός) είναι να αναδυθεί ότι το εκάστοτε «πρόβλημα» αποτελεί ταυτόχρονα την αρχική πηγή της «λύσης» του. Θεωρητικά δένει με την Gestalt μέσω της παράδοξης θεωρίας της αλλαγής, όπου, με τη συνδρομή της Φαινομενολογίας, της Θεωρίας Πεδίου και της Θεωρίας Εαυτού, αποβλέπουμε στην επίγνωση του ενδιαφερομένου στο τι και πώς είναι το υπάρχον αντί στην προσπάθεια «να πάψει να είναι όπως είναι».

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’ και με περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων

Συντονιστής:     Γιώργος Δίπλας

——

«Η διάγνωσης στην προσέγγιση Gestalt σε μια μελέτη περίπτωσης ατόμου με παραφιλίες»

Θεραπευόμενος με αποκλίνουσες σεξουαλικές προτιμήσεις αναφέρει δυσφορία στις ερωτικές του επαφές και τη σεξουαλική επαφή. Είναι η διάγνωση κατά DSM αρκετή για να κατανοήσουμε τη δυσκολία αυτού του ατόμου; Τι άλλο θα μας ήταν χρήσιμο για το θεραπευτικό μας πλάνο; Με ποιον τρόπο η  ίδια η σχέση μας μαζί τους μπορεί να φανεί βοηθητική;

Η προσέγγιση της Gestalt, επιχειρεί τη διασύνδεση των φαινομένων του πεδίου και της μοναδικότητας της ιστορίας της ζωής του κάθε ανθρώπου. Στόχος της παρουσίασης, είναι να διερευνήσουμε τα παραπάνω ερωτήματα και να εξετάσουμε τη σημασία της πολυδιάστατης διάγνωσης στην θεραπεία Gestalt, μέσα από μια μελέτη περίπτωσης.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Σωτηρία Κυριαζίδου

——

«Διαστολή – Διάθλαση – Διεύρυνση»

Διαστολή, διάθλαση, διεύρυνση, έννοιες που διέπουν τη σημερινή πραγματικότητα του κόσμου και της αντίληψής του και επηρεάζουν τον τρόπο επικοινωνίας και κοινωνικότητας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Τρόποι επικοινωνίας: διαδίκτυο, τεχνητή νοημοσύνη, διαδικτυακές σχέσεις, δημιουργούν μια ψευδαίσθηση του σχετίζεσθαι. Εδώ δεν συμπεριλαμβάνεται η αισθητηριακή επαφή και η εν δυνάμει σωματική αίσθηση του συν-άπτειν που εμπεριέχει τη διεύρυνση και την ελαστικότητα.

Η ελαστικότητα αποτελεί τη βασική ποιότητα της συμπερίληψης και της συνάντησης στο «μεταξύ».

Η διαστολή ενός ουράνιου σώματος οδηγεί στην έκρηξη και την εξαφάνισή του. Η διαστολή του ανθρώπινου οργανισμού οδηγεί στην πόλωση, το στείρο κενό και την ανυπαρξία.

Ο σκοπός της συγκεκριμένης παρουσίασης αφορά στο μοίρασμα των ερευνητικών δεδομένων και προσωπικών εμπειριών, μέσα από τη μακρόχρονη εργασία σε ομάδες και κοινωνικούς φορείς.

Ο στόχος μας αφορά στην ευαισθητοποίηση και την ανάληψη κοινωνικής ευθύνης και υπευθυνότητας.

Όλα σχετίζονται με την κοινωνική παιδεία στα θέματα επαφής, διαφοροποίησης και συνάντησης

Ελενα Καραμπελα:        Τι συμβαινει οταν το αυθεντικο και πολύτιμο συναίσθημα του φόβου, καμουφλάρεται από την παρορμηση να ελέγξω απρόβλεπτες και απειλητικές καταστάσεις και μετατρέπεται σε φοβικό έλεγχο;

Πόπη Τσαπανίδου:        Σε μια κοινωνία που τρέχει με καταιγιστικούς ρυθμούς, πως μπορω να σταθώ και να επεξεργαστώ αυτό που προκύπτει από τα ερεθίσματα που λαμβάνω από το περιβάλλον; Τι είναι σημαντικό για μένα, από όλα όσα συμβαίνουν και με αγγίζουν;

Δημήτρης Παΐταρίδης:   Τι με σπρώχνει να είμαι σε μια αέναη κίνηση… χωρίς παύση: Από τι τρέχω να κρυφτώ; Τι αποφεύγω;

Έλενα Παντοπούλου:    Τι συμβαίνει όταν σιωπώ απέναντι σε μια βίαιη κατάσταση; Η ανοχη μου με καθιστά αμέτοχο;  Ποσο λεπτή είναι η διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στην παθητικότητα και στην επιθετικότητα.

Γιαννα Γιαμαρελου:        Πως υποστηρίζομαι ανάλογα με την συνθήκη; Πως αναλαμβάνω την ατομική μου υποχρέωση να σταθώ υπεύθυνα απέναντι σε εμένα και την κοινωνία; Και τι συμβαίνει όταν υποστηρίζω μόνο εμένα ή τους άλλους, χωρίς να διαφοροποιουμαι;

Πάνελ (στρογγυλό τραπέζι), διάρκειας 90’

Εισηγητές & Εισηγήτριες:           Γιάννα Γιαμαρέλου, Έλενα Καράμπελα, Δημήτρης Παϊταρίδης, Έλενα Παντοπούλου, Πόπη Τσαπανίδου

——

Η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση μέσα απ’ την οπτική́ της θεραπείας Gestalt : Η απουσία στο όριο της επαφής ως τίμημα της διαρκούς αναζήτησης για βεβαιότητα

Η λέξη obsession (εμμονή́) προέρχεται απ’ το λατινικό́ obsidere (πολιορκώ́). Όταν η δημιουργική́ προσαρμογή́ του ατόμου έχει ιδεοψυχαναγκαστικές ποιότητες, η ζωή́ είναι συνεχόμενη μάχη: ένα καθεστώς πολιορκίας. Τι αναδύεται στο όριο της επαφής όταν συναντάμε έναν άνθρωπο σε «κατάσταση πολιορκίας»; Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε τον τρόπο του να υπάρχει στον κόσμο και να χτίσουμε γέφυρες απ’ την απομόνωση και τη μοναξιά των ιδεοψυχαναγκαστικών εμπειριών προς τη δημιουργία σχέσεων εμπερίεξης;

Εξερευνώντας το βίωμα των ορίων, του χώρου, του χρόνου, της ενσώματης εμπειρίας και του τρόμου που την χαρακτηρίζει (της “γυμνής φρίκης” κατά Binswanger), επιχειρούμε να αποτυπώσουμε το πεδίο της ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσης.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Κωνσταντίνα Μπασκουρέλου

——

«Αναζητώντας τους ορισμούς της ψυχικής νόσου και της ψυχικής διαταραχής από σύγχρονους εκπροσώπους τις φιλοσοφίας και της ψυχιατρικής»

Ξεκινώντας από το Wakefield (1992) και φτάνοντας μέχρι σήμερα, η παρουσίαση έχει στόχο να αναδείξει τη σύγχρονη σκέψη γύρω από την ψυχική νόσο, μέσα από τη σκέψη φιλοσόφων και ψυχιάτρων της εποχής μας, και πώς οι τάσεις αυτές δύνανται να επηρεάσουν την κλινική πρακτική και τη στάση του ψυχοθεραπευτή όταν έρχεται σε επαφή με το ανθρώπινο «υποφέρειν».

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Κατερίνα Καρασάββα

——

«Ποι@ δημιουργεί; Η τέχνη της μουσικής και του θεάτρου ως δίαυλος συνύπαρξης στην ομαδική ψυχοθεραπεία Gestalt»

Στόχο της παρουσίασης αποτελεί το άνοιγμα και ο προβληματισμός του κοινού γύρω από τη συμβολή της μουσικής και του θεάτρου στην ομαδική διαδικασία Gestalt. Το προβλητικό πεδίο που προσφέρει η θεατρική τέχνη και το βίωμα έντονου συναισθήματος που προκαλείται από τη μουσική διευκολύνουν την εμφάνιση πολώσεων, στερεοτυπικών αντιδράσεων και ακραίων συμπεριφορών, δημιουργώντας έτσι μια μικρογραφία του γραμμικού τρόπου σκέψης της κοινωνικής ζωής. Παράλληλα, η τέχνη μπορεί να συνεισφέρει στην φαινομενολογική – υπαρξιακή οπτική της Gestalt με ένα ασφαλές πεδίο πειραματισμού ώστε να αναδειχθούν διαφορετικές ψυχικές αποχρώσεις. Η σχέση ανάμεσα στην τέχνη, την προσέγγιση Gestalt και την κοινωνία παραμένει ένας ανοιχτός χώρος προς διερεύνηση.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής & Εισηγήτρια:            Νίκος Ζαφρανάς & Κατερίνα Λιάκου

——

«Αναδεύω αναδύομαι: το θέατρο και η μουσική στο όριο της επαφής»

Ο Μαναουναούν, σύμφωνα με την ιρλανδική μυθολογία, είναι ο θεός της κίνησης που αναδεύει τα συστατικά στοιχεία του κόσμου, ώστε να παραμένουν σε διαρκή ροή. Τι συμβαίνει όταν αυτά συμπυκνώνονται; Πώς διαλύονται ξανά; Ο μύθος αυτός εναρμονίζεται πλήρως με την φιλοσοφία της θεωρίας Gestalt για την ανθρώπινη φύση, τις σχέσεις και την έννοια του δυναμικού πεδίου.

Στόχος μας είναι να τον συνδέσουμε με τον τρόπο να είμαστε μέσα σε παθολογικές καταστάσεις της κοινωνικής ζωής, ώστε να έρθουμε σε επαφή με την προσωπική μας ευθύνη. Παράλληλα, θα επιδιώξουμε να πειραματιστούμε με δια-καλλιτεχνικά εργαλεία έκφρασης και αυτοπαρατήρησης και να νοηματοδοτήσουμε το βίωμα στην ομαδική διαδικασία.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής & Συντονίστρια:      Νίκος Ζαφρανάς & Κατερίνα Λιάκου

——

«Η Τέχνη της Αφήγησης στη διαχείριση των συναισθηματικών & συμπεριφορικών εμποδίων, ήτοι όψεων Ψυχοπαθολογίας: μια Gestalt οπτική»

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάδειξη της σημασίας αλλά και της αποτελεσματικότητας της αφήγησης στα πλαίσια της θεραπείας Gestalt. Η Τέχνη της αφήγησης (αναδιήγηση ή αναδιαμόρφωση και εξέλιξη παλιών ιστοριών, ατομικών, έντεχνων ή λαϊκών, ή δημιουργία νέων ιστοριών) είναι δυνατόν να λειτουργήσει απελευθερωτικά  και να ενεργοποιήσει την επίγνωση. Ταυτόχρονα όταν πρόκειται για την αφήγηση της προσωπικής ιστορίας στα πλαίσια της θεραπείας αναδεικνύεται το στάδιο της ατομικής προσωπικής ανάπτυξης. Η αφήγηση μέσω των συμβόλων είναι δυνατόν να δώσει τη δυνατότητα της διαχείρισης των συναισθηματικών και των συμπεριφορικών εμποδίων, με έναν τρόπο ουσιαστικό και διηθητικό και για το λόγο αυτό αποτελεσματικό.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Βάσια Ιγνατίου Καραμανώλη

——

«Το μαχαίρι της σφαγής, τ’ ακόνι της υπομονής και το κερί τ’ αμάλαχτο: ένα εργαστήρι για την παθητικοεπιθετικότητα»

Σκοπός του παρόντος εργαστηρίου είναι η παρουσίαση στην πράξη της αξιοποίησης της αφήγησης ιστοριών, στα πλαίσια της θεραπείας Gestalt, για την ενεργοποίηση της επίγνωσης ως απαραίτητο βήμα για την κινητοποίηση και τη δράση, δίνοντας αφορμή για μοίρασμα, αλληλεπίδραση και ανάδειξη θεμάτων, είτε ατομικών είτε της θεραπευτικής σχέσης. Θα αξιοποιηθούν μια σειρά από πειραματικές αφηγηματικές διαδικασίες προσαρμοσμένες στις ανάγκες των συμμετεχόντων.

Ο κεντρικός πυρήνας θα στραφεί γύρω από την ανάδειξη παθικοεπιθετικών μοτίβων και συμπεριφορών, με αφετηρία ένα λαϊκό παραμύθι. Θα επιχειρηθεί να αναδειχτεί πώς όψεις ψυχοπαθολογίας αναδύονται στη λαϊκή αφήγηση χωρίς να υπάρχει καμία πρόθεση να ονομαστούν ως τέτοιες, παρά μόνο να ενδυναμωθεί το ακροατήριο να τις διαχειριστεί.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια:    Βάσια Ιγνατίου Καραμανώλη

——

«Βιωματικές Ομάδες στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Αξιολόγηση των Επιπτώσεων της προσέγγισης/ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης Gestalt και της Ενσυνειδητότητας στην Ενδυνάμωση Προπτυχιακών Φοιτητών/τριών»

Η διατριβή διερευνά εάν ένα Πρόγραμμα Παρέμβασης, βασισμένο στην προσέγγιση Gestalt και στην ενσυνειδητότητα, επιδρά στην ψυχολογική ευημερία προπτυχιακών φοιτητών/τριών. Η έρευνα αποσκοπούσε να αξιολογήσει κατά πόσο η συμμετοχή σε μια «Ομάδα Προσωπικής Ανάπτυξης», διάρκειας δέκα εβδομάδων, βελτιώνει δείκτες ψυχολογικής ευημερίας των φοιτητών/τριών, όπως την Επίγνωση, τη Συναισθηματική Νοημοσύνη, την Αυτοσυμπόνια, την Ικανοποίηση από τη Ζωή, το Θετικό Αρνητικό Συναίσθημα. Τα ευρήματα αναδεικνύουν θετικές επιδράσεις στους δείκτες ευημερίας ανακλώντας το «Δεν χρειάζεται να είσαι άρρωστος για να βελτιωθείς», πρώιμο μότο της Gestalt.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Αγγελική Κυβέλου

——

«Πόσο κάνει ένα κι ένα;»

Ένα workshop για τις φωνές που συνυπάρχουν στο δωμάτιο της θεραπείας.

Σκοπός του βιωματικού εργαστηρίου είναι να γίνει πιο εμφανής ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούν ο αυθορμητισμός με τις επιρροές, τις ενδοβολές, αλλά και το ευρύτερο πεδίο στο οποίο λαμβάνει χώρα η θεραπευτική συνάντηση, να εξερευνήσει δηλαδή τους τρόπους με τους οποίους το οικογενειακό, κοινωνικό, φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον επηρεάζει σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορές του ατόμου και τελικά διαμορφώνει την ίδια τη συνάντηση.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής:     Χρήστος Καραπιπέρης

——

«Το Ζωντανό Πεδίο στο δωμάτιο της θεραπείας»

Στο βιωματικό εργαστήριο τοποθετούμε οντολογικά την «πεδιακή» θεραπεία στο κέντρο της προσοχής, θεμελιακά βασισμένη στις αρχές της «πεδιακής» επιστημολογίας.

Στρεφόμαστε από την «ατομικίστικη» προσέγγιση στην «πεδιακή», γιατί:

  • είναι ο τρόπος και ο τόπος ολικής απόβλεψης, κατανόησης του πόνου του πελάτη.
  • παύει να είναι δέσμιος της Ιστορίας του, καταδικασμένος να την επαναλαμβάνει.
  • το πεδίο μας παρέχει την δυνατότητα εξερευνώντας το, να φανερώνονται «τόποι» όπου ο πελάτης δύνανται να πραγματώσει τον πόνο του μετασχηματίζοντάς τον, να αποδομήσει (το μοτίβο) την δομή της παγιωμένης μορφής και να βιώσει τον εαυτό του σε μεγαλύτερη έκταση, εκτός του γνώριμου φάσματος του καταναγκασμού της επανάληψης.

Προθέσεις: Να φανερωθεί το «τι», το «πώς» και το «γιατί»:

  • ότι το κοινωνικό πεδίο (π.χ. ενδοβολές) υφέρπει διαρκώς κι είναι παρόν στο δωμάτιο
  • πώς διαμεσολαβεί (π.χ. προβολές) στο διαπροσωπικό (πεδίο θεραπευτή – θεραπευόμενου)
  • πώς και πότε εκδηλώνεται σε μία παγιωμένη μορφή (π.χ. σύμπτωμα)
  • τέλος, πώς και γιατί όταν το σύμπτωμα εμφανίζεται, παρουσιάζεται το πεδίο.

Σκοπός: Nα καταδειχθεί εν τέλει, ότι το σύμπτωμα είναι ένα συμπυκνωμένο πεδίο.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής:     Παύλος Κουτρουφίνης

——

«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα (;!)»

Το Εργαστήρι μας στοχεύει να συμβάλει σε μια βιωματική προσέγγιση της εργασίας μας ως ψυχοθεραπευτ@ς στο μικρό/εσωτερικό πυρήνα -κοινωνικό γίγνεσθαι – της κοινότητας  Gestalt. Να διερευνήσουμε μαζί – οι συνάδελφοι – πως η  φαινομενολογική προσέγγιση της ψυχοπαθολογίας μας στηρίζει στο έργο μας να βοηθάμε και να στηρίζουμε τους άλλους.

Κάνουμε την ποίηση και την τέχνη  αφορμή για σύνδεση με το βίωμα.

Τι είναι η ψυχή, τι μας προκαλεί η λέξη σωτηρία, η λέξη τραύμα, ταξίδι,  ανα-ψυχή;

Τι γίνεται όταν αισθανόμαστε κολλημένοι σε έναν κύκλο συναισθηματικών ερεθισμάτων;

Είναι πιθανό  αυτό να εκφράζει μια παθολογία που έχει τις ρίζες της σ’ ένα κρυμμένο τραύμα;

Στο βιωματικό εργαστήρι σας προσκαλούμε στόχος μας είναι με αφορμή το τραγούδι  να προσεγγίσουμε το πόσο σημαντική είναι η θεραπεία με παρουσία, προσοχή, φροντίδα, υποστήριξη, σύνδεση με την κοινότητα. Πρώτα εμείς ως θεραπευτές πως προσεγγίζουμε την έννοια της κοινότητας; Αντιλαμβανόμαστε ότι κι εμείς μπορεί να είμαστε τραυματισμένοι και ευάλωτοι; Μπορεί η «σωτηρία της ψυχής» να αφορά την προσωπική μας ψυχοθεραπεία και το δικό μας κρυμμένο τραύμα (τ@ θεραπευτ@); Πόσο το αφήνουμε  αυτό  στη σιωπή – αμίλητο, ανέκφραστο άρρητο. Μπορεί να βλάπτει όχι μόνο εμάς ως θεραπευτ@ς αλλά και τους θεραπευόμεν@ς μας; Πόσο φροντίζουμε την ψυχή μας που λαχταρά τη συνάντηση, το μοίρασμα, το αγκάλιασμα, την ανθρωπιά;

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστριες:   Αντιγόνη Ορφανού & Κατερίνα Σιαμπάνη

——

«Η φαινομενολογική οπτική της ψυχοθεραπείας Gestalt στην κατανόηση και θεραπεία των ψυχικών διαταραχών»

Η φαινομενολογία, η ψυχοπαθολογία και η θεραπεία Gestalt είναι αλληλένδετα πεδία που διερευνούν τη φύση της ανθρώπινης εμπειρίας και των ψυχικών διαταραχών.

Η φαινομενολογία, φιλοσοφική προσέγγιση που ανέπτυξε ο Edmund Husserl, εστιάζει στις δομές της συνείδησης και στη βιωμένη εμπειρία. Σκοπός της είναι να περιγράψει τις εμπειρίες όπως αυτές γίνονται αντιληπτές και όχι με προκαθορισμένες θεωρίες ή ερμηνείες. Δίνει έμφαση στην υποκειμενική εμπειρία, στην προθετικότητα και στα νοήματα που τα άτομα αποδίδουν στις εμπειρίες τους.

Η ψυχοπαθολογία είναι η μελέτη της φύσης, του επιπολασμού, της εκδήλωσης και τις πορείας των ψυχικών διαταραχών. Εξετάζει τα διαφορετικά μοτίβα στη σκέψη, στο συναίσθημα και στη συμπεριφορά, η κατανόηση των οποίων οδηγεί στην διάγνωση και την θεραπεία.

Η θεραπεία Gestalt ενσωματώνοντας τις φαινομενολογικές αρχές, δίνει έμφαση στην επίγνωση, στην παρούσα στιγμή και στη συνολική φύση της ανθρώπινης εμπειρίας. Οι θεραπευόμενες ενθαρρύνονται να εξερευνήσουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις τους στο παρόν, δίνοντας έμφαση στο “εδώ και τώρα”.

Ο συνδυασμός τους είναι πολύτιμος στην κατανόηση και στη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών. Η ιδιαίτερη φαινομενολογική θεώρηση της θεραπείας Gestalt υποστηρίζει τους κλινικούς να μην περιορίζονται στην κατηγοριοποίηση συμπτωμάτων και διαταραχών αλλά να συμπληρώνουν τη διαγνωστική τους σκέψη με τη βιωμένη, υποκειμενική εμπειρία των πασχόντων αλλά και των ίδιων. Για τις θεραπεύτριες Gestalt η ψυχοπαθολογία μπορεί να είναι ένα φαινόμενο που ανήκει στο άτομο, αναδύεται από το πεδίο ή συμβαίνει στο μεταξύ της εκάστοτε σχέσης. Σίγουρα πάντως είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει στο όριο της επαφής οργανισμού και περιβάλλοντος, οπότε και είναι συν-δημιουργία τους. Βάσει αυτού όλες οι διαδικασίες αναγνώρισης της νοσολογίας και οι προσπάθειες διάγνωσης αντιμετωπίζονται με περιέργεια και προσοχή. Αυτή η κατανόηση οδηγεί σε πιο συμπονετική και εξατομικευμένη φροντίδα, με πιο πλούσια και διαφοροποιημένη θεώρηση της ψυχικής υγείας, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ της κλινικής πρακτικής και των ανθρωπιστικών πτυχών φροντίδας της ψυχικής ασθένειας.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Μαρίνα Μπίκου

——

«Τα δυναμικά των συναδελφικών σχέσεων στην παράλληλη θεραπεία οικογενειακών μελών. Μπορούν να λειτουργήσουν ως επανορθωτική́ εμπειρία του σχετίζεσθαι εντός και εκτός οικογένειας;»

Ο Kurt Lewin (1952) αναφέρει ότι τα μέρη ενός πεδίου μεταβάλλονται ανάλογα με τη σχέση που έχουν μεταξύ́ τους. Η εμπλοκή́ των ομάδων όλων των ειδών σε οξείες ή/και παρατεταμένες συγκρούσεις δημιουργεί́ αδιαπέραστα εμπόδια μεταξύ́ των μελών τους, οδηγώντας τα μάλιστα σε σθεναρή́ αντίσταση στην αλλαγή́ και ενισχύοντας την παθολογική́ τους συσχέτιση. 

Τι συμβαίνει όμως όταν μια «οικογένεια» θεραπευτών αποτελεί́ ένα πεδίο που αλληλοεπιδρά́ με το πεδίο μιας οικογένειας που αναζητά́ θεραπεία; Ποια είναι η παράλληλη διαδικασία των ενδοομαδικών σχέσεων εντός ενός κέντρου ψυχοθεραπείας και ποια η συσχέτιση των δυναμικών του με την θεραπεία τριών μελών οικογένειας; 

 

Μαρία Γιαννοπούλου:        «Όταν το I συναντάει το Thou: τα δυναμικά των συναδελφικών σχέσεων στη παράλληλη θεραπεία μιας έφηβης με αυτισμό και της οικογένειας της»

Σύμφωνα με την φαινομενολογία και την θεωρία Πεδίου, το παιδί αποτελεί μια δυναμική, συνεχώς μεταβαλλόμενη ολότητα, ένα σύνολο δηλαδή από δυνάμεις που αλληλοεπιδρούν συνεχώς σχηματίζοντας μαζί το όλον (Yontef,1991). Η συμπεριφορά του παιδιού δεν σχετίζεται μόνο με εσωτερικές διαδικασίες αλλά και με περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως την οικογένεια (Carrol,1996). Το παιδί στο φάσμα του αυτισμού βρίσκεται συνεχώς στο I και όχι στο Thou. Πώς ο θεραπευτής μπορεί να φέρει λίγο πιο κοντά το Thou, μέσα από καθρεφτίσματα που προσφέρουν οι συναδελφικές σχέσεις εντός του θεσμού, σεβόμενος παράλληλα το I και πώς το πεδίο-θεσμός «θεραπεύει» το πεδίο-οικογένεια που «πάσχει»?

Αλεξία Παπαχριστοπούλου:              «Η θεραπεία μια καταθλιπτικής μητέρας και των παιδιών της: Πώς δρουν οι ενδοθεσμικές σχέσεις στην οικογένεια»

Η παθολογία μιας ομάδας-οικογένειας μπορεί να αναπαραχθεί εντός μιας ομάδας-θεσμού, ιδιαίτερα όταν όλο το οικογενειακό σύστημα αναζητά θεραπεία από το ίδιο ψυχοθεραπευτικό κέντρο, όπου οι ιδρυτές και συνεργάτες, ως συμβολικοί γονείς, βρίσκονται σε ατομική θεραπεία ξεχωριστά με το κάθε μέλος της οικογένειας. Το διαπροσωπικό στυλ του κάθε θεραπευόμενου εμφανίζεται τελικώς και στις διαπροσωπικές επαφές του, στις οποίες τα δυσπροσαρμοστικά κοινωνικά πρότυπα του οικογενειακού συστήματος μπορεί να προκαλέσουν απροσδόκητες εξελίξεις (Yalom, 2020). Στην παρούσα εργασία θα αναλυθεί η ατομική θεραπεία της μητέρας του οικογενειακού αυτού συστήματος, μιας γυναίκας με καταθλιπτικόμορφες εκδηλώσεις και το πώς η ψυχοπαθολογία της, ενδεχομένως, θα αναταράξει τα ενδοοικογενειακά αλλά και τα ενδοθεσμικά δυναμικά.

Μαρία Αποστολοπούλου :                 «Μπορούν οι ενδοθεσμικές σχέσεις να εμπεριέξουν την παθολογία της οικογενειακής ομάδας; Η θεραπεία ενός θυμωμένου μετέφηβου και της οικογένειάς του»

Ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος αλληλεπιδρούν σε έναν πολυεπίπεδο κόσμο ομαδικών προσκολλήσεων και γκρουπ ψυχοπαθολογίας. Η σύγχρονη στροφή της σχεσιακής ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας προτείνει να δούμε τις ατομικές συνεδρίες ως διαδικασία «μεγάλης ομάδας» με δύο εκπροσώπους πολλαπλών αντικειμένων/υποκειμένων (Charalambides, 2024). Υπό αυτό το πρίσμα θα μελετηθεί η θεραπεία ενός θυμωμένου μετέφηβου εντός ενός κέντρου ψυχοθεραπείας, ο οποίος «ώθησε» όλη την οικογενειακή ομάδα σε θεραπεία εντός του ίδιου θεσμού. Πώς οι ομαδικές ενδοθεσμικές δυναμικές θα επηρεάσουν τη θεραπεία της οικογένειας-ομάδας; Θα μπορέσει η πολυεπίπεδη κατανόηση του συλλογικού ασυνείδητου να εξυγιάνει την παθολογία της οικογένειας, του θεσμού και της κοινωνίας;

Πάνελ (στρογγυλό τραπέζι), διάρκειας 90’

Εισηγήτριες:         Μαρία Αποστολοπούλου, Μαρία Γιαννοπούλου, Αλεξία Παπαχριστοπούλου Συζητήτρια:      Δανάη Παπαδοπούλου-Λιασή

——

Αλεξία Παπαχριστοπούλου:       «Η θεραπεία μια καταθλιπτικής μητέρας και των παιδιών της: Πώς δρουν οι ενδοθεσμικές σχέσεις στην οικογένεια»

Η παθολογία μιας ομάδας-οικογένειας μπορεί να αναπαραχθεί εντός μιας ομάδας-θεσμού, ιδιαίτερα όταν όλο το οικογενειακό σύστημα αναζητά θεραπεία από το ίδιο ψυχοθεραπευτικό κέντρο, όπου οι ιδρυτές και συνεργάτες, ως συμβολικοί γονείς, βρίσκονται σε ατομική θεραπεία ξεχωριστά με το κάθε μέλος της οικογένειας. Το διαπροσωπικό στυλ του κάθε θεραπευόμενου εμφανίζεται τελικώς και στις διαπροσωπικές επαφές του, στις οποίες τα δυσπροσαρμοστικά κοινωνικά πρότυπα του οικογενειακού συστήματος μπορεί να προκαλέσουν απροσδόκητες εξελίξεις (Yalom, 2020). Στην παρούσα εργασία θα αναλυθεί η ατομική θεραπεία της μητέρας του οικογενειακού αυτού συστήματος, μιας γυναίκας με καταθλιπτικόμορφες εκδηλώσεις και το πώς η ψυχοπαθολογία της, ενδεχομένως, θα αναταράξει τα ενδοοικογενειακά αλλά και τα ενδοθεσμικά δυναμικά.

——

Μαρία Αποστολοπούλου :          «Μπορούν οι ενδοθεσμικές σχέσεις να εμπεριέξουν την παθολογία της οικογενειακής ομάδας; Η θεραπεία ενός θυμωμένου μετέφηβου και της οικογένειάς του»

Ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος αλληλεπιδρούν σε έναν πολυεπίπεδο κόσμο ομαδικών προσκολλήσεων και γκρουπ ψυχοπαθολογίας. Η σύγχρονη στροφή της σχεσιακής ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας προτείνει να δούμε τις ατομικές συνεδρίες ως διαδικασία «μεγάλης ομάδας» με δύο εκπροσώπους πολλαπλών αντικειμένων/υποκειμένων (Charalambides, 2024). Υπό αυτό το πρίσμα θα μελετηθεί η θεραπεία ενός θυμωμένου μετέφηβου εντός ενός κέντρου ψυχοθεραπείας, ο οποίος «ώθησε» όλη την οικογενειακή ομάδα σε θεραπεία εντός του ίδιου θεσμού. Πώς οι ομαδικές ενδοθεσμικές δυναμικές θα επηρεάσουν τη θεραπεία της οικογένειας-ομάδας; Θα μπορέσει η πολυεπίπεδη κατανόηση του συλλογικού ασυνείδητου να εξυγιάνει την παθολογία της οικογένειας, του θεσμού και της κοινωνίας;

Πάνελ (στρογγυλό τραπέζι), διάρκειας 90’

Εισηγήτριες:     Μαρία Αποστολοπούλου, Μαρία Γιαννοπούλου, Αλεξία Παπαχρστοπούλου Συζητήτρια:          Δανάη Παπαδοπούλου-Λιασή

——

«Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία στα προσφυγικά camp»

Στα προσφυγικά camp, λειτουργούν υπηρεσίες ψυχικής υποστήριξης. Αλλεπάλληλες δραματικές δυσκολίες και εμπειρίες διαπερνούν τη ζωή των προσφύγων. Oι θεραπευτές καλούνται να προσφέρουν υποστήριξη σε εκείνους που βιώνουν τη ζωή σαν ένα αδιάκοπο πόλεμο.

Διαπιστώνεται ότι οι επαγγελματίες που δρουν σε αυτό το πεδίο χωρίς μια σαφή πολιτική τοποθέτηση πάνω στο «ζήτημα των προσφύγων» , δεν μπορούν να λειτουργήσουν πραγματικά υποστηρικτικά. Η επίσημη ψυχοπαθολογία και γλώσσα αποδεικνύονται ανεπαρκείς. Πρέπει, λοιπόν, να προσδιορίσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της θεραπευτικής διαδικασίας στα camp, που την κάνουν να είναι συνυφασμένη με την επιδίωξη της ελευθερίας από τον πρόσφυγα και την αντίσταση στη βία παντοδύναμων μηχανισμών.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής:        Κωνσταντίνος Γαρδούνης

——

«Ποιός νοσεί στους οργανισμούς;»       ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ή ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ

Διάγνωση με βάση το εργαλείο του  «Οργανωσιακού Παγόβουνου».

Όλοι μας σχεδόν έχουμε βιώσει νοσηρές καταστάσεις σε κερδοσκοπικούς η μη, Οργανισμούς που έχουμε εργαστεί.

Αυτονόητα λοιπόν προκύπτουν ερωτήματα για τον Οργανισμό, όπως: Ποιος νοσεί, Πότε νοσεί, Γιατί νοσεί, ακόμα και Αν η νόσος θεραπεύεται.

Στο εργαστήριο αυτό θα δουλέψουμε με βάση τη θεωρία του «Οργανωσιακού Παγόβουνου» (J. Porting), που αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο «εργαλείο» για τη Gestalt στους Οργανισμούς, καθώς αναδεικνύει τη λειτουργική, σχεσιακή και αξιακή διάσταση τους.

Ακολουθώντας παράλληλα τη φαινομενολογική προσέγγιση, θα διευρύνουμε την επίγνωση μας για το «τι» και «πως» συμβαίνει στο οργανωσιακο πεδίο, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για μια πιο υγιή και δημιουργική επαγγελματική ζωή!

Βιωματικό ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ή ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής:     Γιώργος Σταμάτης

——

«Η ψυχοθεραπεία ως τελετουργία μετάβασης»

Από τις πρωτόγονες κοινωνίες καταγράφονται στην ιστορία των ανθρώπων διαφόρων ειδών τελετές, συνδεόμενες συχνά με εμπειρίες μετάβασης (πχ. από μια φάση ζωής σε μια άλλη).
Διαχρονικά και διαπολιτισμικά οι τελετές αυτές αφορούν σε ένα συλλογικό μέσο σύνδεσης, σηματοδότησης και μετάβασης. Φαίνεται να έχουν κάποια σταθερά χαρακτηριστικά: ορισμένος  χώρος, χρόνος, διαδικασία, επανάληψη, προβλεψιμότητα, συνοδεία, συμβολισμοί. Μέσα στις τελετές δημιουργείται ένας ρυθμός, μια δομή και ένα σταθεροποιητικό πλαίσιο που επιτρέπουν να συνδέουμε το οικείο με το άγνωστο και να επεξεργαζόμαστε αυτό το “ανάμεσα” που προκύπτει σε διάφορες φάσεις της ζωής μας. Λειτουργούν υποστηρικτικά για το άτομο αλλά έμμεσα ή αμεσα και  ευρύτερα για την κοινωνία.
Στη σημερινή εποχή της έκρηξης της τεχνολογικής ανάπτυξης οι αποστάσεις εκμηδενίζονται και ο χρόνος επιταχύνεται.
Η διαδικασία της μετάβασης ανάμεσα στις καθημερινές δραστηριότητες, μέσα στη συνάντηση με τους άλλους ανθρώπους αλλά και ανάμεσα στις φάσεις ζωής, συμπιέζεται.
Τι συμβαίνει όταν προσεγγίζουμε την ψυχοθεραπεία ως χώρο και χρόνο μιας συνάντησης με τα χαρακτηριστικά τελετουργίας? Πώς μπορούμε να υποστηρίζουμε στην επαγγελματική μας πρακτική τη μετάβαση στο άγνωστο, την ανάληψη ρίσκων, το εμπεριέχειν, την έκφραση, τη σύνδεση και την ευθύνη τ@ ψυχοθεραπευτ@ μέσα απο αυτή την οπτική?

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτριες:      Έλενα Αντωνίου & Κωνσταντίνα Γκιώνη

——

«Όταν νοσεί η ίδια η διάγνωση: Φωτίζοντας τις αφανείς πτυχές της μέσω της θεωρίας πεδίου»

Σημαντικός πυλώνας της Gestalt είναι η θεωρία πεδίου: κανένας οργανισμός δεν μπορεί να υπάρξει ξέχωρα από το περιβάλλον του. Για να γνωρίσουμε, καταλάβουμε έναν άνθρωπο, χρειάζεται να τον δούμε εντός του πλαισίου που βρίσκεται: κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό κ.α.

Όπως στην ιστορία του ελέφαντα στο σκοτάδι, κάθε ειδικός, ανάλογα με το πού θα εστιάσει, καταλήγει στη δική του, αποσπασματική και μεροληπτική, διάγνωση του άγνωστου αυτού πλάσματος…

Σε αυτή την παρουσίαση, θα εξερευνήσουμε την ολιστική αντίληψη της Gestalt μαζί με άλλες ανθρωπιστικές φωνές οι οποίες επιλέγουν να δίνουν προτεραιότητα στη μοναδικότητα και δυναμικό του ανθρώπου, αντιστεκόμενες στην “ασφάλεια” και ευκολία της αναγωγής του σε στεγανές, γενικές, “αντικειμενικές” -και γι’ αυτό αρκετά ολισθηρές- αφαιρετικές κατατάξεις.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής:        Δημήτρης Τζαχάνης

——

«Η Συγγραφή ως Χώρος Επαφής: Ανακαλύπτοντας την Ψυχοπαθολογία μέσα από τη Γραφή»

Η συγγραφή, ως μέσο ψυχοθεραπευτικής έκφρασης, προσφέρει έναν μοναδικό χώρο επαφής μεταξύ του ατόμου και του κόσμου.

Στο πλαίσιο της φαινομενολογικής προσέγγισης της ψυχοθεραπείας Gestalt, η γραφή μπορεί να λειτουργήσει τόσο διαγνωστικά όσο και θεραπευτικά, επιτρέποντας στο άτομο να εξερευνήσει την ψυχοπαθολογία όχι ως ατομικό φαινόμενο, αλλά ως έκφραση του διυποκειμενικού πεδίου.

Μέσα από τις λέξεις, δημιουργείται χώρος για επίγνωση, αποδοχή και ενδυνάμωση, προάγοντας την ευθύνη και τη σύνδεση με τον άλλον, αναδεικνύοντας τη συγγραφή ως ένα εργαλείο που διευρύνει τη θεραπευτική εμπειρία.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Εβελίνα Πρεβέντη

——

«Κοινωνική πολιτική, ψυχική υγεία και ψυχοπαθολογία: ο θεραπευτής ως δημόσιος λειτουργός και ως ιδιώτης επαγγελματίας»

Οι ψυχοθεραπευτές έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με πλείστες προκλήσεις, προκειμένου να επιτελέσουν το ρόλο τους με ευσυνειδησία και ενσυναίσθηση. Είναι, ωστόσο, οι ίδιες προκλήσεις, που απασχολούν τον θεραπευτή ως δημόσιο λειτουργό και αυτόν που εργάζεται ως ιδιώτης επαγγελματίας; Άραγε εφάπτονται σε κάποιο σημείο αυτές οι δυο ιδιότητες ή πρόκειται για έννοιες ασυμβίβαστες, που δεν συναντιούνται πουθενά; Και τέλος, όταν μια κοινωνία νοσεί, πώς μπορεί, άραγε, ο θεραπευτής να είναι ψυχοσυναισθηματικά υγιής και ταυτόχρονα, έτοιμος να διαγνώσει την ψυχοπαθολογία του άλλου;

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Έλλη Φρεγγίδου

——

«Φλεγόμενοι/ες θεραπευτές/εύτριες, σ’έναν φλεγόμενο κόσμο/πεδίο· όμορφα τοπία στη θεραπεία και διεποπτεία»

Το εργαστήριο αυτό, είναι το απόσταγμα της εργασίας μιας διεποπτικής ομάδας, η οποία δημιουργήθηκε και λειτούργησε σε καιρό πανδημίας προκειμένου να στηρίξει τις παράλληλες διαδικασίες, τις δικές μας, των πελατών μας αλλά και της ίδιας της ομάδας· διαδικασίες που συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα στο «φλεγόμενο πεδίο» της μεταπανδημικής μας εποχής. Όσο το πεδίο «φλέγεται», η πρόκληση να μείνουμε συνδεδεμένοι εντείνεται. Η ανάγκη αλληλεπίδρασης, στήριξης και μοιράσματος δημιουργεί «όμορφα τοπία» μέσα μας, στη θεραπεία και τη διεποπτεία.

Σας προσκαλούμε, μέσα από μια βιωματική διαδικασία, να ανακαλύψετε τις δικές σας υποστηρικτικές ποιότητες και πηγές, να γίνετε ο καθρέφτης της διαδικασίας των άλλων και να τις μοιραστείτε, δημιουργώντας τα δικά σας «όμορφα τοπία», μέσα από στιγμές ανακάλυψης και γνήσιας επαφής.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστριες – Συντονιστής:      Ειρήνη Κιλέτση, Μαρία Μαυρίδου & Αναστάσης Μαυρομιχάλης

——

«Η εμπειρία του φύλου και της σεξουαλικότητας μέσα στο δωμάτιο της θεραπείας Γκεστάλτ».

Για πολλά χρόνια ήταν πεπεισμένος ότι ήταν ένα σκιάχτρο – κι όχι ένα πραγματικό παιδί – που ξεγελουσε τους άλλους και τον θεωρούσαν άνθρωπο. Χωρίς ετερότητα δεν μπορούσε να ξέρει ποιος ήταν, χωρίς την εικόνα που θα έπρεπε να του αντικατοπτρίζουν οι άλλοι δεν μπορούσε να ξέρει πώς ήταν (Από το βιβλίο του Boris Cyrulnik, «Η αυτοβιογραφία ενός σκιάχτρου», εκδ. Κέλευθος, Αθήνα, 2010).

Η εμπειρία του φύλου και της σεξουαλικότητας μέσα στο δωμάτιο της θεραπείας Γκεστάλτ.

Η θεραπευτική σχέση δοκιμάζεται από τις προκλήσεις και τους προβληματισμούς του πεδίου. Σε αυτήν την παρουσίαση θα δοκιμάσουμε να προσεγγίσουμε κάποια από τα θέματα που φέρνει το άτομο με μη ετεροκανονική σεξουαλικότητα στη θεραπευτική διαδικασία, με σκοπό την  αναγνώριση της εμπειρίας του, την ολόπλευρη στήριξή του και τη δική μας επιμόρφωση και διεύρυνση ως επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Ειρήνη Κουτελά

—— 

«Μπορεί ένα κενό να είναι γόνιμο; Το παράδειγμα της φωτογραφικής εργασίας “The fertile void”»       ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ

Εκκινώντας από τον φαινομενολογικό, διαλογικό, και πεδιακό τρόπο διάγνωσης κατά Gestalt, στο δωμάτιο της θεραπείας, καλούμαστε -μεταξύ των άλλων- να ξαναπεριγράψουμε από κοινού με τ@ θεραπευόμεν@, εμπειρίες, συναισθήματα και σκέψεις τους, που συχνά, βρίσκονται να ταξινομούνται σε αυστηρά δίπολα.

Βασική πυξίδα σε αυτήν την θεραπευτική προσπάθεια ενσωμάτωσης των πολώσεων, αποτελεί η έννοια της «δημιουργικής αδιαφορίας». Μια έννοια που συχνά περιγράφεται και ως «γόνιμο κενό».

Στο πλαίσιο αυτής της παρουσίασης, η φωτογραφική εργασία “The fertile void”, στέκεται ως αφορμή για μια συζήτηση γύρω από την έννοια της «δημιουργικής αδιαφορίας», και την πιθανά χρήσιμη για την θεραπευτική διαδικασία, σχέση της με το φωτογραφικό μέσο.

Θεωρητική ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής:        Βασίλης Νταόπουλος

——

«Σχεδιασμός Πιλοτικού Προγράμματος Διατοπικής Παρέμβασης σε τέσσερα μικρά νησιά των Κυκλάδων με στόχο την Ενδυνάμωση Περιβαλλοντικής Συνείδησης, εμπνευσμένος από την προσέγγιση Gestalt και τη Φαινομενολογική Διαδικασία» | «Περιβάλλον & Άνθρωπος μία νοσηρή σχέση»

Η καταγραφή του Σχεδιασμού ενός Πιλοτικού Προγράμματος Διατοπικής Παρέμβασης συνολικής διάρκειας 5 ετών, βασισμένο στις αρχές της Gestalt σε κοινωνικό και ατομικό πεδίο.

Έξι προσωπικές ιστορίες που συν-δημιουργήθηκαν τα δύο πρώτα χρόνια και οι αυθόρμητες ερωτήσεις συναδέλφων, όπως αυτές προκύπτουν από την ανάγνωση αυτών των ιστοριών, συντάσσουν τη βάση για να γίνει η σύνδεση με την Θεωρία Gestalt.

Η σύνδεση αυτή επικεντρώνεται στη διαδικασία της ανάλυσης της Μορφής από το Φόντο στο ευρύτερο Πεδίο (κοινωνικό περιβάλλον) και πως όλα μπορούν να συμβάλλουν και να ενδυναμώσουν την Αλλαγή.

Το αποτέλεσμα πέντε χρόνια μετά είναι το σήμερα είναι ένας φαύλος κύκλος κακοποίησης και αυτοκαταστροφής. Ο άνθρωπος καταστρέφει το περιβάλλον και η φύση “σκοτώνει” τον άνθρωπο.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Ειρήνη Γκιουλάκου

——

«Ναι ρε bro ….., η φιλία στην εφηβεία είναι μια μετάβαση του αποκλειστικού δεσμού στο κοινωνικό γίγνεσθαι»

Σ` αυτό το εργαστήρι θα διερευνήσουμε τη σημαντικότητα της φιλίας στα εφηβικά χρόνια της ζωής του ανθρώπου. Από την ερωτική εφηβική φιλία του Πλάτωνα ,ως τις σύγχρονες κοινωνιολογικές και ψυχολογικές εργασίες βλέπουμε πως η φιλία , υπηρετεί και φανερώνει τον τρόπο που ένας οργανισμός συνδέεται με τον κόσμο. Ερωτική ποιότητα στην επαφή, αποδοχή , συμμαχία , εγγύτητα, διεύρυνση ,δοκιμή ,εμπιστοσύνη , δέσμευση, ισοτιμία, μοίρασμα εμπειριών και συναισθημάτων, στοργή και αγάπη είναι χαρακτηριστικά αυτού του δεσμού που δημιουργείται.

Σ` αυτό το εργαστήρι θα δούμε τον ρόλο της φιλίας στην εφηβεία ως μια  μετάβαση από ένα κλειστό σύστημα εμπιστοσύνης, από μια σχέση εγώ και εμείς, σε ένα ευρύτερο σχήμα εμπιστοσύνης ,σε μια σχέση ε μ ε ί ς και οι άλλοι ,σε μια αναπτυξιακή κατεύθυνση του εαυτού στον κόσμο, στην ενηλικίωση.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστριες:   Αντιγόνη Ορφανού & Μαρία Φαρμάκη  

——

«Εφηβεία και Αυτισμός. Η οπτική της Νευροποικιλότητας»

Εφηβεία… πολύπλοκη και συναρπαστική, ένα πεδίο που διαρκώς αλλάζει κι εξελίσσεται. Αυτισμός…ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης και αντίληψης του κόσμου, εξίσου συναρπαστικός, εξίσου πολύπλοκος.

Τι συμβαίνει όταν η εφηβεία συναντά το φάσμα του αυτισμού; Πόσο περίπλοκη μπορεί να γίνει αυτή η συνάντηση;

Σκοπός του εργαστηρίου είναι να κατανοήσουμε βαθύτερα τις ανάγκες αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι στο φάσμα του αυτισμού, τις δυνατότητες και τους περιορισμούς στην καθημερινότητα και στην επαφή με τους άλλους. Μια διαδρομή προς την αποδοχή και την κοινωνική συμπερίληψη του «νευροδιαφορετικού νου», απομακρυνόμενοι από τον όρο «Διαταραχή» και από τα στερεότυπα και τους μύθους που συχνά ακολουθούν την διάγνωση.

«…Όπως η βιοποικιλότητα είναι απαραίτητη για την σταθερότητα ενός οικοσυστήματος, έτσι και η νευροποικιλότητα  μπορεί να είναι απαραίτητη για την πολιτιστική σταθερότητα…». Judy Singer

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια:    Αγγελική Γερμανάκη

——

«Σχετίζομαι με… Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»

«Εν αρχή ην η σχέση», τονίζει στο έργο του ο Martin Buber κι είναι όντως αυτή η ποιότητα της σχέσης που αναπτύσσεται στο «μεταξύ», μια ποιότητα που μπορεί να «κινηθεί» πάνω στο δίπολο Υγεία – Νόσος και στο ενδιάμεσό του, προσφέροντας, εν τέλει, μια εμπειρία ικανή να θεραπεύσει.

Με αφορμή το θεατρικό κείμενο «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» των Duncan Macmillan & Jonny Donahoe, ας παρατηρήσουμε τη διαδικασία κι ας νοηματοδοτήσουμε τη δικιά μας εμπειρία ζωής, μέσα από αναμνήσεις, συνδέσεις, απώλειες, ευκολίες, δυσκολίες, μοιράσματα, στερήσεις… κι ας επιτρέψουμε να αναδυθούν τα μονοπάτια εκείνα, που θα μας οδηγήσουν στις νέες μας επιλογές.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια & Συντονιστής:      Βάσω Αντωνάτου & Νικόλας Ράπτης 

——

«Η ψυχική υγεία των Μanagers και Στελεχών Επιχειρήσεων στην Ελλάδα σήμερα» ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ή ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ

Προτείνεται ένα workshop με θέμα την Ψυχική υγεία των Μanagers και Στελεχών Επιχειρήσεων στην Ελλάδα με βάση σταχυολογημένα αποτελέσματα από συναφείς έρευνες των τελευταίων ετών καθώς και από την εμπειρία μου ως Gestalt Business Coach τα τελευταία 10 περίπου χρόνια με Managers ή Στελέχη Επιχειρήσεων.

Eίναι γνωστό ότι η ψυχική υγεία χειροτερεύει συνεχώς σε εταιρικό επίπεδο και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες μέσα στους οποίους είναι το άγχος, η πίεση για αποτελέσματα, η βία και η ηθική παρενόχληση, η τοξική ηγεσία και η   έλλειψη εταιρικής κουλτούρας

Ο σκοπός είναι να γίνει μία σύντομη παρουσίαση των ευρημάτων και στη συνέχεια συζήτηση και αλληλεπίδραση με τους Gestalt θεραπευτές που θα παρακολουθήσουν το workshop, ώστε μέσα από τον διάλογο να προκύψουν ερεθίσματα και ιδέες για την ενίσχυση της ψυχικής ενδυνάμωσης τους .

Βιωματικό ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ή ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια:    Ντέμη Μωραΐτου

——

«Ο κύκλος ζωής τ@ θεραπευτ@» ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ

Σε αυτό το βιωματικό εργαστήριο θα εξερευνήσουμε μερικές από τις πτυχές της πορείας που διανύει τ@ θεραπευτ@. Πιθανόν η πορεία τ@ να ξεκινάει ήδη χρόνια προτού πάρει επισήμως τον τίτλο τ@ θεραπευτ@ – και ενδεχομένως να συνεχίζεται και μετά την συνταξιοδότηση ή και το θάνατό του οργανισμού.

Θα ξετυλίξουμε τις αναμνήσεις και τα βιώματά μας, θα συμμετάσχουμε σε παιχνιδιάρικο διάλογο και να αυξήσουμε την επίγνωσή μας. Θα προσπαθήσουμε να ψηλαφήσουμε κάποιες από τις δυσκολίες κάθε βήματος αυτής της πορείας και να ανακαλύψουμε τις δυνατότητες που ίσως κρύβονται μέσα τους.

Βιωματικό ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονιστής & Συντονίστρια:      Γιώργος Γιαγλής & Σαντμόν Ράμα

——

«Ενδυναμώνοντας την Επαφή: Η Τέχνη ως Εργαλείο στη Θεραπεία Gestalt»

Το θέμα της παρουσίασης επικεντρώνεται στη συνεισφορά της τέχνης στη θεραπευτική συνάντηση, μέσα από την οπτική της θεραπείας Gestalt.

Στόχος είναι να διερευνηθεί πώς η τέχνη, ως εργαλείο αφύπνισης, συνειδητοποίησης και αυθεντικής έκφρασης, συμβάλλει στην ενδυνάμωση της επαφής μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου.

Μέσα από μια φαινομενολογική προσέγγιση, θα εξετάσουμε πώς η αισθητική εμπειρία διευρύνει τη θεραπευτική διαδικασία, προάγοντας τη βαθύτερη κατανόηση της ανθρώπινης οδύνης και της ψυχοπαθολογίας ως φαινόμενα του διυποκειμενικού πεδίου.

Η παρουσίαση προτείνει νέους τρόπους ενσωμάτωσης της τέχνης στην κλινική πρακτική, ενισχύοντας τη θεραπευτική εμπειρία και τη σύνδεση θεραπευτή – θεραπευόμενου, επιτρέποντας μια πιο βαθιά και ουσιαστική συνάντηση.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής & Εισηγήτρια:            Δημοσθένης Γαλλής & Κάτια Χατζηλάκου

——

«Παίζοντας με τα όρια»

Ένα από τα βασικά ζητήματα που συχνά φτάνουν, άμεσα ή έμμεσα, στο θεραπευτικό δωμάτιο είναι αυτό των «Ορίων» και φαίνεται ότι σχετίζεται άρρηκτα με συνθήκες και καταστάσεις που ο θεραπευόμενος βιώνει και περιγράφει ως «παθογόνες και προβληματικές» στην καθημερινότητά του.

Ξεκινώντας από τη θέση του Erving Polster ότι η ψυχοθεραπεία Gestalt είναι μια «δημιουργική σύνθεση», προτείνουμε μια βιωματική δράση όπου συνδέοντας τα εργαλεία που μας παρέχει η τέχνη του θεάτρου και το παιχνίδι, θα επιχειρήσουμε να ενεργοποιήσουμε το σώμα μας και το νου μας, δημιουργώντας ένα πεδίο προβληματισμού και διερεύνησης πάνω σε έννοιες, εμπειρίες και σκέψεις που σχετίζονται με την «οριοθέτηση» και την «πλαισίωση».

Σκοπός αυτής της βιωματικής δράσης είναι να συναντηθούμε και να αναγνωρίσουμε την ολότητα, την μοναδικότητα, την επιδραστικότητα και την ευαλωτότητα του καθέν@ μας… στοιχεία που συμπεριλαμβάνονται στο «μαζί», συνδημιουργώντας το όριο στο «μεταξύ» μας.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια & Συντονιστής:      Ειρήνη Γκιουλάκου & Νικόλας Ράπτης 

——

«Δεοντολογικά Διλλήματα και Δημιουργική Προσαρμογή στο Πεδίο: Παρουσίαση ποιοτικής έρευνας για την πρακτική της Gestalt σε μικρές κοινότητες στην Ελλάδα»

Η παρούσα έρευνα (στα πλαίσια διπλωματικής εργασίας) μελετά τα δεοντολογικά διλήμματα και τις περίπλοκες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν ψυχοθεραπευτ@ς Gestalt ασκώντας το επάγγελμά τους σε μικρές πληθυσμιακά κοινότητες της Ελλάδας.

Θέματα που αναδείχθηκαν είναι: πολλαπλές / επικαλυπτόμενες σχέσεις, η ορατότητα των θεραπευτ@ν ως κοινωνικά όντα, η ενσωμάτωση πολλαπλών και αλληλοσυγκρουόμενων ρόλων, το κοινό πεδίο θεραπευτ@ν, πελατ@ν και της θεραπευτικής τους σχέσης,  η επιρροή και οι τρόποι διαχείρισης και δημιουργικής προσαρμογής σε επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο.

Τα σημαντικά αυτά αποτελέσματα φανερώνουν την ανάγκη ενσωμάτωσής τους τόσο στην εκπαίδευση των θεραπευτ@ν, όσο και στην παρούσα διημερίδα, καθώς δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα που αναδύονται στα πλαίσια του θέματός της, όπως:

  • Υπάρχουν φαινόμενα που συναντάμε για πρώτη φορά στα γραφεία μας;
  • Τι μας στηρίζει και τι μας δυσκολεύει στο έργο μας;
  • Πως κατανοούμε το «κοινωνικό» στον χώρο της ψυχοθεραπείας; Και
  • πως το κοινωνικό γίγνεσθαι των μικρών κοινοτήτων στην Ελλάδα διαμορφώνει την κλινική οπτική στη διάγνωση της ψυχοπαθολογίας κατά Gestalt, όταν οι ίδιοι/ες οι θεραπευτές/τριες αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο αυτού του γίγνεσθαι;

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγητής & Εισηγήτριες:          Μαρία Γλουστιάνου, Σωτήρης Ζαμπάρας  & Ειρήνη Κανονίδου

——

«Ο κύκλος του πένθους και αναπνοής. Πώς αλλάζει η φαινομενολογία του πένθους μέσα από την ανάγκη της κοινωνικής προσφοράς»

Η Ομαδική ψυχοθεραπεία γονέων με απώλεια παιδιών μέσα από μεθοδολογία Gestalt δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2023 στην Ψυχιατρική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ξάνθης. Η ανάγκη της ομαδικής ψυχοθεραπείας προέκυψε  παρατηρώντας τα συμπτώματα των γονέων που θρηνούσαν για τα παιδιά τους. Πολλά από αυτά τα συμπτώματα άγγιζαν τα όρια της ψυχοπαθολογίας ή θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ψυχοπαθολογία αν δεν υπήρχε η απαιτούμενη φροντίδα γι’ αυτά.

Μέσα από αυτή την παρουσίαση θα ακουστούν οι φωνές όλων αυτών των γονιών.. στεντόρειες, σιγανές, σιωπηρές.. που κατάφεραν μέσα από την υπαρξιακή τους συνάντηση με τους άλλους γονείς να μετουσιώσουν τον πόνο σε δημιουργία και προσφορά.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Μαρίνα Κατσικίδου

——

«Τραύμα εν τη γενέσει: Πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση σε σχολικό πλαίσιο με βάση τα μεθοδολογικά εργαλεία της Gestalt (μελέτη περίπτωσης) »

Η παρουσίαση αυτή πραγματεύεται την περίπτωση ενός παιδικού τραύματος και πως αυτό βιώθηκε στην θεραπευτική σχέση. Το σχολικό πλαίσιο προσφέρει έναν ιδιαίτερο χώρο όπου αναπτύσσονται πλήθος δυναμικών και αλληλεπιδράσεων και αποτυπώνει σε μικροεπίπεδο πολλές διαστάσεις της κοινωνικής ζωής.

Παράλληλα η διάγνωση μέσα σε αυτό μετουσιώνεται σε διαδικασία παρατήρησης του πεδίου και των δυναμικών του, ακριβώς στο όριο της επαφής του παιδιού με τον κόσμο. Στόχος μας είναι η συνάντηση και η σύνδεση με το κοινό μέσα από τις έννοιες της ανάπτυξης και του τραύματος, ως δύο σημαντικών παραγόντων της κλινικής πρακτικής, καθώς ορίζουν σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη ψυχοπαθολογίας.

Θεωρητική παρουσίαση, διάρκειας 30’

Εισηγήτρια:       Άννα-Κλεοπάτρα Καρβούνη

——

«Παρατηρώντας τον πόνο ως μέρος της ζωής και της ύπαρξής μας»

Τ’ αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς: το μάτι ανοιγοκλείνει προτού δακρύσει.                                   

(Κ. Καρυωτάκης, Ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων)

Ο πόνος, σωματικός ή ψυχικός, με οδηγεί, με μαθαίνει, με περιορίζει.

Με προστατεύει, με προειδοποιεί με κάνει να δρώ ανάλογα.

Μου θυμίζει την ευαλωτότητά μου, με  κάνει να χωράω την ανθρώπινη ύπαρξή μου.

Σε αυτό το βιωματικό εργαστήριο θα παρατηρήσουμε τον τρόπο που σχετιζόμαστε μαζί του.

Θα σταθούμε στο σώμα, διερευνώντας τον πόνο. Τον πόνο τον δικά μας, τον πόνο του άλλου.

Πόσο μας ορίζει; Πως τον αντιλαμβανόμαστε;  Πόση του δίνουμε σημασία;

Τον αντιπαθούμε, τον φοβόμαστε, τον αποφεύγουμε;  Που μας οδηγεί;

Η σχέση μου με τον πόνο είναι σχέση εγώ – εσύ, μπορούμε να τον εμπεριέχουμε, να τον εμπιστευτούμε; Και τελικά είμαι ο πόνος;

Διότι ο πόνος υπάρχει παντού. Μέσα μου, έξω από μένα, γύρω μου, κοντά μου και μακριά μου. Υπάρχει στο πεδίο.

Ας τον πλησιάσουμε με ευαισθησία και τρυφερότητα.

Βιωματικό εργαστήρι, διάρκειας 90’

Συντονίστρια:    Αμαλία Καπουλέα

——

Στρογγυλό τραπέζι «Ποιος νοσεί;»

Ομιλητές: Μάνος Μανάκας, Κώστας Μιχαηλίδης, Παύλος Ζαρογιάννης, Τσαμπίκα Μπαφίτη

Συντονίζει η Δήμητρα Χαντζιάρα

«Η ασθένειά μου έζησε μαζί μου όλη μου την ζωή»: ένα σχόλιο για την τέχνη της ‘’θεραπευτικής επικοινωνίας’’» – Μάνος Μανάκας

«Ο Θεός είναι ένας αστακός, μια διπλή́ τανάλια, ένας διπλός δεσμός»

Deleuze και Guattari στο Χίλια Πλατώματα

Όλες οι ψυχοθεραπείες σκοπεύουν την εκδίπλωση της ανθρώπινης αυτοσυνειδησίας και τον μετασχηματισμό των δυνάμεων που την περιορίζουν. Αυτός ο περιορισμός της ελευθερίας μας, που εμφανίζεται ως “ασθένεια”, “αδυναμία’’ ή “ειδικευμένη αποβλεπτικότητα’’, στην επικοινωνία αποζητά στον άλλο συνάμα μια θεραπευτική στάση ανοίγματος: το ισοδύναμο μιας ακρόασης από διαφορετικές πηγές ταυτόχρονα, καθώς και την αποσύζευξη αυτού του άλλου από προσδοκίες, προθέσεις και ρόλους στους οποίους έλκεται από τις δυνάμεις του πεδίου.

Διατρέχοντας με έναν πραγματιστικό «κανόνα» το σώμα της ψυχαναλυτικής και φαινομενολογικής σκέψης θα κατασκευάσω μιαν αφήγηση για το μη θεμελιώσιμο θεμέλιο της προσοχής μας: μια διπλή τανάλια που τεχνουργεί διαρκώς εκ νέου σημεία, ενδείξεις, σημάνσεις, παραστάσεις και σύμβολα στο κράτημα όσων έχουν για εμάς σημασία. Πίσω από αυτήν την ιστορία θα βρω μιαν άλλη για τις δυνάμεις που οδηγούν τον αστακό της προσοχής μας: εντασιακότητες και αλληλεπιδραστικά κυρίαρχες δυναμικές που κάνουν τις δαγκάνες του να κροταλίζουν σε μια συμφωνία χωρίς μαέστρο. Οι αγαπημένοι αστακοί του Deleuze μεταναστεύουν πριν τις φθινοπωρινές θύελλες στις Μπαχάμες από το Γιουκατάν, όχι για αναπαραγωγικούς σκοπούς αλλά οδηγούμενοι από κοσμικές δυνάμεις. Ούτε ο δικός μας αστακός πλοηγείται ασταμάτητα στο ρέων πεδίο της εμπειρίας με σκοπό την αναπαραγωγή, την αναπαράσταση. Ατομικοποιεί τις ψυχικές μας καταστάσεις, πτυχώνει πολλαπλότητες με μιας στη θυμική εγγύτητα, υποβάλει τάξεις συνδέσεων κι αρθρώσεις που οργανώνονται σε σταθερές σχέσεις υπό την πίεση εντασιακών δυνάμεων στην ακμή της επισφάλειας και της εμπιστοσύνης. Η διπλή άρθρωση γίνεται συγχρόνως ενεργός δύναμη και κλοιός.

Θα καταλήξω προσκαλώντας τους συναδέλφους να αναρωτήθουμε τους τρόπους με τους οποίους αναλαμβάνουμε την ευθύνη της επισφάλειας της επικοινωνίας. Πόσο έτοιμοι είμαστε να αφήσουμε την “ασθένεια’’, την “αδυναμία’’ και την “ειδικευμένη αποβλεπτικότητα’’ στην οποία μας υποβάλουν οι θεωρήσεις και οι τεχνικές μας, για να βρεθούμε λιγότερο ασφαλείς στα θυελλώδη και αχαρτογράφητα νερά της αντιμεταβίβασης;

Στην γραμμή που ενώνει Canguillem και Bataille εμφανίζονται πολύ ενδιαφέρουσες οπτικές της παθο-λογίας. Το να μην γίνουμε για τη ζωή ούτε μια περιττή δαπάνη, ούτε ένα άχρηστο ξόδεμα, είναι ένα άδικο κι ανέφικτο πρόταγμα. Η ζωή ζητάει να ρισκάρουμε διαρκώς και τα δύο. Ζουν άραγε οι θεωρήσεις και οι τεχνικές μας όλη μας τη ‘ζωή’;

——

Στρογγυλό τραπέζι «Ποιος νοσεί;»

Ομιλητές: Μάνος Μανάκας, Κώστας Μιχαηλίδης, Παύλος Ζαρογιάννης, Τσαμπίκα Μπαφίτη

Συντονίζει η Δήμητρα Χαντζιάρα

«Σκέψεις γύρω από τον τρόπο που αντικρύζουμε και κατανοούμε σαν θεραπευτές αυτό που υπάρχει μπροστά μας» – Κώστας Μιχαηλίδης

Χιλιάδες χρόνια, ο άνθρωπος αντικρύζει με δέος, το μυστήριο της ύπαρξης. Η γνώση, δέν αρκούσε να φωτίσει ούτε τον μέσα , ούτε τον έξω κόσμο. Έτσι, ο Μύθος έγινε η πρώτη κοσμοθεωρία. Όντας μικρός, μπροστά στον μεγάλο κόσμο, ο άνθρωπος νοιώθει φόβο. Φόβο και περιέργεια. Ο φόβος γεννά την ανάγκη για ασφάλεια. Η περιέργεια την ανάγκη για εξερεύνηση. Έτσι γεννιέται η δίψα για γνώση. Μια γνώση που πάντα παρέμενε λειψή. Έτσι, κι εμείς συνεχίζουμε να ρωτάμε…ποιός νοσεί ?… Και συνεχίζουμε να προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον άνθρωπο που στέκεται απέναντί μας. Αυτό που βλέπουμε είναι μόνο ένα κομμάτι του, μας λέει η Φαινομενολογία. Είναι αδύνατον να δούμε το Όλον. Το Όλον θα παραμένει πάντα ένα μυστήριο. Άλλωστε, ο Αινστάιν μας είχε προειδοποιήσει…..το πιο ακατανόητο πράγμα είναι ότι ο κόσμος είναι κατανοητός…..έλεγε. Και το Μυστήριο, συνεχίζει να υπάρχει. Η θεραπεία gestalt μαζί και άλλες προσεγγίσεις προσπαθούν, χρόνια τώρα να προσεγγίσουν το μυστήριο αυτό.Με μια κίνηση ,απο την εστίαση στον θεραπευόμενο, στην εστίαση στη σχέση. Και απο την εστίαση στη σχέση, στην εστίαση στο Πεδίο.Προσπαθεί να κάνει την μετάβαση αυτή. Πόσο εύκολη όμως είναι ? Να αντικρύσουμε τον χώρο, να βαδίσουμε μπροστά, σε έναν τόπο μυστηρίου, σε έναν τόπο αγνωσίας ? Για χρόνια τώρα, χαρτογραφούμε την διαδρομή αυτή.Αυτό που μένει είναι να την περπατήσουμε. Θα τολμήσουμε άραγε;

——

Στρογγυλό τραπέζι «Ποιος νοσεί;»

Ομιλητές: Μάνος Μανάκας, Κώστας Μιχαηλίδης, Παύλος Ζαρογιάννης, Τσαμπίκα Μπαφίτη

Συντονίζει η Δήμητρα Χαντζιάρα

«Ο αθέατος, µεγάλος ασθενής» – Παύλος Ζαρογιάννης

Kλινικός ψυχολόγος, προσωποκεντρικός και focusing-βιωματικός ψυχοθεραπευτής, εκπαιδευτής, επόπτης, συν-διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Focusing

Η απλή µεταφορά και χρήση ιατρικών όρων, όπως σύµπτωµα, διάγνωση, νόσος ή ασθένεια, θεραπεία, πρόγνωση, κλπ., στον χώρο της ψυχικής ζωής θεωρήθηκε και θεωρείται από µεγάλο µέρος του ‘ψ’ κόσµου εύλογη, φυσική και αυτονόητη. Παραβλέπεται ωστόσο πως µε όλες αυτές τις έννοιες ιατρικοποιείται η ψυχή, η ψυχική ζωή γενικότερα, αλλά και ο ψυχικός πόνος, τον οποίο καταλήγουµε να σκεφτόµαστε ως αποτέλεσµα ψυχικής ασθένειας, και να τον περιγράφουµε µε ιατροκεντρικούς όρους. Στην παράδοση αυτή αντιτέθηκαν εξ αρχής οι φαινοµενολογικές προσεγγίσεις. Για τις τελευταίες η χρήση των εννοιών αυτών στον χώρο της ψυχικής ζωής δεν ήταν και δεν είναι µια απλή υπόθεση. Το αντίθετο µάλιστα. Γι’ αυτό και προσπάθησαν µε πολλούς τρόπους να διατυπώσουν την δική τους ιδιαίτερη ερµηνεία και κατανόηση των ψυχικών φαινόµενων, την δική τους οπτική για την ψυχική υγεία και ψυχική νόσο. Ωστόσο οι ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής µας φανερώνουν όλο και περισσότερο την αδυναµία της κάθε ψυχολογίας/ψυχοθεραπείας, ακόµη και της όποιας φαινοµενολογικής, να κατανοήσει από µόνη της την ρευστότητα, µεταβατικότητα και πολυπλοκότητα της σηµερινής ζωής. Η συνεργασία και αλληλεπίδραση µε άλλα επιστηµονικά πεδία (κοινωνιολογία, φιλοσοφία, ανθρωπολογία, κλπ.) είναι απολύτως αναγκαία και απαραίτητη, και για έναν επιπλέον λόγο ακόµη. Για να αποφευχθεί ο κίνδυνος µιας ατέρµονης ‘εγωλογίας’, στην οποία µπορεί να εκπέσει κάθε φαινοµενολογία. Θεωρίες από τον χώρο της κοινωνιολογίας, φιλοσοφίας, και κριτικής ψυχολογίας µπορούν να προσφέρουν ασφαλώς στην φαινοµενολογική ψυχοθεραπευτική σκέψη ένα ευρύτερο πλαίσιο για την περιγραφή, ερµηνεία και κατανόηση της σύγχρονης ζωής σε όλες τις εκφάνσεις της, συµπεριλαµβανοµένης της ψυχικής. Παρά ταύτα όµως µπορούν και να την αµφισβητήσουν· να αµφισβητήσουν κάθε ψυχολογία/ψυχοθεραπεία, φαινοµενολογική ή µη· να αναρωτηθούν ως προς τις συνθήκες ύπαρξης και συγκρότησης της, τις προϋποθέσεις και βεβαιότητες της· να της καθρεπτίσουν τα τυφλά της σηµεία· να διερωτηθούν τέλος κατά πόσο αυτή είναι η λύση ή µέρος του προβλήµατος που η ίδια δηµιουργεί, απαντώντας µε τον δικό τους τρόπο για το ποι@ τελικά ή µάλλον πρωταρχικά νοσεί.

—— 

Στρογγυλό τραπέζι «Ποιος νοσεί;»

Ομιλητές: Μάνος Μανάκας, Κώστας Μιχαηλίδης, Παύλος Ζαρογιάννης, Τσαμπίκα Μπαφίτη

Συντονίζει η Δήμητρα Χαντζιάρα

 

«Αναστοχασμοί σχετικά με τη θεραπευτική πρακτική σε μια εποχή ραγδαίων μεταβολών μέσα από την εμπλουτισμένη συστημική προσέγγιση SANE  (System Attachment Narrative Encephalon®)» – Τσαμπίκα Μπαφίτη

Europsy, MSc, PhD, κλινική & σχολική ψυχολόγος, συστημική ψυχοθεραπεύτρια (ECP), επόπτρια, πρόεδρος της Εκ των Ένδον-Χώρος Συμβουλευτικής & Ψυχοθεραπείας, συνιδρύτρια και επιστημονική συν-υπεύθυνη του Λόγω Ψυχής – Ινστιτούτο Εκπαίδευσης και Έρευνας στη Συστημική Ψυχοθεραπεία, Αντιπρόεδρος στο ΔΣ της ΕΛ.Ε.ΣΥ.Θ. και ΕΕΨΕ

Η ψυχοθεραπεία, τον ενάμιση αιώνα της ύπαρξης της, μέσα από μια τεράστια ποικιλία οπτικών επεδίωξε να κατανοήσει, να περιγράψει και να φροντίσει τον ανθρώπινο ψυχισμό μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο κοινωνικό και επιστημονικό περιβάλλον. Στην εποχή μας η ψυχοθεραπεία φαίνεται να έχει τη μεγαλύτερη αποδοχή, τα περισσότερα εργαλεία παρέμβασης αλλά και να βρίσκεται αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Η εξέλιξη των Νευροεπιστημών μας βοηθάει να κατανοήσουμε το βιολογικό υπόβαθρο της ανθρώπινης λειτουργίας και να παρεμβαίνουμε πιο στοχευμένα, αλλά ταυτόχρονα ελλοχεύει ο κίνδυνος να προσεγγίζουμε τον άνθρωπο πιο ιατρικοποιημένα ή πιο επιφανειακά και διαδικαστικά, με στόχο να επηρεάσουμε τα συμπτώματά του αλλά όχι να τον φροντίσουμε σε βάθος. Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας διευκολύνει τη συνάντηση θεραπεύτριας/ή – θεραπευόμενης/ου αλλά μήπως ταυτόχρονα την περιορίζει ή και την υπονομεύει; Η πιο ανοιχτή συζήτηση για την ψυχική ασθένεια μειώνει το στίγμα αλλά μήπως ενισχύει την παθολογικοποίηση και τις ουτοπικές προσδοκίες ψυχικής ευεξίας, αυξάνοντας την αίσθηση της δυσλειτουργίας; Οι σαρωτικές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας, στο θεσμικό πλαίσιο, στις αξίες μας, προσφέρει μια μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών αλλά συγχρόνως αποσαθρώνει κάθε ασφαλιστική δικλείδα, μας προκαλεί αποσταθεροποίηση, σύγχυση, επιθετικότητα και οι θεραπεύτριες/ές χρειάζεται να μεταβολίσουμε τα δικά τους συναισθήματα σε σχέση με όλη αυτή τη ρευστότητα και παράλληλα να υποστηρίξουμε τους θεραπευόμενούς μας να την επεξεργαστούν. Σε αυτές τις τόσο απαιτητικές συνθήκες είναι εξαιρετικά σημαντική η συνομιλία μεταξύ θεραπευτριών/ών διαφορετικών προσεγγίσεων, ώστε να κατανοήσουμε βαθιά και πολύπλευρα την πραγματικότητα στην οποία καλούμαστε να λειτουργήσουμε, να ανακουφίσουμε τις αγωνίες μας, να φροντιστούμε και να βρούμε ένα δίαυλο επικοινωνίας που να οδηγεί σε μια αναθεωρημένη, εμπλουτισμένη, ευέλικτη, πολυποίκιλτη οπτική για την ψυχοθεραπεία και τον ρόλο της/του θεραπεύτριας/ή.

——

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Ομιλητές: Θανάσης Γεωργάς, Ειρήνη Καρακασίδου, Αντιγόνη Μερτίκα, Δέσποινα Μπάλλιου

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

«Ποιος θεραπεύει;» – Θανάσης Γεωργάς

Είναι κοινός τόπος, τουλάχιστον στις φαινομενολογικής κατεύθυνσης ψυχοθεραπείες, ότι αυτό που θεραπεύει είναι η σχέση. Ωστόσο, τι εννοούμε με αυτό; Με ποια έννοια η σχέση ανάμεσα σε θεραπευόμενο και θεραπευτή μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά; Στις υπαρξιακές ψυχοθεραπείες, ο άνθρωπος δεν γίνεται αντιληπτός ως μια, αρχικά, καψουλοειδής υποκειμενικότητα η οποία, σε δεύτερο χρόνο, έχει να δει πώς θα σχετιστεί με τα πράγματα και με τους άλλους. Ο άνθρωπος, εξ αρχής, γίνεται κατανοητός ως da-sein: αυτό θα πεί ότι μορφοποιείται ως ένας εαυτός ανάλογα με τον τρόπο που μορφοποιείται, γι’ αυτόν ό,τι προσλαμβάνεται ως υπαρκτό, δηλαδή ό,τι προσλαμβάνεται ως κόσμος. Da-sein σημαίνει το da (δηλαδή το πεδίο στο οποίο πραγματώνεται ένας τρόπος μορφοποίησης) του Sein, (του Είναι). Ο άνθρωπος εννοημένος ως da-sein είναι πρωτίστως άνοιγμα στη δυνατότητα, βρίσκεται πάντα σε μια κίνηση, σε μια δυναμική. Την πραγματικότητα της κίνησης δηλώνει και ο όρος «ύπαρξη» (ex-istanse). Ο τρόπος που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο ως da-sein είναι αυτός της ύπαρξης (ex-isting, εξ-ίσταμαι, το να είμαι). Σημαίνει ότι μορφοποιούμαι και “γίνομαι” όντας πάντοτε εξ-ιστάμενος, δηλαδή όντας πάντα εμπλεκόμενος σε σχέσεις. Ο άνθρωπος είναι υπο-χρεωμένος να επιτελεί την ύπαρξή του μέσα από τις πράξεις και τις αποφάσεις του, μέσα από τρόπους σχέσης, και αυτό δεν μπορεί να το αποφύγει. Ο τρόπος (το da) της ύπαρξής, δηλαδή οι τρόποι του σχετίζεσθαι, λειτουργεί σαν το αφανές, ασυνείδητο πεδίο, (το φόντo, όπως πολύ συχνά το ονομάζει η Gestalt), στο έδαφος του οποίου αναδύονται οι διάφορες φιγούρες, τα διάφορα απτά θέματα που μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας. Συνήθως, βρισκόμαστε απορροφημένοι από χίλιες δυο διεκπεραιώσεις, ακολουθώντας τον κοινό τρόπο ζωής του μέσου ανθρώπου της εποχής μας, χωρίς να μας απασχολούν τα ερωτήματα που αφορούν τον τρόπο της ύπαρξής μας. Η συνήθης διεκπεραίωση του βίου μας λειτουργεί σαν μια προστατευτική κουρτίνα που καλύπτει και αποκρύβει. Εντούτοις, έρχονται στιγμές που η κουρτίνα αποτραβιέται, έστω για λίγο. Το κεντρί του θανάτου, η απειλή κατάρρευσης της όποιας παγιωμένης ταυτότητας και η αγωνία για το νόημα της ύπαρξης είναι εκεί και παραμονεύουν. Εκεί είναι και η θεραπευτική σχέση, δηλαδή η δημιουργία εκείνου του τρόπου της σχέσης με έναν άλλο (τον θεραπευτή) που θα δώσει τη δυνατότητα στον θεραπευόμενο να αντέξει να σχετιστεί με αυτό που του συμβαίνει και, μέσα από αυτό, να σχετιστεί με εκείνον τον αφανήτρόπο στον οποίο βρίσκεται ήδη ερριμμένος. Εκείνο τον αφανή τρόπο στη βάση του οποίου βρίσκεται διαμορφωμένη η ύπαρξή του και ο κόσμος του και με τον οποίο έχει συνηθίσει να σχετίζεται με όλα αυτά που τον αφορούν. Από όλα τα όντα, μονάχα ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα της αυτοσχεσίας, τη δυνατότητα να αναρωτιέται για την ύπαρξή του, για τον τρόπο που τοποθετείται στα πράγματα για τον τρόπο που συγκροτείται ο κόσμος του. Μέσα από αυτή τη διερώτηση, ο άνθρωπος μπορεί να διανοίγεται σε άλλες δυνατότητες «του να είναι». Αυτή του η δυνατότητα μπορεί να ονομασθεί, ελευθερία και, ίσως, αυτή τη δυνατότητα μπορεί να υπηρετεί μια θεραπευτική σχέση.

——

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Ομιλητές: Θανάσης Γεωργάς, Ειρήνη Καρακασίδου, Αντιγόνη Μερτίκα, Δέσποινα Μπάλλιου

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

«Η Τέχνη της Παρουσίας: Οι Ποιότητες του Υπαρξιακού Θεραπευτή» – Καρακασίδου Ειρήνη

Στην υπαρξιακή ψυχοθεραπεία, η παρουσία του θεραπευτή είναι θεµελιώδης για την αποτελεσµατική θεραπευτική διαδικασία. Η προσέγγιση αυτή επικεντρώνεται σε κεντρικά υπαρξιακά ζητήµατα, όπως η ελευθερία, η ευθύνη και η αναζήτηση νοήµατος. Ο υπαρξιακός θεραπευτής καλείται να δηµιουργήσει έναν ασφαλή χώρο για τον πελάτη, όπου µπορεί να εξερευνήσει τις βαθύτερες υπαρξιακές του ανησυχίες. Οι κύριες ποιότητες της παρουσίας του θεραπευτή περιλαµβάνουν την αυθεντικότητα και την ενσυναίσθηση, που του επιτρέπουν να κατανοεί σε βάθος τον θεραπευόµενο. Επίσης, η πλήρης παρουσία στη στιγµή, χωρίς κριτική, είναι απαραίτητη για να καλλιεργηθεί εµπιστοσύνη και αποδοχή.  Η ανοχή στην αβεβαιότητα είναι επίσης κρίσιµη, καθώς ο θεραπευτής δεν προσφέρει έτοιµες λύσεις, αλλά βοηθά τον πελάτη να βρει τις δικές του απαντήσεις. Μέσα από αυτές τις ποιότητες, ο θεραπευτής συµβάλλει στην ουσιαστική εξερεύνηση του νοήµατος της ζωής.

——

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Ομιλητές: Θανάσης Γεωργάς, Ειρήνη Καρακασίδου, Αντιγόνη Μερτίκα, Δέσποινα Μπάλλιου

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

«Ποιοτικές Επαγγελματικές Δεξιότητες θεραπευτών/τριών Gestalt

σύμφωνα με την EAGT και την EAP» – Αντιγόνη Μερτίκα

Σε μια φαινομενολογική προσέγγιση όπως αυτή της ψυχοθεραπείας Gestalt μπορούμε να μιλάμε για «κριτήρια» επάρκειας και ποιοτικών δεξιοτήτων; Αξιοποιώντας το πλαίσιο που έχει οριστεί από την EAGT και την ΕΑΡ, θα συζητηθούν αφενός οι διαστάσεις της ψυχοθεραπευτικής πρακτικής, αφετέρου οι ειδικές δεξιότητες των θεραπευτών/τριων Gestalt αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα, τη συμπληρωματικότητά τους, αλλά και την άρρηκτη σχέση τους με τη δεοντολογικά ορθή κλινική πράξη. Από το αρχικό συμβόλαιο, τη δημιουργία στόχων μέχρι και την ολοκλήρωση της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, θα παρουσιαστούν οι ποιότητες με τις οποίες οι θεραπευτές/τριες Gestalt εφαρμόζουν τη θεωρία Gestalt στην μοναδικότητα της εκάστοτε θεραπευτικής σχέσης με δημιουργικότητα, εφευρετικότητα και επίγνωση.

—— 

Στρογγυλό Τραπέζι: «Ποιος θεραπεύει;»

Ομιλητές: Θανάσης Γεωργάς, Ειρήνη Καρακασίδου, Αντιγόνη Μερτίκα, Δέσποινα Μπάλλιου

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

 

«Ποιος θεραπεύει;» – Δέσποινα Μπάλλιου

 Δεδοµένης της ηθικής µας ευθύνης απέναντι στον πόνο του άλλου…..ποιος θεραπεύει; Δεδοµένης της ανθρώπινης ευαλωτότητας µας µπροστά στο ‘’υποφέρειν’’ του άλλου….ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένων των προσωπικών περιορισµών µας …..ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένου ενός ‘’κόσµου που καίγεται’’ – και µας αφορά – …..ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένης της αβεβαιότητας στη θεραπευτική διαδικασία…..ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένης της ασύµµετρης θεραπευτικής σχέσης …..ποιος θεραπεύει;

Δεδοµένης της δι-υποκειµενικής συγκρότησης της εµπειρίας, σύµφωνα µε τη φαινοµενολογική

προσέγγιση Gestalt….ποιος θεραπεύει;

Μπορούµε όντως ως θεραπευτές Gestalt να απαντήσουµε σε αυτή την ερώτηση;

Ας το δούµε από µια άλλη οπτική, αυτή της ‘’σχεσιακής απόκρισης’’ στον ‘’τόπο’’ της επαφής και της δέσµευσης στο διάλογο.

Συντονίζει η Κάτια Χατζηλάκου

—— 

«Περί φαινομενολογίας… μια φιλοσοφική οπτική»

Ομιλήτριες: Φωτεινή Βασιλείου, Αλεξάνδρα Μουρίκη
Συντονίζει ο Μάνος Μανάκας

«Φαινοµενολογία της διυποκειµενικότητας και ψυχοθεραπευτική πρακτική»

Το επιστηµολογικό πρόβληµα των άλλων νόων, το πρόβληµα, δηλαδή, του πώς είναι δυνατόν να κατανοήσουµε και να προσεγγίσουµε τις γνωσιακές και συναισθηµατικές καταστάσεις κάποιου άλλου, απασχολεί τη Φιλοσοφία του Νου εδώ και χρόνια. Τα δύο πιο διαδεδοµένα µοντέλα, η «Θεωρία περί Θεωρίας» (Theory Theory) και η «Θεωρία Προσοµοίωσης» (Simulation Theory), που έχουν προταθεί για τη διυποκειµενικότητα και την ενσυναίσθηση, αντανακλούν συγκεκριµένες θεωρητικές παραδοχές σχετικά µε τη φύση του νου και τη σχέση του µε το σώµα. Υπό ένα µάλλον καρτεσιανό πρίσµα, αυτά τα κυρίαρχα µοντέλα ερµηνεύουν τον νου ως ένα περίκλειστο, ιδιωτικό, εσωτερικό πεδίο, µε ένα επιστηµικό χάσµα να το χωρίζει από τα άλλα νοήµονα όντα, χάσµα που γεφυρώνεται µόνο στη βάση συµπερασµών ή προβολικών προσοµοιώσεων. Ο νους παραµένει κρυµµένος, αόρατος, µη προσβάσιµος µε τον τρόπο που µας είναι προσβάσιµα τα υλικά πράγµατα και, µεταξύ αυτών, το σώµα µας. Ο συµπερασµός, η µίµηση, η προσοµοίωση είναι , λοιπόν , αναγκαία ώστε να µπορέσουµε να αποκρυπτογραφήσουµε αυτό που παραµένει κρυµµένο πίσω από ό,τι µας δείχνουν τα σκέτα σώµατα. Από την πλευρά της, η φαινοµενολογική φιλοσοφία αντιτίθεται στις θεωρήσεις που θέλουν τις διαδικασίες συµπερασµού ή µίµησης και προβολής να βρίσκονται στον πυρήνα της ενσυναισθητικής εµπειρίας: τόσο η τριτοπρόσωπη προσέγγιση της Θεωρίας περί Θεωρίας όσο και η πρωτοπρόσωπη προσέγγιση της Θεωρίας Προσοµοίωσης επικρίνονται έντονα. Είναι, βέβαια, αλήθεια ότι οι φαινοµενολόγοι προσφέρουν µια ποικιλία διαφοροποιηµένων απόψεων σχετικά µε το πρόβληµα της διυποκειµενικότητας, της ενσυναίσθησης, και της κοινωνικής νόησης. Υπάρχουν, µάλιστα, ενοποιηµένες προσεγγίσεις που αναγνωρίζουν µια ιεραρχία επιπέδων, συµπεριλαµβάνοντας και τη δυνατότητα ανώτερης τάξης γνωσιακής ενσυναίσθησης, καθώς και της ενσυναίσθησης ως προσοµοίωσης. Αποτελεί, ωστόσο, κοινό τόπο για τους φαινοµενολόγους πως το πρωταρχικό, βασικό επίπεδο ενσυναίσθησης συνιστά ένα µη αναγώγιµο είδος άµεσης αντίληψης. Η ιδέα ότι δεν µπορούµε να έχουµε πρόσβαση στον νου ενός άλλου υποκειµένου αµφισβητείται ακριβώς επειδή ο νους δεν λαµβάνεται ως κάτι κρυµµένο “πίσω” από το σώµα. Σηµείο εκκίνησης για τους φαινοµενολόγους είναι η ενσώµατη υποκειµενικότητα και το γεγονός ότι, πρωτίστως, στις άµεσες πρόσωπο-µε-πρόσωπο συναντήσεις µας, µπορούµε να αδράξουµε τις βασικές νοητικές καταστάσεις των άλλων υποκειµένων, στις ίδιες τις σηµαίνουσες εκφράσεις του προσώπου τους και τα ενσώµατα µοτίβα των αποκρίσεών τους, χωρίς την προϋπόθεση θεωρητικοποιήσεων ή προσοµοιώσεων. Βασιζόµενοι σε αναλύσεις από την κλασική φαινοµενολογία (των Edmund Husserl, Edith Stein, Max Scheler, Maurice Merleau-Ponty, Jean-Paul Sartre) θα φωτίσουµε µε κριτικό τρόπο αυτό το κρίσιµο σηµείο. Θα µπορέσουµε έτσι, στη συνέχεια, να µιλήσουµε πιο συγκεκριµένα για το είδος της σχέσης µεταξύ θεραπευτών και θεραπευοµένων, δείχνοντας την αναγκαιότητα της ενσυναισθητικής εµπειρίας στα διαφορετικά επίπεδα και τις τροπές της, αλλά και επερωτώντας την επάρκειά της για την εδραίωση αυθεντικής ψυχοθεραπευτικής πρακτικής.

—— 

«Περί φαινομενολογίας… μια φιλοσοφική οπτική»

Ομιλήτριες: Φωτεινή Βασιλείου, Αλεξάνδρα Μουρίκη

Συντονίζει ο Μάνος Μανάκας

 

«Λογική της έκφρασης και εκφραζόµενο υποκείµενο στη φαινοµενολογική φιλοσοφία του Μερλώ-Ποντύ»

 

Στην παρουσίαση αυτή θα επιχειρηθεί να αναδειχθεί η κεντρικότητα της λογικής της έκφρασης  στην—καινοτόµο ενίοτε—προσέγγιση καίριων φιλοσοφικών ζητηµάτων από τη σκοπιά της µερλωποντιανής φαινοµενολογίας, που αφορούν στην αντίληψη και τη νοηµατοδοτική διαδικασία, τη συγκρότηση του υποκειµένου και τη διυποκειµενική επικοινωνία, και δι’ αυτών στην υπέρβαση των περιοριστικών δυϊσµών είτε των νοησιαρχικών είτε των ρεαλιστικών προσεγγίσεων. Τόσο ένας αποµονωµένος κόσµος των σωµάτων όσο και µια ανεξάρτητη νοητική υπόσταση που στέκεται απέναντι σε µια αυτο-περιεχόµενη πραγµατικότητα, συνιστούν περιοριστικές κατασκευές της φιλοσοφικής νεοτερικότητας, που—προτείνει ο Μερλώ- Ποντύ—πρέπει να «αντικατασταθούν» προκειµένου να υπάρξει ελπίδα για µία οδό διαφυγής από τον τρόπο της παραδοσιακής µεταφυσικής ή επιστηµονικής επισκόπησης που αυτές υιοθετούν. Η προτεινόµενη από τον Μ.-Π. έννοια του ενσώµατου, η έννοια του ενσώµατου νου ή του σώµατος µε νου, είναι αυτή µε την οποία στοχεύει να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές έννοιες του νου και του σώµατος, θεωρούµενων ως παράγωγων και αφαιρέσεων. Το υποκείµενο—όπως και η αντιστοιχούσα σε αυτό εµπειρική ή αντικειµενική πραγµατικότητα—αυτής της διχοτοµικής σκέψης τίθενται υπό ερώτηση, προκειµένου αυτά στα οποία παραδοσιακά αναφερόµαστε ως άνθρωπος και κόσµος, σώµα και νους, να γίνει δυνατόν να κατανοηθούν υπό µία άλλη, µη εύκολα κατηγοριοποιούµενη ως υποκειµενική ή αντικειµενική, φυσική ή ψυχική, οπτική. Στην αναζήτηση αυτής της άλλης οπτικής, ο Μ.-Π. στράφηκε σε µια λογική της έκφρασης, ως τόπου της «καλής αµφισηµίας». Ακολουθώντας τον µίτο της έκφρασης, θα επιχειρήσουµε να δείξουµε το πώς διασώζεται ένα άλλο ανοιχτό, ρευστό, υποκείµενο µέσα από το παράδειγµα του καλλιτέχνη, φορέα ή/και εφαρµοστή στην πράξη αυτής της λογικής που δεν ανάγει (θέτει σε παρένθεση) τα θεµελιώδη φιλοσοφικά παράδοξα αρνούµενη την αµφισηµία, αλλά, αντιθέτως, εγκολπώνεται τα παράδοξα και φωτίζει µέσω αυτών την δυνατότητα µιας ανοιχτής οντολογίας διυποκειµενικής επικοινωνίας. Μπορεί έτσι να αναδυθεί µια άλλη πρόταση για την τέχνη ως κατ’ εξοχήν τόπο εκδήλωσης αυτής της παραδοξολογικής, διαµεταγωγικής (κατά Simondon) λογικής της έκφρασης, και ανάδειξης της µετασταθερής συνθήκης του υπάρχειν ως διαρκούς κίνησης, δηµιουργίας και επανεπινόησης του εαυτού.

——